ถุงมือเรื่องสั้น สัปดาห์ที่ 16 เรื่องที่ 4 ครับ... ^^

เปลี่ยนบรรยากาศมาเป็น HORROR กันบ้างครับ แหมแล้ว กรรมการก็ตั้งตอนหลังตะวันตกดินเสียด้วย บรื๋อส์..........

ลักษณะของเรื่อง เป็นการแชตกันทางไลน์ครับ สมาชิกกลุ่มหนึ่ง แชตกันในคืนวันเสาร์ เริ่ม ณ เวลาสองทุ่มครึ่ง...

ตามไปดูกัน...ว่า แชตไปแชตมา จะเจอกับเหตุการณ์อะไรในขณะที่แชตกันอยู่ครับ ....

กลุ่ม LINE แก๊งซ่าส์บ้าๆ บอๆ

        มีสมาชิก 6 คน ประกอบด้วย ตุ้ม อิงอิง ฝ้าย ปอย แม็ก และ เต้ ทั้งหกเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ประถม   จน ณ ปัจจุบันนี้ ทุกคนเรียนอยู่ชั้น ม.4

       08.30 น. วันเสาร์

       [LINE กลุ่มแก๊งซ่าส์บ้าๆ บอๆ]

ตุ้ม : พวกเมิงตื่นกันหรือยัง

เต้ : กูตื่นเพราะได้ยินเสียงไลน์จากเมิงนี้แหละ

ตุ้ม : เมิงจะว่ากูปลุกเมิงงั้นดิ

เต้ : เอ่อ กูกำลังฝันหวานแล้วเชียว

ตุ้ม : งั้นเมิงไปนอนฝันหวานของเมิงต่อเลยไป55

เต้ : (ส่งสติ๊กเกอร์แลบลิ้นมาให้)

แม็ก :  พวกเมิงทำการบ้านยังวะ วิชาคณิตฯใครทำเสร็จส่งไลน์มาให้ดูหน่อย

เต้ : แม็ก เมิงจะมาขยันอะไรวันนี้ เพิ่งวันเสาร์เอง กูจะทำการบ้านวันอาทิตย์ตอนสองทุ่ม

แม็ก : กูจะนอนรอลอกเมิง5555

เต้ : เมิงไปรอลอกของฝ้ายดีกว่า เมิงลอกของกู กูพาเมิงผิดหมดแน่

อิงอิง : เอ่อ พูดถึงฝ้ายพวกเมิงเห็นฝ้ายมันโพสต์บนเฟซมั้ย มันบอกอยากตาย

ปอย : โอย มันอยากตายก็ปล่อยให้มันตายไปสิ  มันก็โพสต์เรียกร้องความสนใจไปงั้นแหละ

ตุ้ม :  ปอย เมิงพูดอะไรเบาๆหน่อย  ฝ้ายมันก็อยู่ในกลุ่มนะโว้ย

ปอย : กูพูดความจริง โพสต์แต่ละอย่าง เรียกร้องความสนใจ อยากให้คนไปแสดงความสงสาร เห็นอกเห็นใจ กูละเบื่อ รำคาญเต็มที ก็ไม่เห็นมันมีเรื่องทุกข์ใจอะไร บ้านก็รวย เรียนก็เก่งมันจะทุกข์ใจเรื่องไรของมัน

แม็ก : มันก็ต้องมีเรื่องทุกข์ใจที่ไม่บอกใครบ้างแหละ เมิงจะไปว่าเพื่อนทำไม

ปอย : ปกป้องกันจังนะเมิง กูพูดความจริง

ฝ้าย : กูก็โพสต์ไปงั้นแหละ

ปอย : เห็นไหมกูบอกพวกเมิงแล้ว

อิงอิง : คุยส่วนตัวนะฝ้าย

        
          [LINE  ฝ้าย&อิงอิง]

อิงอิง : เมิงเป็นอะไร เล่าให้กูฟังได้นะ

ฝ้าย : ไม่เป็นไรหรอก กูแค่เบื่อๆชีวิต

อิงอิง : อีปอยมันปากหมา เมิงอยากไปถือสามันเลยนะ

ฝ้าย : เอ่อ...กูรู้ กูไม่ถือสาอะไรมันหรอก อีกอย่างกูรู้ว่ามันแอบชอบไอ้แม็ก มันคงคิดว่ากูชอบไอ้แม็กเหมือนกัน

อิงอิง : แล้วเมิงไม่ชอบไอ้แม็กเหรอ

ฝ้าย : เพื่อนกัน ชอบได้ไง

อิงอิง : แต่ไอ้แม็กชอบเมิงนะโว้ย เมิงไม่รู้เหรอ

ฝ้าย :  .....................(เงียบราวห้านาที........แล้วหายไป)

        [LINE  แม็ก&ปอย]

แม็ก : ปอย...ทำไมเมิงไปว่าเพื่อนแบบนั้น

ปอย : เมิงตามมาปกป้องมันจังเลยนะ

แม็ก : ปกป้องบ้าอะไรของเมิง ฝ้ายอาจมีปัญหาจริงๆ เมิงก็ไปซ้ำเติมเพื่อน เมิงควรจะถามไถ่และแสดงความห่วงใยเพื่อน

ปอย : โอย ในเฟซมัน มีแต่คนเข้าไปแสดงความห่วงใยเต็มแล้ว กูไม่ต้องทำหรอกมั้ง

แม็ก : กูจะโทรไปคุยกับฝ้าย

ปอย : เรื่องของเมิง เมิงชอบมันนิ

แม็ก : ปอย เมิงอย่าพูดมั่วๆ กูจะชอบใครมันก็เรื่องของกู กูเป็นห่วงฝ้ายในฐานะเพื่อน

ปอย : แล้วถ้ากูบอกว่ากูชอบเมิง เมิงจะชอบกูมั้ยล่ะ

แม็ก : กูมีคนที่กูชอบอยู่แล้ว

ปอย : กูว่าแล้ว

แม็ก :  (สถานะ ขึ้นว่า 'อ่านแล้ว' )

           19.45 น.
           [ LINE  แม็ก&ฝ้าย]

แม็ก : ฝ้าย โทรไปทำไมไม่รับสาย ทำอะไรอยู่

แม็ก : เป็นห่วงเมิงนะ

แม็ก : มีอะไรอยากให้ช่วยก็บอกนะ

แม็ก : ส่งสติ๊กเกอร์บราวน์ถือหัวใจ

          20.00 น.
         [ LINE แม็ก&อิงอิง]

แม็ก : อิงอิง นอนหรือยัง

อิงอิง : ยัง....นอนเล่นเกมอยู่

แม็ก : วันนี้กูโทรหาฝ้ายแต่มันไม่รับสาย เมิงติดต่อมันได้มั้ย ส่งไลน์ไปก็ไม่เห็นมันอ่าน

อิงอิง : ยังไม่ได้โทรไปเลย มีไรหรือเปล่าอะ

แม็ก : เมิงเห็นโพสต์บนเฟซล่าสุดของฝ้ายมั้ย ฝ้ายมันโพสต์รูปปืนของเล่น แล้วเขียนแคปชั่นว่า "ถ้าไม่หยุด จะขอไปจากโลกนี้"

อิงอิง : จริงหรือวะ กูเข้าไปดูแป๊บ

แม็ก : เมิงลองโทรไปถามฝ้ายดู เผื่อฝ้ายรับสายเมิง

อิงอิง : กูไม่เห็นโพสต์นั้นแล้ว

แม็ก : สงสัยฝ้ายลบทิ้งแล้ว

อิงอิง : กูจะโทรหาฝ้ายดู

            21.00 น.
           [ LINE  อิงอิง&ฝ้าย]

อิงอิง : เมิงเป็นไรเปล่าวะ โทรไปตั้งหลายสายทำไมไม่รับสาย

อิงอิง : เมิงอ่านข้อความกูแล้วโทรกลับด้วย

            23.00 น.
            [ LINE กลุ่มแก๊งซ่าส์บ้าๆ บอๆ]

ตุ้ม : พวกเมิงนอนกันหรือยัง ใครนอนอยู่รีบตื่นเลย ฝ้ายมันกำลังไลฟ์สด

แม็ก : กูเห็นแล้ว ดูอยู่ มันร้องไห้ใหญ่เลย โทรหาไม่ติดด้วย มันปิดเครื่องไปแล้ว

เต้ : ปอย เมิงอยู่ใกล้บ้านฝ้ายสุด เมิงรีบไปดูเพื่อนเลย

อิงอิง : ฝ้ายมันเอาเชือกมาทำไมวะ

แม็ก : เชี่ยเอ๊ย!

ตุ้ม : โทรแจ้งตำรวจเลยมั้ย กูกลัวมันจะฆ่าตัวตาย

เต้ : แจ้งเรื่องอะไรวะ แจ้งว่าเพื่อนไลฟ์สดแล้วทำท่าจะฆ่าตัวตาย เกิดฝ้ายมันไม่ได้คิดฆ่าตัวตายจริงๆล่ะ

แม็ก : ปอยหายไปไหน ไปดูฝ้ายที่บ้านหน่อย

ปอย : กูกำลังเอารถมอเตอร์ไซค์ออกจากบ้าน เชี่ย! กูโทรหาพ่อกับแม่ฝ้ายไม่ติดเลย

ปอย : กูขี่รถก่อน พวกเมิงดูฝ้ายไว้

ตุ้ม :  ฝ้ายเดินไปที่ระเบียงแล้ว ถือเชือกไปด้วย

แม็ก : บ้าเอ้ย กูจะโทรแจ้งตำรวจแล้วนะ

เต้ : ฝ้ายผูกเชือกที่คอแล้ว โอ๊ย...ปอยใกล้ถึงหรือยังวะ

ตุ้ม : ฝ้ายเอาเชือกไปผูกกับราวเหล็กแล้ว โอ้..ไม่นะฝ้าย ฝ้ายอย่าโดดนะ

                     (ไลน์เงียบกริบ)

      ทุกคนกำลังมองดูภาพ เพื่อนกระโดดลงมาจากระเบียงหลังห้อง ตัวฝ้ายหายไปจากมุมกล้อง ทุกคนมองเห็นเพียงเชือกเส้นหนึ่ง กระตุกไหวยาวนานหลายนาที ก่อนที่เชือกจะนิ่ง
..........
.........
.........
........
........
........

ปอย : กูมาถึงบ้านฝ้ายแล้ว แต่เข้าบ้านไม่ได้ ตะโกนอยู่นานแล้ว ไม่มีใครมาเปิดประตูเลย

แม็ก : ปอย ฝ้ายมันผูกคอตายแล้ว

ปอย : อะไรนะ

              21.00 น. วันอังคาร
             [ LINE  กลุ่มแก๊งซ่าส์บ้าๆ บอๆ]

ปอย : กูเสียใจที่พูดไม่ดีกับฝ้าย

ตุ้ม : ฝ้ายมันไปดีแล้ว

อิงอิง :พวกเราไม่เคยรู้เรื่องที่ฝ้ายถูกพ่อเลี้ยงข่มขืนเลย กูก็เสียใจ เสียใจที่ไม่สามารถช่วยเพื่อนได้

แม็ก : ฝ้ายไม่ยอมเล่าอะไรให้พวกเราฟังเลย

เต้ : พรุ่งนี้พวกเราโดดเรียน ไปทำสังฆทานให้ฝ้ายกัน

ปอย : ฝ้าย ถ้าเมิงอ่านอยู่ กูขอโทษที่พูดจาไม่ดีกับเมิง ถึงกูจะปากหมา แต่กูไม่เคยคิดร้ายกับเมิงเลยนะเพื่อน อโหสิกรรมให้กูด้วยนะ

            ทุกคนนิ่งเงียบไปราวสิบนาที เสียงไลน์พลันดังขึ้น

ฝ้าย : กูไม่ถือโทษโกรธเมิงปอย

แม็ก : เฮ้ย! แกเป็นใครวะ มาเล่นไลน์ฝ้ายได้ไงวะ

ฝ้าย : กูคือฝ้ายจริงๆ กูเหงามาก กูอยากให้พวกเมิงมาอยู่เป็นเพื่อนกู

             หน้าจอโทรศัพท์มือถือของทุกคนขึ้นจอดำ มือขาวซีดค่อยๆ โผล่ออกมาจากหน้าจอ

            แล้วโทรศัพท์มือถือของทุกคน พลันร่วงหล่นออกจากมือ ห้องนอนกลับกลายเป็นว่างเปล่า ทิ้งเหลือไว้.....เพียงกลิ่นอายแห่งความทรงจำ....ของคำว่ามิตรภาพ....เมื่อครั้งยังมีลมหายใจ......