สวัสดีค่ะหนูอายุ16ปีวันนี้หนูอยากจะมาระบายความรู้สึกของหนูที่ไม่เคยๆด้พูดกับใครเลย
หนูเป็นเด็กผญที่อยู่ป้ามาตั้งแต่2ขวบตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาหนูไม่เคยมีความสุขเลยไม่มีวันไหนที่ไม่เคยร้องไห้โดนแกล้งจากลูกของป้าสารพัดทุกครั้งที่หนูร้องไห้ป้าก็จะบอกหนูว่าพี่เค้าแค่หยอกเล่นเฉยๆ จะเจ็บมากรึเจ็บน้อยเค้าก็ไม่เคยสนใจรึปลอบหนูเลยพอโตขึ้นมาหน่อยก็เริ่มหัดทำทุกอย่างด้วยตัวเองต้องดูแลตัวเองทำงานบ้านรีดผ้าเองอยากไปเที่ยวที่ไหนเค้าก็ไม่เคยพาไปให้แต่เฝ้าบ้านถึงขอเค้าก็ไม่ให้ไปแม้แต่ตลาดเค้ายังไม่พาไปเลยในบรรดาลูกพี่ลูกน้องเค้าอยากได้อะไรเค้าก็ได้อยากไปไหนป้าก็ไม่เคยว่ากับเราแค่ไปตลาดเค้ายังบ่นเลยอิจฉาเพื่อนทุกครั้งที่เค้าได้เที่ยวขอตังก็เเทบไม่เคยน้อยใจทุกครั้งที่เค้าให้ของพี่ๆและยกเว้นเราถูกมองข้ามสารพัดจนมีวันนึงเรื่องที่เลวร้ายที่สุดของเด็กคนนี้ก็เกิดขึ้นหนูถูกข่มขืนจากเพื่อนของพี่ในหมูบ้านทุกคนในบ้านไม่มีใครมาปลอบหนูเลยนอกจากเพื่อนสนิทของหนูแม่ก็มาด่าทุกคนต่างว่าหนูว่าไม่ดูเเลตัวเองพอเวลาผ่านผช.คนนี้มันติดคุกลูกพี่ลูกน้องของหนูได้ไปเยี่ยมมันหนูสึกเสียใจมากได้ยินตอนนั้นถึงกับกลั้นน้ำตาไม่ในหัวคิดอยู่แต่ว่าทำไมต้องไปเยี่ยมมันหนูพยายามลืมเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาตลอดจนหนูย้ายออกจากบ้านหลังนั้นพ่อได้สร้างบ้านให้หลังหนึ่งหนูใช้ชีวิตคนเดียวพ่อส่งตังให้เดือนละ3000รวมค่ากินค่าใช้จ่ายทุกอย่างพ่อดูแลหนูแทบทุกอย่างมีหลายเรื่องที่น้อยใจแม่แค่ขอตังเค้าแค่100เค้ายังบ่นหนูเลยว่าใช้เงินอะไรหนักหนาทั้งที่หนูไม่เคยขอเงินเค้าสักบาทไม่เคยขอให้ซื้ออะไรให้เรียนดีมาตลอดทำให้เค้าภูมิใจมาตลอดตอนนี้พ่อกับแม่เลิกกันแล้วแม่พยามยามจะไล่พ่อออกจากบ้านไม่ให้ชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านใหม่แต่ตัวหนูไม่รู้เรื่องอะไรเลยมีแต่พ่อที่คอยบอกตอนเด็กๆพ่อกับแม่เคยบอกกับหนูว่าเค้าตั้งใจมีหนูเค้าสองคนอยากมีลูกและเค้าภูมิใจที่มีหนูแต่เต้าไม่เคยเลี้ยงหนูเลยมีแต่ส่งเงินมาให้ป้าเลี้ยงหนูอยากไปอยู้กับพวกเค้าแต่เค้าก็บอกว่าที่กทม.อากาศมันไม่ดีอยู่ต่างจังหวัดมันดีแล้วคำนี้หนูได้ยินตั้งแต่เล็กจนโตในทุกครั้งที่ถามจนวันนี้หนูชินกับทุกอย่างทำกับข้าวด้วยตัวเองในตอนเช้าก่อนไปเรียนไปจ่ายตลาดคนเดียวกินข้าวคนเดียวอยู่บ้านคนเดียวที่ไม่มีพ่อแม่มาทำอะไรให้อย่างคนอื่นน้ำตาไหลทุกครั้งที่เค้าถามว่าไม่อยู่กับพ่อแม่หรอทำไมไม่ไปอยู่กับพ่อแม่ล่ะได้แต่ตอบแค่ว่าพ่อกับแม่ต้องทำงานให้กำลังใจตัวเองมาตลอด14ปีที่ทนมาได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ระบายความในใจ
หนูเป็นเด็กผญที่อยู่ป้ามาตั้งแต่2ขวบตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาหนูไม่เคยมีความสุขเลยไม่มีวันไหนที่ไม่เคยร้องไห้โดนแกล้งจากลูกของป้าสารพัดทุกครั้งที่หนูร้องไห้ป้าก็จะบอกหนูว่าพี่เค้าแค่หยอกเล่นเฉยๆ จะเจ็บมากรึเจ็บน้อยเค้าก็ไม่เคยสนใจรึปลอบหนูเลยพอโตขึ้นมาหน่อยก็เริ่มหัดทำทุกอย่างด้วยตัวเองต้องดูแลตัวเองทำงานบ้านรีดผ้าเองอยากไปเที่ยวที่ไหนเค้าก็ไม่เคยพาไปให้แต่เฝ้าบ้านถึงขอเค้าก็ไม่ให้ไปแม้แต่ตลาดเค้ายังไม่พาไปเลยในบรรดาลูกพี่ลูกน้องเค้าอยากได้อะไรเค้าก็ได้อยากไปไหนป้าก็ไม่เคยว่ากับเราแค่ไปตลาดเค้ายังบ่นเลยอิจฉาเพื่อนทุกครั้งที่เค้าได้เที่ยวขอตังก็เเทบไม่เคยน้อยใจทุกครั้งที่เค้าให้ของพี่ๆและยกเว้นเราถูกมองข้ามสารพัดจนมีวันนึงเรื่องที่เลวร้ายที่สุดของเด็กคนนี้ก็เกิดขึ้นหนูถูกข่มขืนจากเพื่อนของพี่ในหมูบ้านทุกคนในบ้านไม่มีใครมาปลอบหนูเลยนอกจากเพื่อนสนิทของหนูแม่ก็มาด่าทุกคนต่างว่าหนูว่าไม่ดูเเลตัวเองพอเวลาผ่านผช.คนนี้มันติดคุกลูกพี่ลูกน้องของหนูได้ไปเยี่ยมมันหนูสึกเสียใจมากได้ยินตอนนั้นถึงกับกลั้นน้ำตาไม่ในหัวคิดอยู่แต่ว่าทำไมต้องไปเยี่ยมมันหนูพยายามลืมเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาตลอดจนหนูย้ายออกจากบ้านหลังนั้นพ่อได้สร้างบ้านให้หลังหนึ่งหนูใช้ชีวิตคนเดียวพ่อส่งตังให้เดือนละ3000รวมค่ากินค่าใช้จ่ายทุกอย่างพ่อดูแลหนูแทบทุกอย่างมีหลายเรื่องที่น้อยใจแม่แค่ขอตังเค้าแค่100เค้ายังบ่นหนูเลยว่าใช้เงินอะไรหนักหนาทั้งที่หนูไม่เคยขอเงินเค้าสักบาทไม่เคยขอให้ซื้ออะไรให้เรียนดีมาตลอดทำให้เค้าภูมิใจมาตลอดตอนนี้พ่อกับแม่เลิกกันแล้วแม่พยามยามจะไล่พ่อออกจากบ้านไม่ให้ชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านใหม่แต่ตัวหนูไม่รู้เรื่องอะไรเลยมีแต่พ่อที่คอยบอกตอนเด็กๆพ่อกับแม่เคยบอกกับหนูว่าเค้าตั้งใจมีหนูเค้าสองคนอยากมีลูกและเค้าภูมิใจที่มีหนูแต่เต้าไม่เคยเลี้ยงหนูเลยมีแต่ส่งเงินมาให้ป้าเลี้ยงหนูอยากไปอยู้กับพวกเค้าแต่เค้าก็บอกว่าที่กทม.อากาศมันไม่ดีอยู่ต่างจังหวัดมันดีแล้วคำนี้หนูได้ยินตั้งแต่เล็กจนโตในทุกครั้งที่ถามจนวันนี้หนูชินกับทุกอย่างทำกับข้าวด้วยตัวเองในตอนเช้าก่อนไปเรียนไปจ่ายตลาดคนเดียวกินข้าวคนเดียวอยู่บ้านคนเดียวที่ไม่มีพ่อแม่มาทำอะไรให้อย่างคนอื่นน้ำตาไหลทุกครั้งที่เค้าถามว่าไม่อยู่กับพ่อแม่หรอทำไมไม่ไปอยู่กับพ่อแม่ล่ะได้แต่ตอบแค่ว่าพ่อกับแม่ต้องทำงานให้กำลังใจตัวเองมาตลอด14ปีที่ทนมาได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ