ตอนนี้เราเรียนอยู่ม.4ค่ะ เรารู้สึกเหนื่อยมากๆ ไม่มีกำลังใจในการเรียนเลย ตอนนี้เราเรียนอยู่ในห้องเตรียมสายวิทยาศาสตร์สุขภาพ เราอยากจะเป็นหมอนะ ก็รู้ว่าตัวเองเรียนไม่เก่งมากแล้วก็ขี้เกียจด้วย จริงๆก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะพยายามเรียนไปเพื่ออะไรในเมื่อไม่มีทางสอบติดอยู่แล้ว อันที่จริงเรายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าชอบอะไร ทุกวันนี้คือเรียนหนักมาก เรียนที่โรงเรียนถึง4โมงแล้วเรียนะพิเศษต่อถึง1ทุ่มครึ่งทุกวัน ขนาดวันอาทิตย์เรายังต้องเรียนตั้ง3วิชา เวลาเราอยู่โรงเรียน เราเหมือนกับต้องทำตัวมีความสุขเลย ในกลุ่มของเพื่อนเราทุกคนก็สนิทกันดี แต่เรารู้สึกเป็นส่วนเกินในกลุ่มเพราะพูดไม่ค่อยเก่ง ครอบครัวของเราฐานะค่อนข้างดีไม่มีปัญหาเรื่องการเงินแต่คุณย่าจะค่อนข้างเข้มงวด ตอนก่อนสอบกลางภาคเราเหนื่อยมากเรากลับบ้านมาบ่นให้แม่ฟังทุกวันว่าเหนื่อย อยากพัก อยากไปเที่ยวบ้าง ในตอนแรกคุณพ่อเราดูไม่ค่อยอยากให้เราเรียนคณะอื่น ตอนนั้นเราพูดถึงคณะเทคนิคการแพทย์ พ่อเราบอกว่าไม่ต้องไปเรียน เรียนไปจะได้เงินเยอะตรงไหน หมอทำงานได้เงินดีกว่า หลังจากนั้น วันเสาร์แม่พาเราไปเยี่ยมยาย เราไปร้องไห้ให้ป้าฟังเพราะป้าเราเป็นคนที่ให้กำลังใจได้ดีมาก ป้าเราเลยให้แม่ไปคุยกับพ่อ หลังจากวันนั้นพ่อก็ดูเข้าใจมากขึ้น แต่เราก็ยังรู้สึกเหนื่อยอยู่ดี เราควรทำยังไงดีคะ จริงๆเราก็เคยคิดว่าอยากจะตายๆไปซะเลยอยู่นะ แบบทดสอบโรคซึมเศร้าเราก็ทำบ่อยแต่ก็ไม่ได้เป็น เรากำลังหลอกตัวเองอยู่รึป่าวคะ บางวันเราก็รู้สึกปกติ แต่พออยู่คนเดียวมันก็จะเป็นแบบนี้ตลอดเลย เราควรจะทำยังไงดีคะ