สวัสดีครับ
ผมได้รู้จักกับคนคนนึงมาประมาณ 3 ปี ผ่านการแชตคุย ทาง facebook แต่เป็นการคุยบ้าง หายบ้าง แต่ยอมรับว่า รู้สึกชอบเขาตั้งแต่คุยกันแรกๆ แต่ด้วยระยะทางที่ไกลกันในตอนนั้น มันทำให้ผมกลัวว่าจะเป็นปัญหาสำหรับผม ผมเลยไม่กล้าจริงจังมากในตอนนั้น จนเขามีแฟนไป จนกลับมาโสดอีกครั้ง ในวันนี้ โลกเหวี่ยงเขาเข้ามาหาผมอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้ เขาย้ายเข้ามาทำงานใน กทม. ทำให้เราใกล้กันขึ้น จนได้นัดเจอกัน ผมยอมรับว่า พอได้เขา มันทำให้การรอคอย 3 ปี มันดูมีค่ามากมายครับ จากวันที่พบกัน ความสัมพันธ์ ก็ค่อยๆพัฒนาไปเรื่อย จนผมรู้สึกได้ว่า ผมรู้สึกกับเขามากไปจริงๆ โดยที่เขาบอกว่า "ค่อยๆเรียนรู้กันไปนะครับ" คำคำนี้ มันทำให้ผมกลัวว่าถ้าเวลาผ่านไป เรายิ่งรู้สึกกับเขามากขึ้น โดยที่สถานะ ยังไม่ชัดเจน ผมจะแพ้เอาข้างหน้าไหมครับ และด้วยความที่ เขาเป็นหนุ่มแบงค์ ผมเป็นหนุ่มช่างสำรวจ งานของผมต้องเดินทางไปทั่วประเทศ พอยิ่งห่างมันก็เลยยิ่งกลัว ผมควรจัดการกับรักครั้งนี้ ที่จะก่อตัวขึ้นยังไงดีครับ ผมโสดมา 3 ปีครับ เลยยังมีกำแพงที่กั้นความกลัวเอาไว้อยู่ ยอมรับว่ากลัวแพ้ จริงๆครับ
รู้สึกก่อน.... (แพ้) เสมอไปหรือไม่ครับ
ผมได้รู้จักกับคนคนนึงมาประมาณ 3 ปี ผ่านการแชตคุย ทาง facebook แต่เป็นการคุยบ้าง หายบ้าง แต่ยอมรับว่า รู้สึกชอบเขาตั้งแต่คุยกันแรกๆ แต่ด้วยระยะทางที่ไกลกันในตอนนั้น มันทำให้ผมกลัวว่าจะเป็นปัญหาสำหรับผม ผมเลยไม่กล้าจริงจังมากในตอนนั้น จนเขามีแฟนไป จนกลับมาโสดอีกครั้ง ในวันนี้ โลกเหวี่ยงเขาเข้ามาหาผมอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้ เขาย้ายเข้ามาทำงานใน กทม. ทำให้เราใกล้กันขึ้น จนได้นัดเจอกัน ผมยอมรับว่า พอได้เขา มันทำให้การรอคอย 3 ปี มันดูมีค่ามากมายครับ จากวันที่พบกัน ความสัมพันธ์ ก็ค่อยๆพัฒนาไปเรื่อย จนผมรู้สึกได้ว่า ผมรู้สึกกับเขามากไปจริงๆ โดยที่เขาบอกว่า "ค่อยๆเรียนรู้กันไปนะครับ" คำคำนี้ มันทำให้ผมกลัวว่าถ้าเวลาผ่านไป เรายิ่งรู้สึกกับเขามากขึ้น โดยที่สถานะ ยังไม่ชัดเจน ผมจะแพ้เอาข้างหน้าไหมครับ และด้วยความที่ เขาเป็นหนุ่มแบงค์ ผมเป็นหนุ่มช่างสำรวจ งานของผมต้องเดินทางไปทั่วประเทศ พอยิ่งห่างมันก็เลยยิ่งกลัว ผมควรจัดการกับรักครั้งนี้ ที่จะก่อตัวขึ้นยังไงดีครับ ผมโสดมา 3 ปีครับ เลยยังมีกำแพงที่กั้นความกลัวเอาไว้อยู่ ยอมรับว่ากลัวแพ้ จริงๆครับ