เราควรทนหรือเดินออกจากชีวิตเขาไปค่ะ คือเรากับแฟนชอบมีปัญหากันเรื่องส่วนตัว เรื่องแฟนขอไปเที่ยวกลางคืน เราสองคนทะเลาะกันบ่อยมาก เขาชอบทำร้ายเรา ทางวาจา จิตใจชอบพูดซ้ำเติมบ่อยมาก ไม่เคยให้กำลังใจเราเลย เวลาเขาโมโหมากๆ เราจะโดนทำร้ายร่างกายด้วย แฟนเราเป็นคนวางตัวเก่ง สร้างโลกภายนอกของตัวเองให้คนรอบข้าง ญาติ พี่ น้อง เพื่อนผู้หญิง เพื่อนร่วมงานมองเห็นว่าตัวเองเป็นคนดี คนเก่ง ฉลาด และไม่ค่อยพูด วางตัวเป็นคนนิ่งๆ มีคนส่วนน้อยที่จะคิดว่าเขาเป็นคนไม่ดี ประมาณว่าทุกคนมองว่าเขาเป็นคนดีไม่มีข้อเสียเลย ใครได้เขามาเป็นแฟนถือว่าโชคดีที่สุด อิจฉาผู้หญิงคนนี้จังทำยังไงถึงได้ผู้ชายที่แสนดีขนาดนี้มาเป็นแฟนได้ แต่ความเป็นจริงคือ ได้มาอยู่ด้วยเหมือนเราอยู่กับความเจ็บปวดและทรมาน อยู่กับความซ้ำเติม ดูถูกสารพัด พูดจาแรงๆ ไม่มีแรกพลังในการก้าวเดินต่อไปมากกว่า มันคนละมุมมองกันเลยอย่างที่ทุกคนมองว่าเขาดี ตอนอยู่ด้วยกันแรกๆกับเขา เพื่อนชวนไปเที่ยวกลางคืน ดื่ม สังสรรค์ เขาจะปฏิเสธเพื่อนบางครั้งบางคราวเพราะยังแคร์ความรู้สึกเราอยู่ อยู่ด้วยกันนานๆเข้าเขาเริ่มเข้าพวกเริ่มออกเที่ยว แต่ก็ยังดีเวลาเขาจะไปไหนมาไหนเขาจะบอกเราตลอด ขอเราไปเที่ยวกับเพื่อน ถึงแม้เราบอกเขาว่าไม่ให้ไป ยังไงเขาก็หาข้ออ้าง ต่างๆนาๆ มิหนำซ้ำด่าเราอีก พูดจาแรงเกินไปที่เราจะรับฟังได้ สุดท้ายเราเลยปล่อยเขาไป เที่ยวกลางคืน กับแก๊งเพื่อนผู้ชายเขา และมันก็เริ่มไป บ่อยขึ้นๆ เกือบจะทุกวันทุกอาทิตย์เลย เพราะที่ผ่านมาเราเงียบและใจเย็นมาตลอดคิดในทางบวกเขาทำงานมาเหนื่อยแล้วปล่อยให้เขาได้ไปเที่ยวสนุกกับเพื่อนบ้างเถอะ เราเลยลองย้อนมองตัวเองว่าทำไมเราขอเขาไปเที่ยว ไปสังสรรค์ กับเพื่อนบ้าง ทำไหมเขาต้องห้ามไม่ให้เราไป เพราะอะไรถึงห้ามเราได้แต่ตัวเขาเองไปได้ ตัวเราเองไม่สามารถไปไหนมาไหนได้เลยห้ามเราวางกรอบวางระเบียบปิดกั้นเรา จนกลายเป็นนคนไม่มีเพื่อน เพื่อนที่สนิทกัน หายไปตามกกาลเวลาและตอนนี้เราสงเกตุว่าตัวเองเปลี่ยนไปเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า ชอบคิดเรื่อยเปื่อยสุดท้าายก็นั่งร้องไห้ออกมามันทรมานมาก เหมือนอยู่ตัวคนเดียวทั้งๆมีอยู่ เราควรทำยังไงดีค่ะกับปัญหาเหล่านี้ ช่วยด้วยยคะ.