พ่อแม่ผมกดดันเรื่องเรียนมากๆเลยครับ คาดหวังว่าเกรดในมหาลัยของผมต้องมากกว่า 3.7  เพราะญาติผมได้เกรดเท่านี้ และเขาไม่ต้งาให้ผมได้คะแนนน้อยกว่า
และต้องได้เกียรตินิยมอันดับ 1 เท่านั้น (เขาเคยพูดไว้ครับ) ทั้งๆที่คณะและมหาลัยของผมนั้นเรียนยากมาก พอคะแนนออกมาไม่ดีเท่าที่ควร และก็ทำน้ำเสียงเหมือนผิดหวังในตัวผมแบบสุดๆ ราวกับว่าผมเป็นคนเหลวไหล ทั้งๆที่ผมเองก็เครียดมากๆอยู่แล้ว

ผมจำได้ดีว่า สมัยม.ปลาย ผมเคยได้เกรด 3.9 กว่าๆ อยู่เทอมหนึ่ง (พูดง่ายๆคือ ไม่ได้ 4 ตามที่พ่อแม่หวัง) ตอนนั้นผมก็เสียใจอยู่แล้ว แต่พ่อแม่ผมก็ยังพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวัง ราวกับว่าผมได้เกรด 2 จำได้ว่าตอนนั้นผมร้องไห้ออกมาเลย พ่อแม่ก็บอกว่า จะร้องทำไม ก็เราไม่ขยันเอง
ส่วนตอนม.ต้น ผมได้ 3.9 กว่าเหมือนกัน แต่ขี้เกียจกว่าตอนม.ปลายเยอะ เคยสอบไม่ผ่านครั้งหนึ่ง ช่วงนั้นเขาปฏิบัติกับผมยังไง ผมบอกออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก รู้แค่ว่า เขาไม่เหลือความภูมิใจในตัวผมเลย และพอผมอยู่ม.ปลาย เขาก็พูดถึงสมัยอดีต ว่าตอนม.ต้น ผม "เลว"

แต่ในทางกลับกัน ถ้าผมได้คะแนนดีตามที่เขาหวัง เขาก็จะเอาไปอวดคนโน้นคนนี้

ผมรู้สึกเครียดและกดดันครับ เลยแค่อยากหาพื้นที่เล็กๆไว้ระบาย ขอบคุณที่รับฟังครับ