สวัสดีค่ะตอนนี้เราเรียนม.5อยู่ที่โรงเรียนประจำจังหวัดแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ ด้วยความที่ตอนม.ต้นเราเป็นเด็กที่ไม่ได้ตั้งใจเรียนมากเกรดก็อยู่ในระดับ3.2* แต่พอย้ายโรงเรียนมาตอนม.ปลายเรามีเป้าหมายว่าเราอยากเรียนมหาลัยที่กรุงเทพมากๆๆๆเลยฮึดสู้ขึ้นมาทั้งอ่านหนังสือ หาที่เรียนพิเศษ แล้วเกรดก็ดีดขึ้นมาพอสมควร พอแม่เห็นเราฮึดขึ้นมาแม่ก็พยายามที่จะพูดในกำลังใจเราแต่เราไม่ค่อยโอเคกับการพูดของแม่ค่ะ ตัวอย่างเช่นถ้าบอกว่าวันนี้มีสอบนะ นางก็บอกว่า"เอาให้คะแนนเต็มไปเลยนะไม่ต้องเกรงใจไม่ต้องเหลือไว้"หรือไม่ก็"เอาให้ได้คะแนนเยอะๆเรียนจบไปเป็นดอกเตอร์เลยนะ" อะไรประมาณนี้ค่ะ แต่น้ำเสียงก็ไม่ได้ดูจริงจังมาก อีกเรื่องคือตอนช่วงสอบเราสอบเสร็จแต่เราทำไม่ทันส่วนข้อที่เราทันเราก็ทำได้หมดพอไปพูดหรือบ่นกับนางนางก็จะบอกว่า"เหลือไว้ทำไม ต้องอ่านอีกเยอะๆ"เราไม่ได้หวังอะไรเลยค่ะอยากหาคนมาปลอบว่าเราทำดีที่สุดแล้ว เราเฟลกับการที่เราทำข้อสอบไม่ทันไม่พอเรายังมาเฟลกับคนที่บอกว่าเป็นเซฟโซนเราอีกอ่ะค่ะ ช่วงหลังๆมานี้เราจะขึ้นม.6แล้ว ก็เลยอ่านหนังสือเพิ่มขึ้นนางก็จะมาพูดใส่หูทุกวันเลย ทุกวันจริงๆจนเราไม่ชอบ พอเราบอกไปว่าไม่ชอบนางก็จะสวนกลับมาว่า"ก็แม่ชอบอ่ะจะทำไม"แล้วก็หัวเราะแบบคิกๆคักๆเป็นแบบนี้ตั้งแต่ม.4แล้วค่ะโคตรอึดอัด บอกไปกี่รอบก็ทำอยู่เหมือนเดิม ใครมีพ่อหรือแม่เป็นแบบนี้บ้างคะแล้วมีวิธีแก้ยังไงมาแชร์กันได้นะคะไ