เรื่องสั้นเรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาพูดถึงใครนะคะ เป็นเรื่องที่คนเขียนมโนขึ้นมาเอง อาจจะเรียลไปนิดน้อ!  และรูปแบบพล็อต แทรกกลอนมาด้วย เรียนแบบอาจารย์ ไซโครจี แฮร่! 😅🤣

——————————————————————



                    คิดถึงเธอผู้ที่เป็นเพื่อนฉัน
          คิดถึงวันที่ฉันเคยปรึกษา
          คิดถึงคนที่เคยได้พูดจา
          คิดถึงว่าฉันเหงาขาดคนเข้าใจ

                    แม้นไม่รู้ว่าฉันถูกหรือผิด
          ไม่เคยคิดจะทิ้งกันหนีหาย
          เมื่อหันหน้าเข้าหาเธอคราใด
          โอ้หัวใจได้ผ่อนคลายทุกที

                    ยังคงรอคอยเธออยู่ตรงนี้
          อยู่ตรงที่เคยอยู่ไม่ไปไหน
          เธอหายหน้าหายตาลับไป
           ทิ้งให้ใจเหงา ๆ เฝ้าแต่รอ

                    เมื่อได้คุยได้พบได้ตัดพ้อ
          ใจที่ท้อพลันหายคลายหมองเศร้า
          ได้หัวร่อได้คุยได้บรรเทา
          ใจที่เศร้าคลายหม่นพ้นทุกข์ไป



          ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงชอบเพื่อนคนนี้ ฉันรู้แค่ว่าเขามีทุกอย่างเหมือนฉัน เป็นเหมือนที่ฉันเป็น นี่กระมั้งที่ทำให้ฉันชอบเขา เวลาได้เจอกันฉันรู้สึกมีความสุขมาก เขาทำให้ให้ฉันได้ยิ้มได้หัวเราะเสมอ ฉันรู้สึกดี รู้สึกอบอุ่นที่ได้คุยกับเขา แม้ทุก ๆ คนจะทำให้ฉันได้ยิ้มได้หัวเราะจนเจ็บหน้าท้องไปหมดก็ตาม แต่ฉันรู้สึกชอบเขาคนเดียว ชอบ! หมายถึงว่าฉันรู้สึกว่าเขาเข้ากับฉันได้คนเดียว อีกความหมายที่คนเขาชอบพูดกันคือ ศีลเสมอกัน! ทุกคนศีลเสมอฉัน แต่ฉันรู้สึกว่าคนนี้มากกว่าใคร ๆ ไม่ใช่แบบนั้น ไม่ใช่ชอบอย่างว่า

          เขาแลดูบ้าน ๆ เหมือนฉันกระมั้ง ฉันถึงรู้สึกว่าเขาเข้ากับฉันได้มากที่สุด เพื่อนบางคนยังมีช่องว่างระยะห่าง แต่เขาชวนคอ ตบไหล่ ตบหัวฉันเล่นแบบไม่เคอะเขิน ไม่มีระยะห่าง ไม่มีอะไร บ้างก็สอนฉัน อันไหนควรไม่ควร ถูกหรือผิด เขากล้าที่จะบอกฉัน และฉันก็ไม่เคยโกรธเพื่อนคนนี้ ฉันรับฟังเขาและแก้ไขทุกอย่าง ฉันถึงชอบเขาที่สุด

          เวลาฉันมีปัญหาอะไร เขาก็รับฟังฉันเสมอ ด้วยความที่เราศีลเสมอกัน ฉันกล้าคุยกะเขาคนเดียว กล้าที่จะเอาความรู้สึกที่ไม่โอเคกับเพื่อน ๆ ไปคุยกับเขา เขาไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ แต่เขาเข้าข้างฉันก่อน มันช่างตลกเสียจริง เขาพูดเข้าข้างฉันเหมือนเดิม แม้เขาจะรู้ความจริงว่าอะไรเป็นอะไร เขาพูดให้ฉันเสียใจน้อยที่สุด ฉันรู้ว่านั่นก็เพื่อนเขา แต่เขายังคงรักษาน้ำใจฉันไว้

          ทุกทีเวลาฉันเครียด ๆ ได้ออกมาเจอเขา เจอเพื่อนคนนี้ มันก็รู้สึกดีนะ ได้พูดคุย ได้หัวเราะแบบบ้าคลั่ง จะมีเพื่อนสักกี่คนที่เข้าใจตบมุกเราได้ขนาดนี้ ไม่มี! เรารู้กันเอง รู้กันแบบไม่ต้องนัด รู้กันโดยมิได้นัดหมาย มันทำให้ฉันนั่งฮานั่งหัวเราะคนเดียวแบบไส้ขดไส้แข็ง มันดีมาก ๆ เขาทำให้ฉันรู้สึกดี ความทุกข์ที่ฉันมีมันก็หายไป หายไปเพราะได้มานั่งหัวเราะกับคำพูดของเขานี่แหละ คนบ้าอะไรตลกชะมัด

          แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้เจอเขานานแล้ว และก็ไม่คิดจะตามหาด้วย ฉันคิดว่าถึงวันเขาก็คงกลับมาเอง และฉันยังจะรอเขา รอเพื่อนคนนี้เสมอ ฉันอยากคุยกับเขา อยากหัวเราะสนุกสนาน อยากพบเจอกันอีกครั้ง

         วันนี้ฉันเหงา ฉันอยากเจอเพื่อนเหลือเกิน

จบ...