เรื่องมีอยู่ว่า เรากลับไปคบกับแฟนเก่าซึ่งเคยเลิกกันมาแล้ว 2 รอบ
รอบแรก คบกันตอนเราซิ่วขึ้นปี 1 เค้าอยู่ ปี 2 เลิกกันเพราะเรางี่เง่า (เลิกกันตอนคบได้ 1 ปีครึ่ง) ตอนนั้นเอาแต่ใจมาก ทะเลาะกันจนพ่อแม่เราเรียกเค้ามาเคลีย แต่เราเป็นคนบอกเลิกก่อน เพราะตอนเคลียร์กันมีคำพูดนึงเค้าพูดกับเราว่า ถึงเลิกกันไปไม่มีใครตายหรอก ยังไงเค้าก็อยู่ได้ แล้วก็พูดกับเราว่าหรือเราเป็น fwb กันไหม (ตอนนั้นเรารับเรื่องนี้ไม่ได้)
พอเลิกไป เพื่อนนัดกินข้าว แล้วเค้าไม่รู้ว่าเรามา (เป็นเพื่อนห้องเดียวกันสมัยมัธยม) เค้าพูดกับเพื่อนว่าถ้ามีเค้าต้องไม่มีเราที่นี่ วันนั้นเลยแยกกันกิน เพื่อนเราก็ตกใจว่าทะเลาะกันแรงขนาดนั้นเลยหรอ ทำให้เรารู้สึกไม่ดีมากๆ
เราก็เลยพยายามโทรไปขอโทษเค้า คือก็โทรไปขอโทษเป็นปี ๆ เลยค่ะ แต่ขอเป็นเพื่อนเค้านะ (ไม่ได้อยากกลับไปสนิทเหมือนเดิมนะคะ แค่รู้สึกไม่ดีเวลานัดกันทั้งห้องแล้วทำงานกร่อย)
รอบที่ 2 ผ่านมาเกือบปี (ช่วงเราอยู่ปี 3 เค้าอยู่ ปี 4) เค้าโทรกลับมาหาเราถามเราว่า เราไม่อยากเป็นเพื่อนกับเค้าแล้วหรอ พอผ่านไปสักพัก เราเลยถามเค้าว่าจะเป็นเพื่อนจริงๆใช่ไหม (คือเรามีเซนส์ว่าไม่ใช่) เค้าตอบมาว่าอยากลองคบดูอีกรอบ ซึ่งตอนนั้นเราก็รู้สึกว่าอยากเป็นแฟนที่ดีกว่านี้ เลยตกลงคบไป คราวนี้เราเป็นแฟนที่ดีจริงๆนะ ไม่งอแง งี่เง่าเลย มีแค่เรื่องเดียวเราไม่กล้าบอกคนที่มาจีบเรามามีแฟนแล้ว แต่ไม่ได้เล่นด้วยนะ ซึ่งคนที่มาจีบเราก็พยายามคุย บอกรักเรา แล้วแฟนเราเอามือถือไปดูละเห็น (เค้าพูดกับเราว่าเราให้อภัยเทอนะ เห็นไหมว่าเราใจดีกับเทอแค่ไหน)
ตอนนั้นแอบคบกันนะคะเพราะแม่เราไม่โอเคกับเค้ามากๆ แล้วมีช่วงนึงที่เราโดนแม่เช็คโทรศัพท์ แม่เราเห็น แล้วก็มาพูดทำให้เราประสาทเสีย เราเองก็เหนื่อยแล้วก็เรียนหนัก ประกอบกับเค้าเคยบอกว่าเค้าทะเลาะกับเราจะอ่านหนังสือไม่รู้ เราเคยขอให้เค้ามาขอโทษแม่เรา แต่เค้าบอกว่าเค้าไม่ว่าง เรียนหนัก (เรียนหมอ) เราเลยเลือกบล็อคเค้าทุกช่องทาง เพราะเราก็ไม่ไหวเราเลือกไม่ได้จริงๆ ให้เลือกเค้าก็ไม่ได้ เลือกแม่ก็ไม่ได้ ซึ่งเราเองก็รู้ว่าแม่ห่วงเราแต่ก็แอบรู้สึกแย่ๆเช่นกันค่ะ (เราเลิกตอนเรากำลังจะขึ้นปี 4 แฟนเรากำลังจะขึ้นปี 5)
รอบที่ 3 เราหายไป 2 ปี เราใช้ชีวิตของเราแบบโสดๆ เคลียกับคนที่มาจีบได้แล้ว ตอนแรกช่วงเราปี 5 เค้าปี 6 เราแพลนว่าจะซื้อของขวัญเรียนจบให้แฟนเก่าเรา (ตอนนั้นยังไม่ได้กลับไปติดต่อ) ทีนี้พอมีโควิดทำให้เราไม่ต้องขึ้นคลินิก เราเลยว่างมาก เราโทรหาเพื่อนทุกคนที่สนิท จนเพื่อนคนนึงบอกให้เล่นแอพหาคู่หาแฟนไปจะได้ไม่เหงา แต่เราคุยกับใคนก็ไม่อิน จนคิดว่าหรือยังไม่ลืมแฟนเก่านะ เลยปลดบล็อกเค้า (ช่วงเราขึ้นปี 6 เค้าไปใข้ทุน) ก็ส่องๆ ไม่เห็นว่าเค้ามีใครเราก็เลยฝากของขวัญไปให้ ละโทรคุยกับเค้า ถามเค้าว่าง้อได้ไหม เค้าบอกว่าได้ จนเราโทรคุยกับเค้าได้ 4 วัน ความรู้สึกเก่าๆก็กลับมาหมดเลย จนวันที่ 5 เราถามเค้าว่า คุยกับคนอื่นไหม เคเาถึงยอมบอกเราว่า เค้ามีคนนึงคุยกันมาปีนึงแล้ว เราก็เสียใจร้องไห้แหละ แค่รู้สึกเฟลว่าก็ถามละนะว่าเรากลับไปได้ไหม แค่ตอบมาว่าไม่ได้ก็จบแล้วไหม เราเลยไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน พอกลับมาเค้าก็ไลน์มาขอโทษเรา เราเลยอยากเคลียให้จบๆ เลยโทรไปเคลีย ซึ่งเค้าบอกเค้าเลือกเราไม่เลือกคนที่คุยอยู่ (เราบอกเค้าไปว่าไม่ต้องเลือกแค่เพราะเราเคยมีอะไรกันนะ เพราะเค้าชอบบอกว่ารู้สึกผิดถ้จะเทเพราะเค้าเป็นคนแรกของเรา) ด้วยความที่เราอยากให้จบ เราเลยบอกให้เค้าไปเคลีย สุดท้ายเค้าก็บอกเราว่าขอเป็นเพื่อนกับคนที่คุยนะเพราะคนนั้นดีกับเค้ามาก เราก็โอเคได้ ซึ่งเค้าอะพูดกับเราว่า คุยกับคนนั้นเพราะเอามาแทนที่เรา แล้วก็พูดกับทั้งเราและคนนั้นว่า คนที่มาคุยอะดีกับเค้ามาก แบบไม่งี่เง่า ให้เวลาส่วนตัวเค้า ยังเข้ากับเค้าได้ดีด้วย เค้าชอบผู้หญิงแต่ตัวเรียบร้อย ชอบผู้หญิงไม่แต่งหน้า ไม่ใช้เงินเยอะ (ในขณะที่เราเป็นคนชอบโทรหาแฟน ชอบคุยกับแฟน เราแต่งตัวไม่เรียบร้อย คือเราชอบแต่งตัว ชอบทำสีผม ชอบแต่งหน้า ใช้เงินซื้อความสุข) แต่เค้าเลือกเรานะ แต่ชอบมาพูดใส่เราว่าคนคุยเค้าดีกับเค้ามาก แต่เค้าไม่ได้รัก ซึ่งเรารู้สึกว่าถ้าจะย้ำว่าคนคุยเค้าดีกว่าเราขนาดนั้นก็ไม่ต้องเลือกเราก็ได้ หรืออยากเป็น fwb ก็บอกตรงๆก็ได้ แต่เค้าบอกว่าอยากกลับมาคบ ก็เลยได้คบกันอีกรอบ พอเวลาผ่านไป เค้าไม่เคยไลน์หาเราก่อนเลย เราไลน์ไปบางทีก็ไม่ตอบ อ่านอย่างเดียว แล้วมีวันนึงเราเศร้ามากๆเรื่องเรียน เราเลยโทรหาเพื่อนเรา เพื่อนเราก็บอกให้ร้องไห้ แต่เรายังรู้สึกแย่อยู่เลยโทรหาเค้า ตอนแรกเค้าก็พูดดีๆด้วยแต่ผ่านไปสักพักเค้าบอกเราว่าเราจะไปอ่านหนังสือแล้ว แล้วก็ตะคอกใส่เราว่าเราไม่ชอบที่เทอโทรมาร้องไห้ใส่เราแบบนี้ เราก็เลยรู้สึกว่า เรางี่เง่าไปหรอที่แค่อยากได้คนปลอบเราเรื่องเรียน บางทีเค้าชอบแซวแรงๆ เราเล่าให้เค้าฟังว่าไปวิ่งกับเพื่อนแล้วเราตกลู่วิ่ง แล้วมีลู่ข้างๆมาช่วย เค้าก็พูดเชิงแซวว่าเทอไปอ่อยผู้ชายหรอ (คงแซวแหละแต่เราคิดว่าไม่ควรพูดไหมนะ)
เลยอยากรู้ว่าที่เราพยายามอยู่ทุกวันนี้ยังไม่ดีพออีกหรอคะ เรารู้สึกเหนื่อยมากอยากไป แต่ติดที่ว่าสัญญาไปว่าจะไม่ทิ้งเค้าก่อนแล้ว แต่เหนื่อยมากๆจริงๆนะคะ ขอกำลังใจให้ผ่านพ้นไปได้หน่อยค่ะ
คบกัน 3 รอบแล้ว เรายังพยายามไม่พอใช่ไหมคะ
รอบแรก คบกันตอนเราซิ่วขึ้นปี 1 เค้าอยู่ ปี 2 เลิกกันเพราะเรางี่เง่า (เลิกกันตอนคบได้ 1 ปีครึ่ง) ตอนนั้นเอาแต่ใจมาก ทะเลาะกันจนพ่อแม่เราเรียกเค้ามาเคลีย แต่เราเป็นคนบอกเลิกก่อน เพราะตอนเคลียร์กันมีคำพูดนึงเค้าพูดกับเราว่า ถึงเลิกกันไปไม่มีใครตายหรอก ยังไงเค้าก็อยู่ได้ แล้วก็พูดกับเราว่าหรือเราเป็น fwb กันไหม (ตอนนั้นเรารับเรื่องนี้ไม่ได้)
พอเลิกไป เพื่อนนัดกินข้าว แล้วเค้าไม่รู้ว่าเรามา (เป็นเพื่อนห้องเดียวกันสมัยมัธยม) เค้าพูดกับเพื่อนว่าถ้ามีเค้าต้องไม่มีเราที่นี่ วันนั้นเลยแยกกันกิน เพื่อนเราก็ตกใจว่าทะเลาะกันแรงขนาดนั้นเลยหรอ ทำให้เรารู้สึกไม่ดีมากๆ
เราก็เลยพยายามโทรไปขอโทษเค้า คือก็โทรไปขอโทษเป็นปี ๆ เลยค่ะ แต่ขอเป็นเพื่อนเค้านะ (ไม่ได้อยากกลับไปสนิทเหมือนเดิมนะคะ แค่รู้สึกไม่ดีเวลานัดกันทั้งห้องแล้วทำงานกร่อย)
รอบที่ 2 ผ่านมาเกือบปี (ช่วงเราอยู่ปี 3 เค้าอยู่ ปี 4) เค้าโทรกลับมาหาเราถามเราว่า เราไม่อยากเป็นเพื่อนกับเค้าแล้วหรอ พอผ่านไปสักพัก เราเลยถามเค้าว่าจะเป็นเพื่อนจริงๆใช่ไหม (คือเรามีเซนส์ว่าไม่ใช่) เค้าตอบมาว่าอยากลองคบดูอีกรอบ ซึ่งตอนนั้นเราก็รู้สึกว่าอยากเป็นแฟนที่ดีกว่านี้ เลยตกลงคบไป คราวนี้เราเป็นแฟนที่ดีจริงๆนะ ไม่งอแง งี่เง่าเลย มีแค่เรื่องเดียวเราไม่กล้าบอกคนที่มาจีบเรามามีแฟนแล้ว แต่ไม่ได้เล่นด้วยนะ ซึ่งคนที่มาจีบเราก็พยายามคุย บอกรักเรา แล้วแฟนเราเอามือถือไปดูละเห็น (เค้าพูดกับเราว่าเราให้อภัยเทอนะ เห็นไหมว่าเราใจดีกับเทอแค่ไหน)
ตอนนั้นแอบคบกันนะคะเพราะแม่เราไม่โอเคกับเค้ามากๆ แล้วมีช่วงนึงที่เราโดนแม่เช็คโทรศัพท์ แม่เราเห็น แล้วก็มาพูดทำให้เราประสาทเสีย เราเองก็เหนื่อยแล้วก็เรียนหนัก ประกอบกับเค้าเคยบอกว่าเค้าทะเลาะกับเราจะอ่านหนังสือไม่รู้ เราเคยขอให้เค้ามาขอโทษแม่เรา แต่เค้าบอกว่าเค้าไม่ว่าง เรียนหนัก (เรียนหมอ) เราเลยเลือกบล็อคเค้าทุกช่องทาง เพราะเราก็ไม่ไหวเราเลือกไม่ได้จริงๆ ให้เลือกเค้าก็ไม่ได้ เลือกแม่ก็ไม่ได้ ซึ่งเราเองก็รู้ว่าแม่ห่วงเราแต่ก็แอบรู้สึกแย่ๆเช่นกันค่ะ (เราเลิกตอนเรากำลังจะขึ้นปี 4 แฟนเรากำลังจะขึ้นปี 5)
รอบที่ 3 เราหายไป 2 ปี เราใช้ชีวิตของเราแบบโสดๆ เคลียกับคนที่มาจีบได้แล้ว ตอนแรกช่วงเราปี 5 เค้าปี 6 เราแพลนว่าจะซื้อของขวัญเรียนจบให้แฟนเก่าเรา (ตอนนั้นยังไม่ได้กลับไปติดต่อ) ทีนี้พอมีโควิดทำให้เราไม่ต้องขึ้นคลินิก เราเลยว่างมาก เราโทรหาเพื่อนทุกคนที่สนิท จนเพื่อนคนนึงบอกให้เล่นแอพหาคู่หาแฟนไปจะได้ไม่เหงา แต่เราคุยกับใคนก็ไม่อิน จนคิดว่าหรือยังไม่ลืมแฟนเก่านะ เลยปลดบล็อกเค้า (ช่วงเราขึ้นปี 6 เค้าไปใข้ทุน) ก็ส่องๆ ไม่เห็นว่าเค้ามีใครเราก็เลยฝากของขวัญไปให้ ละโทรคุยกับเค้า ถามเค้าว่าง้อได้ไหม เค้าบอกว่าได้ จนเราโทรคุยกับเค้าได้ 4 วัน ความรู้สึกเก่าๆก็กลับมาหมดเลย จนวันที่ 5 เราถามเค้าว่า คุยกับคนอื่นไหม เคเาถึงยอมบอกเราว่า เค้ามีคนนึงคุยกันมาปีนึงแล้ว เราก็เสียใจร้องไห้แหละ แค่รู้สึกเฟลว่าก็ถามละนะว่าเรากลับไปได้ไหม แค่ตอบมาว่าไม่ได้ก็จบแล้วไหม เราเลยไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน พอกลับมาเค้าก็ไลน์มาขอโทษเรา เราเลยอยากเคลียให้จบๆ เลยโทรไปเคลีย ซึ่งเค้าบอกเค้าเลือกเราไม่เลือกคนที่คุยอยู่ (เราบอกเค้าไปว่าไม่ต้องเลือกแค่เพราะเราเคยมีอะไรกันนะ เพราะเค้าชอบบอกว่ารู้สึกผิดถ้จะเทเพราะเค้าเป็นคนแรกของเรา) ด้วยความที่เราอยากให้จบ เราเลยบอกให้เค้าไปเคลีย สุดท้ายเค้าก็บอกเราว่าขอเป็นเพื่อนกับคนที่คุยนะเพราะคนนั้นดีกับเค้ามาก เราก็โอเคได้ ซึ่งเค้าอะพูดกับเราว่า คุยกับคนนั้นเพราะเอามาแทนที่เรา แล้วก็พูดกับทั้งเราและคนนั้นว่า คนที่มาคุยอะดีกับเค้ามาก แบบไม่งี่เง่า ให้เวลาส่วนตัวเค้า ยังเข้ากับเค้าได้ดีด้วย เค้าชอบผู้หญิงแต่ตัวเรียบร้อย ชอบผู้หญิงไม่แต่งหน้า ไม่ใช้เงินเยอะ (ในขณะที่เราเป็นคนชอบโทรหาแฟน ชอบคุยกับแฟน เราแต่งตัวไม่เรียบร้อย คือเราชอบแต่งตัว ชอบทำสีผม ชอบแต่งหน้า ใช้เงินซื้อความสุข) แต่เค้าเลือกเรานะ แต่ชอบมาพูดใส่เราว่าคนคุยเค้าดีกับเค้ามาก แต่เค้าไม่ได้รัก ซึ่งเรารู้สึกว่าถ้าจะย้ำว่าคนคุยเค้าดีกว่าเราขนาดนั้นก็ไม่ต้องเลือกเราก็ได้ หรืออยากเป็น fwb ก็บอกตรงๆก็ได้ แต่เค้าบอกว่าอยากกลับมาคบ ก็เลยได้คบกันอีกรอบ พอเวลาผ่านไป เค้าไม่เคยไลน์หาเราก่อนเลย เราไลน์ไปบางทีก็ไม่ตอบ อ่านอย่างเดียว แล้วมีวันนึงเราเศร้ามากๆเรื่องเรียน เราเลยโทรหาเพื่อนเรา เพื่อนเราก็บอกให้ร้องไห้ แต่เรายังรู้สึกแย่อยู่เลยโทรหาเค้า ตอนแรกเค้าก็พูดดีๆด้วยแต่ผ่านไปสักพักเค้าบอกเราว่าเราจะไปอ่านหนังสือแล้ว แล้วก็ตะคอกใส่เราว่าเราไม่ชอบที่เทอโทรมาร้องไห้ใส่เราแบบนี้ เราก็เลยรู้สึกว่า เรางี่เง่าไปหรอที่แค่อยากได้คนปลอบเราเรื่องเรียน บางทีเค้าชอบแซวแรงๆ เราเล่าให้เค้าฟังว่าไปวิ่งกับเพื่อนแล้วเราตกลู่วิ่ง แล้วมีลู่ข้างๆมาช่วย เค้าก็พูดเชิงแซวว่าเทอไปอ่อยผู้ชายหรอ (คงแซวแหละแต่เราคิดว่าไม่ควรพูดไหมนะ)
เลยอยากรู้ว่าที่เราพยายามอยู่ทุกวันนี้ยังไม่ดีพออีกหรอคะ เรารู้สึกเหนื่อยมากอยากไป แต่ติดที่ว่าสัญญาไปว่าจะไม่ทิ้งเค้าก่อนแล้ว แต่เหนื่อยมากๆจริงๆนะคะ ขอกำลังใจให้ผ่านพ้นไปได้หน่อยค่ะ