ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าตอนนี้เรามีสามียู แต่เมื่อประมาณ 5-6 ปีก่อน อายุประมาณ 23-24เราได้รักแระชอบพี่คนนึง เขาเป็นคนน่ารัก จะออกไปทางแนวเซอร์ๆหน่อยๆ เขาเป็นคนแถวบ้านเราเนี่ยแระ แต่ก้อทำได้แค่แอบชอบ เพราะเขามีผญ.ที่เขารักยุแร้ว แต่แร้ววันนึงผญ.คนนั้นก้อได้ทำไห้หัวใจพี่เขาสลายเมื่อผญ.คนนั้นบอกเลิกพี่เขา เขาเสียใจหนักมาก เพราะเขารักแระทุ่มเทไห้กะผญ.คนนั้นมาก ถึงขั้นทำร้ายตัวเอง โดนเอามือต่อยกำแพงจนมือแตก เราได้คุยกะแชทกะพี่เขาครั้งแรก แต่ก้อรุ้ว่าพี่เขาคงไม่ได้ชอบเราหรอก แต่ก้อคุยกันตลอด แต่ก้อเหมือนเป็นได้คนคุย คุยได้ไม่นาน ยุๆพี่เขาก้อถูกจับคดียาเสพติด เพราะเห็นใดเราก้อไม่รุ้ หลังจากนั้นเราก้อไม่คุยกันอีกเรย เขาติดคุกยุนานเหมือนกัน นานจนเราลืม จนเรามีคนอื่นเข้ามาคุยแร้ว จนกระทั่งเขาพ้นโทษจากหนักเป็นเบา จากติดคุก ก้อมายุเรือนจำชั่วคราว ซึ่งทำงาน กินยุในนั้น โดนที่ไม่มีลูกกรงปิดกั้น พ่อ แม่ญาติพี่น้อง หรือคนรักสามารถไปเยี่ยมได้ตามวันเวลาที่เรือนจำกำหนด ออกมายูเรือนจำได้ระยะนึงพี่เขาก้อติดต่อมาเราอีกครั้ง แต่ครั้งนี้โทรมา ซึ่งเขาจำเบอร์เราได้ ซึ่งก่อนหน้าที่เขาจะติดคุกเราเคยไห้เบอร์เขาแร้วเขาก้อเคยโทรแต่ไม่บ่อย ไม่นึกว่าเขาจะจำเบอร์เราได้ ดีใจนะ ที่พี่เขาโทรมาแต่ทว่าเรามีสามีแร้ว ครั้งนี้เขาโทรมาจีบเรา เขาดูจริงจังมาก เขาต้องการเราไปเป็นแฟน แต่มันเป็นไม่ได้แร้วนี่สิ ถ้าเราไม่มีไค เรายินดีรับพี่เขามานะ เราได้แต่โกหกเขาว่าไม่มีไคเพราะใจนึงก้อรักเขายุ ต้องคอยหลบสามีคุยตลอด ทั้งที่รู้ว่ามันผิด แต่บอกเขาก้อกลัวเขาเสียใจเพราะแลเขาจริงจังกะเรา โทรมาตลอดถ้าเขาจะสามารถโทมาได้ เขารุ้ว่าเราทำงานในเมือง ไม่ห่างจากที่เขายู เขาอยากไห้เราไปหา เขาอยากเจอเรา อยากคุยกะเราแบบตัวต่อตัว เราอยากไปมาก มากที่สุด แต่เราไม่ได้ เพราะเราไม่ได้ตัวคนเดียว ได้แต่บอกปัดติดธุระ นู้นนี่ นั้นทุกครั้งไป จนกระทั่ง เขาได้ออกจากเรือนจำ เขาก้อติดต่อมา ครั้งนี้แชทเฟสมา คอลวิดิโอมา เขาอยากเห็นหน้าเรา แต่เราไม่ค่อยกล้า ได้แต่คอลธรรมดา เพราะกลัวสามีเห็น เขาโกรธเราระยะ นึงได้เขาก้อถามเราตลอดนะว่ามีไคไหม เราก้อตอบเหมือนเดิมคือไม่มี โกหกไปเรื่อย จนวันนึงเราลงมาบ้านกะแฟนเรา จำเป็นต้องมา ทั้งที่กลัวว่าเขาจะเห็น แต่สุดท้ายเขาก้อเห็น เขาโกรธเราหนักมาก ถึงขั้นบล็อกเฟส บล๊อกทุกอย่าง หน้าเราเขาไม่อยากมองด้วยซ้ำ เข้าใจความรุ้สึกเขาว่าโดนกระทำมันเจ็บ แระรุ้สึกยังไง ไม่โกรธพี่เขา โทษตัวเราต่างหาก เขาโกรธเราไปนานมากเหมือนกัน จนกระทั่งเขาปลดบล็อคเฟสแร้วทักมาหาเรา เขาบอกเขาโกรธ โกรธมากจริงที่เราหลอกเขา แต่ไม่รุ้เพราะอะไรเขาถึงปลดบล็อคเพราะเขายังรักเรายุหรือเพราะว่าเราคิดไปเอง จนวันนึงเราหยอกเล่นเกี่ยวกะเรื่องแบบนั้น เหมือนท้าทายพี่เขา ทั้งที่เราเล่น ไม่คิดว่าพี่เขาจะคิดจริง เรา2คนเกือบได้กันหลายครั้ง แต่เราไม่เคยได้กันนะ ได้แค่เกือบ แต่ทุกครั้งที่เผลอใจ เราทั้งสองเต็มใจไห้มันเกิดขึ้น ไม่ได้เกิดจากความเผลอไผ ผญ.อยากไห้กะผช.ที่ตัวเองรักทั้งนั้น แต่ดีแร้วที่เรา2คนไม่ได้มีไรมากกว่านั้น เรารักสามีเรานะ แต่เราก้อรักพี่เขา เราก้อยังแอบคุยกันบ้างยุ เขาไม่มีไคเนอะ ทำไห้เรายังอยากที่จะคุยกะเขา แต่ในวันนี้ เขาคุยยกะผญ.คนนึงเขาคุยกะผญ.คนนี้นานพอสมควร เราก้อรู้แระ ก้อไม่ได้ว่าเพราะเราไม่ได้เป็นไรกะพี่เขา แต่เขาก้อมีทักมาหาเราบ้าง สงสัยจะยามที่ทะเลาะกะแฟนรึว่าไรมั้ง แต่เราก้อคุยพอเราแกล้งคุยถามเรื่องแฟน เขาเบี่ยงเบนหาว่าเขาทะเลาะกะแฟน เขากันยาก มีปัญหาเยอะ นุ้นนี่นั้น วันนั้นคุยเขาก้อเรียกเราที่รัก เราก้อว่าที่รักอะเอาไว้เรียกกะแฟนเหอะ เขาก้อพิมกลับมาว่า ไม่มีไห้เรียกอีกแร้ว ประมาณเขาจะบอกว่าเลิกกันแร้วงั้นแระ แร้วเขาก้อพิมกลับมา ว่า อยากพูดถึงเรื่องมันอีกพี่ขอร้อง ในใจตอนนั้น เราคิดว่าพี่กะแฟนเขาเลิกกันแร้วจริงๆ เราก้อไม่อยากไห้พี่เขาคิดมากเสียใจเนอะ ก้อเรยพิมกลับไปว่า เคร ไม่พูดก้อไม่พูดหลังจากคืนนั้นก้อไม่ได้คุยไรกันอีก จนผ่านไปได้2วัน เราไปร้านค้าที่เขาเพราะบ้านเขาเปิดร้านขายของ ไปซื้อกับข้าวเป็นปกติ ทุกครั้งที่เราไปจะเห็นเขาบ้างไม่เห็นเขาบ้าง บางทีก้อยังไม่กลับจากที่ทำงาน บางทีก้อเห็นนั่งยุหน้าบ้านกินเหล้ากินเบียร์ยุกะเพื่อนฝูง ทุกครั้งที่เราไปเขาจะคอยมองเราตลอด เราไม่ได้มองหรอกแต่เรารุ้สึกได้  แต่ครั้งนี้ภาพที่เราเห็นคือเขาโกนหนวด โกนเครา แต่งตัวแบบดูดีเรย เพราะโดนปกติเขาจะออกแนวผช.เซอร์ ทรงโจรหน่อยๆ เขาเดินออกจากบ้านขณะที่เขาสดุ้งหน่อยๆที่เห็นเรา เราเห็น ญาติฝ่ายผู้ไหญ่มาประมาณ4-5 มีพานขันธ์5 เป็นพานดอกไม้ พานด้ายผูกข้อมือ แต่ตอนนั้นเราไม่รุ้ว่าเขาจะทำไรกัน จนกระทั้ง แม่เราก้อแกล้งถามเพื่อนกะพี่เขาแระว่าจะไปไหนกัน พี่คนนั้นเขาก้อบอกว่า อ๋อ พา......ไปขอสาว ซึ่งจุดๆที่เราหมายถึงก้อพี่เขานั้นแระ คนที่โกหกเราว่าเลิกกะแฟนแร้ว อยากร้องไห้ ณ ตรงนั้น แต่ทำได้แค่กลั้นน้ำตา แม้ว่าน้ำตาจะคลอมาที่เบ้าตาหน่อยๆ ทำไมต้องโกหกกัน ทำไม เพราะพี่รักเราเหมือนกัน หรือเพราะอะไร เขายืนแชทกะสาวคนที่จะไปขอ เสดแร้วเขาก้อขึ้นรถขับออกไป โดนที่ไม่หันมามองเราแม้แต่นิสเดียว ตอนนั้นน้ำตาเราล่วงเผาะๆเรยแต่ทำได้แต่ก้มหน้าเพราะกลัวแม่แระคนอื่นเห็นน้ำตาเรา ขี่รถกลับบ้าน ก้อยังน้ำตาไหลไม่หยุด เข้ามาร้องไห้ในห้องอีก ในใจถามวนไปมาตลอดทำไมต้องโกหกเรา เพราะเราโกหกเขาก่อนไช่ไหม เขาถึงทำกะเราแบบนี้เหมือนกัน เพราะที้ผ่านมาเขารักเราแล้วเราไปทำลายเขาใช่ไหม ภาพเก่าๆที่เขาเคยจีบเรา มันผุดขึ้นมาในหัวสมองทั้งหมด รวมถึงภาพที่เราสองคนเกือบได้เสียกัน อยากไห้เขาได้อ่านกระทู้นี่ อยากขอโทษ อยากบอกว่า ทุกครั้งที่เกือบได้กัน ไม่ได้เกิดจากความขาดสติ แต่มันเกิดข้างในหัวใจล้วนๆ ทั้งที่รุ้ว่ามันผิด ทั้งที่ว่าสามีตัวเองเสียใจ แต่เพราะใจข้างในยังมีพี่ ให้ด้วยใจรัก ไม่ได้ไห้เพราะง่าย ไม่ใช่เรย แต่ในเมื่อต่อไปนี้มันจะเป็นแค่อดีต แค่ความทรงจำที่เราเคยคุยกัน เคยรักกัน ตอนนี้ขอรักสามีไห้มาก มากไห้กะที่เราทำเขเสียใจ  เราผิดไหม ถ้าตอนนี่เรายังเรารักเขา ทั้งที่มันเป็นไปได้แร้ว เขามีภรรยา เราก้อมีสามี (รักแต่จะไม่เข้าไปทำลายครอบครัวเขาแน่นอน) ขอแค่รักยุห่างๆคุณๆว่าผิดไหมคะ