เราเป็นคนหนึ่งที่อยากมีคู่ แต่พอได้ลองคบกับคน ๆ หนึ่งแล้วต้องเลิกกัน มันเจ็บปวดและทรมานมาก จนไม่อยากมีความรักอีกเลย
แต่ในใจก็ยังโหยหาอยู่ แต่ก็ไม่อยากมีลูก ด้วยเหตุผลหลาย ๆ อย่าง ไม่อยากให้ลูกเกิดมาเป็นเหมือนเรา เป็นซึมเศร้าเหมือนกัน
เลี้ยงลูกเหนื่อย ภาระเยอะ ค่าใช้จ่ายเยอะ คือถึงจะโดนกล่อมยังไงก็คงไม่มีแน่ ๆ แต่ดันอยากมีคู่ 55

ตอนแรกเหมือนหนีหัวใจตัวเองมาตลอดเลย แบบไม่เอาแล้ว อยู่เป็นโสดนี่แหละดีที่สุด
แต่มันจะมีวันที่ต้องการใครสักคนที่เข้าใจเรามาอยู่ข้าง ๆ กัน แต่ก็นั่นแหละ ติดตรงที่ปัญหาเราเยอะไง
ไหนจะเป็นโรคซึมเศร้า ป่วยบ่อย ไม่มีแรง ชอบนอน นอยง่าย โอ๊ยพิมพ์ไปก็รำคาญตัวเอง 55
เลยแอบคิดว่าคงไม่มีใครรักเราหรือรับเราได้จริง ๆ หรอก อีกอย่างเราก็ชอบคนยากด้วย
ส่วนใหญ่จะชอบคนผิวขาว ร่างปกติ คือไม่อ้วน ขี้เล่น เป็นมิตร อารมณ์ดี อยู่ด้วยแล้วมีความสุข
และก็ต้องนับถือศาสนาพุทธเหมือนกัน คือถ้าเราจะไปปฎิบัติธรรมต้องไม่ขัดศรัทธา
(สรุปเหมือนกลายเป็นกระทู้หาคู่ไปซะแล้ว 55)

แต่ที่เคยคุยมาก็จะเจอแบบ...
1.คุยเล่น ๆ ไม่จริงจัง
2.เป็นโรคเดียวกัน หรือป่วยเป็นอย่างอื่น ที่แบบครอบครัวทั้งสองฝ่ายอาจจะไม่ยอมรับ
3.หื่นตัวเท่าควาย คือแบบอยากอยู่ด้วยกันก่อนแต่ง sex phone ตั้งแต่วันแรก ๆ ที่คุยกัน
4.ไม่ตรงสเปคเราเอง (อันนี้อาจโดนถีบได้)

ก็เลยจะมาขอความเห็นชาวพันทิปว่าเราควรโสดต่อไปไหม หรือควรหาคนรู้ใจไว้เป็นคู่ชีวิตดี
อ๋อลืมบอกเราอายุ 30 แล้ว ปลายปีนี้ก็จะ 31 เป็นผู้หญิงจ้า อยากแต่งงานกับคนที่อยู่กทม. เพราะเกิดที่นั่น (สรุปกระทู้หาคู่แล้วแหละ 55)