“ผู้เดียว The Album” Studio Album ลำดับที่ 1 ของ Tilly Birds วง Alternative Rock หน้าใหม่จากค่ายเพลง Gene Lab ค่ายลูกในเครือ GMM Grammy ภายใต้การนำทัพโดยโอม Cocktail โดยวง Tilly Birds ประกอบไปด้วยสมาชิก 3 คน ได้แก่ เติร์ด-อนุโรจน์ เกตุเลขา (ร้องนำ) บิลลี่-ณัฐดนัย ชูชาติ (กีต้าร์) และ ไมโล-ธุวานนท์ ตันติวัฒนวรกุล (กลอง) แจ้งเกิดจากการเป็นผู้ชนะเลิศจากรายการ Band Lab ซึ่งเป็นรายการ Variety Reality ของทางค่าย Gene Lab ซึ่งวงน้องใหม่ต้องเข้ามาร่วมแข่งขันในหัวข้อภารกิจแต่ละสัปดาห์เพื่อช่วงชิงเงินรางวัลไปต่อยอดในการทำเพลง และได้เข้ามาเป็นศิลปินของทางค่าย จากนั้นจึงได้เริ่มออก Official Single (สองเพลงก่อนหน้า ได้แก่ จากกันด้วยดี (Ordinary) และอภัย (Broken) ซึ่งไม่ได้รวมอยู่ในอัลบั้มชุดนี้ และคลอดอัลบั้มเต็ม เป็นลำดับถัดมา

         Tilly Birds มีจุดเริ่มต้นจากการรวมตัวของเพื่อนชั้นมัธยมปลาย ซึ่งก็คือ บิลลี่ และเติร์ด จึงเป็นที่มาของชื่อวงที่ผวนมาจากชื่อเล่นของทั้งคู่ จากนั้นจึงได้ชักชวนไมโลซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชมรม TU Folksong ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ให้เข้ามาร่วมเส้นทางวงจวบจนปัจจุบัน โดยหลาย ๆ ท่านน่าจะคุ้นหน้าคุ้นตาหนุ่มบิลลี่เป็นอย่างดีจาก Youtube Channel ชื่อดังของเจ้าตัวอย่าง "BILLbilly01" ที่รังสรรค์เพลงคัฟเวอร์ศิลปินทั้งไทยและสากลออกมามากมาย ซึ่งมีปริมาณที่สูงทั้งในแง่คุณภาพและความเป็นที่นิยม โดยสองหนุ่มเติร์ดและไมโลก็มีเข้าไปร่วมแจมผ่าน ๆ ตาอยู่บ้างในช่องของเขา

         “ผู้เดียว The Album” ได้เปิดให้มีการสั่งจองผ่านช่องทางออนไลน์เมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2563 ที่ผ่านมา ในจำนวนทั้งสิ้น 1,000 ชุด ซึ่งเกิดปรากฏการณ์ที่อัลบั้มถูกจองหมดภายในเวลาประมาณ 1 นาที เท่านั้น ตอกย้ำว่ากระแสความร้อนแรงของวงในช่วงเวลานี้นั้นมองข้ามไม่ได้จริง ๆ เพราะนับตั้งแต่มีวิกฤตโรคระบาด COVID-19 เกิดขึ้นบนโลกรวมถึงในประเทศของเราตั้งแต่ช่วงเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมานั้น ซิงเกิ้ลจาก Tilly Birds อย่าง คิด(แต่ไม่)ถึง (Same Page?) จัดเป็นหนึ่งในเพลงที่เป็นที่นิยมที่สุดในบรรดาเพลงที่ถูกปล่อยออกมาในช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน อย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

“ผู้เดียว The Album” ประกอบไปด้วย 13 เพลง ที่ผสมผสานไปด้วยรสชาติอันหลากหลาย โดยเนื้อหาส่วนใหญ่(เกือบจะทั้งหมด) เทไปในโทนความรักที่ไม่สมหวัง ซึ่งก็จะแบ่งออกเป็นหลาย ๆ โหมด ความไม่สมหวังแบบซึม โกรธ สนุกสนาน ประชด ฟูมฟาย บ้าคลั่ง ใจเย็น มองบวก ร้อยเรียงเป็นเหมือนภาพยนตร์ซีรี่ส์ฤดูกาลหนึ่ง โดยในความแตกต่างของเพลงเหล่านี้ล้วนยังคงตัวตนของความเป็น Tilly Birds อยู่ จัดเป็นโทนสีสามารถบ่งถึงได้ตามความเข้มหลายระดับ ความน่าสนใจอีกอย่างคือ เมื่อนำเพลงต่างๆในอัลบั้ม มาฟังแบบเรียงแทร็คจะให้ความรู้สึกต่อเนื่องไปอีกแบบ ประหนึ่งว่าจงใจถูกออกแบบให้ฟังเชื่อมกันอย่างที่กล่าวไปว่าข้างต้นว่าคล้ายกับดูซีรี่ส์เรื่องหนึ่ง มีขึ้นลงแต่ยังคง storyline ไว้ได้อย่างแข็งแกร่ง บางเพลงมีทำนองที่ต่อเชื่อมกัน สร้างความลื่นไหลในเนื้อหาเพลงต่อเพลงมากขึ้น แต่อย่าเชื่อกันมาก จนกว่าจะได้ลิ้มลองรสชาติด้วยตัวท่านเอง
 
ปลายนิ้ว (My Black Mirror) (4.5/5)

เปิดม่านมาด้วยเพลงช้าปฐมบทของอัลบั้ม เริ่มต้นแบบเนิบๆ บรรยากาศแบบปิดไฟไถมือถือที่ถูกอ้างถึงเก๋ ๆ ว่า "กระจกสีดำ" จากนั้นความรู้สึกต่าง ๆ ก็ถาโถมเข้ามา กว่าที่เราจะรู้ตัวก็ไม่รอด ถูกลูกเล่นต่าง ๆ ในเพลงก็บิ้วอารมณ์ไปได้มากแล้ว อินมากๆ ฉากเรียกน้ำตาของคนไม่มูฟออน ก่อนเพลงจบปิดด้วยdialogue?(ที่พูดอยู่คนเดียว) ที่ผู้มีประสบการณ์คงเพ้อตายคาเตียงกันไปข้างเลยทีเดียว เป็นการเปิดอัลบั้มที่เรียกได้ว่าน้อยแต่มาก เหมือนไม่มีอะไรแต่ทำหน้าที่ปูเรื่องได้ดีมาก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ฤดูหนาว (Bangkok Winter) (5/5)

ซิงเกิ้ลที่ 4 ของอัลบั้ม เพลงเท่ห์ๆที่เริ่มจะมาบอกเล่าเรื่องราวบทตัวเอกผู้ชอกช้ำสมรภูมิรักที่บางครั้งความรักก็ผ่านมาแล้วผ่านไปไวอย่างกับฤดูหนาวในประเทศไทย ซึ่งหลายคนก็คงต่างสงสัยว่า Bangkok Winter นั้นมีอยู่จริงหรือไม่? ปริศนาธรรม ส่วนตัวชอบการร้องของเพลงนี้มากที่สุดในอัลบั้ม มีความเซ็กซี่ควบคู่ไปกับความเท่ห์ดุดันกลืนอยู่ในตัวfrontmanชนิดแยกจากกันไม่ได้ ลามไปจนถึงท่อนกีตาร์โซโลที่ออกมาแต่ได้ซีนทุกรอบ เสริมพลังบัฟที่ 1 ด้วยสาว PAAM รับบทนางทิ้งเจ้าของหัวใจชายหนุ่มผู้เย็นชาและพร้อมที่จะสลัดรัก บัฟที่ 2 จากท่อนแรปจากหนุ่มไมโลที่ขยับจากตำแหน่งมือกลองมาที่สปอตไลท์ด้านหน้า ซึ่งทำออกมาได้ลื่นไหลไปกับเนื้อเพลงที่พรรณาแบบสิ้นหวังความรักพร้อมร้อยชื่อเพลงต่างๆ ในอัลบั้มเรียงออกมาเป็นท่อนแรปสุดเท่ห์ เรียกได้ว่ามีการแบ่งองค์ให้สมาชิกทั้งสามได้โชว์ของอย่างเท่าเทียม รวมกันเราอยู่ ลุกขึ้นตบมือให้เลย

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

แค่เธอเข้ามา (Worth The Wait) (4.5/5)

ดึงอารมณ์กลับมาผ่อนคลายลงหน่อยจากสองแทร็คแรก ที่ทำให้เรารู้สึกกังวลว่าจะเพ้อถึงตัวนางไปอีกสักกี่เพลง เพลงนี้ก็จัดฟุ้งมาเลยแบบใจพอง ๆ ฟู ๆ อินเลิฟ พบแล้วเธอคนนั้น ความรักสวยงาม ฉันรักเธอ เธอรักฉัน เรารักกัน ปรับอารมณ์ไม่ทันกันเลยทีเดียว ทำออกมาได้ลงตัวทั้งคำร้องทำนอง ให้อารมณ์เหมือนเดินเข้าไปในสถาปัตยกรรมใหญ่ ๆ ที่มีโถงอันกว้างขวาง ชวนให้รู้สึกอบอุ่น สว่างไสว ค่อนข้างจะ Catchy มีศักยภาพสูงที่จะตัดเป็นซิงเกิ้ล ท่อนที่ชอบที่สุดน่าจะเป็น Prehook ที่หนักแน่นมากๆ แต่คำถามคือ ความสุขแบบนี้จะอยู่กับเราได้สักกี่แทร็ค ลองทาย...

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เลิก! (Cut To The Chase!) (4/5)

..ก็คือไม่ต้องทาย Feel Good ได้เพลงเดียว มันกลับมาอีกแล้วฮะท่านผู้ชม เลิก! หนึ่งในเพลงที่ร็อคสุดเกรี้ยวน่าจะที่สุดแล้วในอัลบั้ม แต่ไม่ได้เป็นฟีลเท่ห์ในแบบของฤดูหน่าวนะ กลายเป็นให้ฟีลแบบเร้าอารมณ์ตื่นเต้น แบบสัตว์กินเนื้อวิ่งไล่ล่าตะครุบเหยื่อ พร้อมที่จะเลือดสาด อะดรีนาลีนพร้อมจะหลั่งไหลมากๆ เธอน่ะมายั่วให้อยากแล้วจากไป มาบอกฉันว่าไม่พร้อม...จะเอายังไงกับฉัน! แถมด้วยท่อน Bridge ก่อนจบมีความกระซิบกระซาบเหมือนกำลังเต้นฟุตเวิร์ค อันนี้มาเกินคาดมาก เต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาลปนเซ็กซี่ที่ถูกกดไว้ในสัญชาตญาณ เตรียมฟาด ๆ  ชายผู้มีความต้องการสูงกับหญิงที่ตอบสนองได้น้อยนิด ช่างเป็นมวยถูกคู่ ไปต่อไม่รอแล้วนะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ให้กอดของฉันบอกทุกอย่าง (Just So You Know) (4/5)

กระชากอารมณ์ขึ้นลงจนระบบฮอร์โมนเริ่มปั่นป่วน เพลงนี้กลับมาโหมดโรแมนติกดราม่า โดยใช้ภาษากอดเป็นสัญลักษณ์ ได้กอดแล้วก็บรรยายความรู้สึกออกมาให้หมด แต่ในความสัมพันธ์ที่ความรู้สึกของทั้งสองฝั่งมีอาจไม่เท่ากัน ก็ไม่แน่ใจว่าพลังงานรวมถึงแมสเสจจากฝ่ายกอดและฝ่ายถูกกอดจะถูกส่งถึงกันมากแค่ไหน ไม่อยากคิดเยอะแล้ว มันเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังที่เคยหวังและไม่กล้าหวัง พาร์ทอารมณ์เต็มเปี่ยมมาก ๆ น่าจะเป็นเพลงอกหักที่ลงไปลึกที่สุดในอัลบั้ม ลึกไปจนถึงจิตอันบริสุทธิ์ปราศจากกายหยาบ รวมถึงภาคดนตรีที่ละมุนละเมียดละไมส่งกันมากๆ แต่ยังดูยืดไปสักนิด จินตนาการของจริงคือกอดสามสี่วินาทีจบ หรืออาจไม่ได้กอด หรือต้องกอดตัวเอง ฮือ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ผู้เดียว (The One) [3.5/5]

ซิงเกิ้ลที่สอง บทเพลงที่ความหมายดีมาก ๆ ฟังต่อเนื่องจากดนตรีที่เชื่อมจากแทร็คก่อนหน้าเสมือนภาคต่อ ด้วยBackgroundอาจเป็นภาพผู้ช้ำรัก แต่ครั้งนี้ไม่ได้แบบฟูมฟายโทษสิ่งต่าง ๆ มากแล้ว เริ่มมีความเข้าใจโลก อาจจะเริ่มมีทีมคอยซัพพอร์ท หรืออย่างน้อยก็มีตัวเองที่กลับมามองเห็นคุณค่าของตัวเอง ในวันที่ดาวน์กับเรื่องหัวใจ เพลงนี้อาจกลายเป็นเพื่อนสนิทผู้รู้ใจที่คอยตบบ่าให้กำลังใจ แต่อาจไม่ได้มาแบบร้องไห้ไปกับเรา แต่กลายเป็นว่ามาแนวชี้แนะทางสว่าง ทางธรรม ธรรมะแห่งการครองตน ความผิดหวังบางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องจบแบบเศร้าเสมอไป ซึ่งกลายเป็นว่าทุกอย่างมันออกมากลาง ๆ ไปหมด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้