เราชื่อ อิ๊ง อายุ 13 ปี(ม.2)เราไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ข้างนอกเราคือเหมือนเข้มแข็งมาก เฮฮา ตลก ใครๆก็ชอบ แต่พอกลับมาบ้านเรามานั่งส่องกระจก เรารส.ว่าเราแย่มาก เราไม่สวย กลายเป็นว่าเราโทษตัวเอง เราโทษตัวเองมาตลอดซ้ำๆ ว่าเรามันแย่ เรามันไม่ดี เราทำเหมือนเค้าไม่ได้ เราเป็นลูกที่ดีให้พ่อแม่ไม่ได้ ซึ่งวันนี้บ้านเราเลี้ยงหมาค่ะ แล้วมันเล่นกันน่ารักมาก เราก็เรียกแม่มาดู เรียกรอบที่ 3 แม่เราก็บอกว่า อะไร !! ก็ไม่อยากดูมันทำไม ไม่ว่าง ! เราแบบเหลมาก เราก็รีบเข้าห้อง เราร้องไห้ก็จริง พอเราปรับความเข้าใจกะตัวเองเสร็จ เราหยุดร้องแล้ว เราก็หยิบกระจกมาส่องอีก เราปลอบคัวเองว่า ไม่เป็นไร เราพูดซ้ำๆว่าเราดี เราเก่งแล้ว น้ำตาก็ไหลออกมา ทำยังไงดีคะ จะจัดการความคิดยังไงดี 
ปล. เราไม่คิดฆ่าตัวตายนะคะ มันเหมือนแค่เราโทษตัวเองมากกว่า