ขอเกริ่นก่อนเลยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า จริงอยู่ที่เราพบกันได้ไม่นานขอเรียกเขาว่า คุณ A เราทั้งคู่มีอายุไล่เลี่ยกันยี่สิบปลายๆ เราเคยไปกินข้าวด้วยกันดูหนังด้วยกัน อยู่มาวันนึง เขาได้ตกลงเป็นแฟนกับอีกคนขอเรียกว่าคุณ B ซึ่งได้รู้จักกันมาก่อนหน้าผมแล้ว เมื่อประมาณต้นเดือนสิงหาคมผมได้ไปกินร้านเหล้าร้านนึงเขตจังหวัดที่ติดกับกรุงเทพฯ (ไม่งั้นเดียวเจาะจงจนเกินไป)
โดยที่ไปกินกันแค่ ผมและก็คุณ A ต่อมาในเมื่อผมรู้ตัวละว่าเป็นแฟนกันไม่ได้แล้ว ผมเลยบอกเขาไปว่า "ขอเป็นมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนได้รึปล่าว" เขาก็ตอบ "ตกลง" เพราะช่วงแรกเขาบอกว่าเขาก็ชอบผมอยู่เหมือนกันแต่ตอนนั้นผมปากแข็งไม่กล้าที่จะพูดความรู้สึกออกไปออกไปตรงๆ

**คำว่า มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนในที่นี้ของผม คือ ผมไม่ได้คิดมิดีมิร้ายอะไรกับเขาเลยนะครับ แค่อยากขอเป็นคนที่คอยให้กำลังใจ คอยดูแลปรึกษาปัญหาในวันที่เขาเศร้าๆเท่านั้น **

- พอมาตอนนี้ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ความรู้สึกตอนนี้คือเหมือนว่าผมอยากอยู่ใกล้เขา อยากเจอเขาทุกๆวัน ในตอนเช้าอยากหอมหน้าผากเขาเวลาก่อนไปทำงาน

แต่ถ้าดูเรื่องฐาณะยังไงผมก็คงสู้คุณ B ไม่ได้ ผมเป็นเพียงพนักงานเงินเดือน ประมาณ16xxx ครับ

พื้นเพผมเป็นคนที่ไม่ได้หล่ออะไรครับ ก็แค่น่าจะพอไปวัดไปวาได้ 

เลยอยากถามเพื่อนๆว่าผมควรที่จะอยู่ใน สถาณะ มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนต่อไปต่อไป หรือ ตอนเจอกันครั้งหน้าบอกเขาว่าขอเป็น "ตัวสำรอง" ในวันที่เขาไม่มีใครแล้ว  เพราะผมคิดว่าตอนนี้คงไม่สามารถ Move on ออกจากเขาได้ พื้นฐานเขาเป็นคน ตลก น่ารัก สดใส และเป็นคนที่คอยเป็นห่วงคนอื่น คอยช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานตลอดโดยตลอดครับเพราะงี้แหละครับเลยทำให้ผมเหมือนเสียอาการทุกครั้งไป