ถือเป็นการสารภาพบาปของผม ขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมอาจเล่าไม่ค่อยเก่ง แต่จะพยายามเรียบเรียงแล้วกันนะครับ ผมกับแฟนคบกันมาระยะนึง เธอน่ารัก เป็นคนใจเย็น ใจเย็นมากกกกกก เป็นคนที่ไม่เคยขออะไรจากผมเลย เป็นคนแรกที่ผมรู้สึกว่าแบบให้อะไรก็ไม่เอา มันยิ่งทำให้ผมรักเธอมาก เธอบอกว่า แฟนเก่าของเธอทุกคนนอกใจเธอ ไปคุยกับคนอื่น ทิ้งเธอไปคบคนอื่น ผมก็สงสารว่าคนที่ดีแบบนี้ทำไมต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย ผมก็สัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้น ผมจะทำให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีคนนึงเลย
แต่...ผมทำพัง!!! ผมแอบคุยกับคนอื่น เธอจับได้ครับ เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอโกรธ เธอโกรธมาก แต่เธอไม่ด่าผม เอาแต่โทษตัวเองว่าเธอดีไม่พอหรอ เธอร้องไห้นานมาก ตั้งแต่เย็นจนมืด หยุดแปปๆเธอก็ร้องต่อ ผมได้แต่ขอโทษ แต่มันไม่มีประโยชน์เลย เป็นครั้งแรกในชีวิตผมที่เจอคนร้องไห้นานขนาดนี้ แฟนเก่าผมที่คบมาแต่ละคนไม่มีใครร้องไห้นานขนาดนี้ ผมตกใจครับ ได้แต่กอดแล้วก็ขอโทษ สุดท้ายเธอก็ให้อภัย แต่ ผมก็ไปคุยกับคนอื่นอีก ผมนอกใจเธอทั้งหมด3ครั้ง ตลอดเวลาที่คบกัน และเธอมีอาการที่แปลกไป เธอไม่ใจเย็นเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนเธอจะไม่วุ่นวาย ไม่เซ้าซี้ ไม่เช็คโทรศัพท์ อยู่ด้วยแล้วผมมีความสุขมาก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ เธอเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เธอชอบถามผมว่ามีคนอื่นหรอๆๆๆ บ่อยมาก ถามมันทุกวัน เช็คโทรศัพท์ผมตลอด จนผมกลับรู้สึกรำคาญ จนทะเลาะกับเธอไปบ่อยมาก เธอก็บอกว่าที่เป็นแบบนี้มันเป็นเพราะผมทำทั้งนั้น เธอต้องเป็นบ้าต้องคอยระแวงเพราะผมนอกใจเธอก่อน ถ้าผมไม่ทำเธอจะเป็นแบบนี้มั้ย ซึ่งผมก็เถียงไม่ได้เพราะผมทำจริง แต่ครั้งสุดท้ายที่ผมทำให้เธอเจ็บที่สุดคือ ผมกลับไปคุยกับแฟนเก่า ตอนนั้นแฟนเก่าผมทักมาขอตังค์ แล้วก็คุยอะไรไปเรื่อยๆแล้วแฟนเก่าผม ก็ถามผมว่ายังรักเขามั้ย ผมตอบไปว่า ยังรักเหมือนเดิม แต่กลับไปไม่ได้แล้ว แฟนเก่าผมส่งแชทนั้นให้เธอ ไม่รู้ว่าแฟนเก่าผมทำแบบนั้นทำไม ทั้งที่เธอกับแฟนเก่าผมไม่เคยรู้จักกันมาก่อนนั้นแหละครับ เธอส่งมาให้ผม พร้อมกับบอกว่า ยังรักแฟนเก่าอยู่หรอ ผมช็อกครับ หลักฐานพร้อม ครั้งนั้นเธอน่ากลัวมาก เธอกรี๊ดลั่นบ้านเลยครับ อาละวาดปาข้าวของพังหมด แล้วเธอก็กรีดแขนตัวเอง ผมตกใจครับ ผมคิดว่าแค่นี้ทำไมต้องเป็นขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย แค่คุยเองเธอเหมือนคนบ้า พยายามจะฆ่าตัวตาย ตอนแรกผมคิดว่าเธอประชด แต่มันไม่ใช่ เธอกรีดข้อมืดจนเลือดเต็มพื้น และพยายามแทงตัวเองหลายครั้ง ผมเข้าไปห้ามก็ได้แผลเหมือนกัน ตอนนี้คนตรงหน้าผมไม่ใช่แฟน ที่ผมเคยรู้จักมันไม่ใช่เลย ผมสงสารเธอมาก และก็กลัวเธอมากเหมือนกัน มันเป็นความผิดของผมเอง (รวมทั้งหมด5ครั้งที่เธอจับได้ คุยกับคนอื่น3ครั้ง คุยกับแฟนเก่า2ครั้ง มีที่เธอจับไม่ได้อีกแต่ตอนนี้ผมเลิกหมดแล้ว) ตอนนี้ผมสำนึกผิดทำตัวใหม่ ไม่นอกใจเธอ แต่มันไม่เหมือนเดิม เธอไม่เคยเชื่ออะไรผมอีกเลย ผมต้องพาเธอไปหาหมอ กินยาระงับ เพราะเธออารมณ์รุนแรง ระแวงตลอด โมโหง่ายและทำลายข้าวของ เธอบอกว่าเธอเจอแบบนี้มาเยอะแล้วนะ มันเหนื่อยนะ ที่ต้องเจอซ้ำๆและก็เจ็บด้วย ความซื่อสัตย์มันทำยากมากนักหรอ ผมเข้าใจในวันนั้นว่าเธอที่เปลี่ยนไปคงเพราะเจอมาเยอะ และคงรับไม่ไหวแล้ว ผู้หญิงคนอื่นคบผมเพราะเงิน แต่ละคนขอเงินผมตลอดทุกวัน ผมตกงานเคยไม่มีเงิน โดนผู้หญิงทิ้ง และมาเจอเธอคนนี้ เธอช่วยหางานอยู่ข้างผม ผมคิดว่าจะไม่มีวันเสียผู้หญิงคนนี้ไปแน่ๆ แต่ผมก็ทำผิดกับเธอจนเธอเป็นแบบนี้ จากเหตุการณ์วันนั้นผมสำนึกผิดและทำตัวใหม่ ไม่เคยนอกใจ ไม่คุยกับใคร เธอเย็นลง ไม่โมโหร้าย แต่เปลี่ยนเป็นร้องไห้แทน เวลาผมคุยกับเพื่อนร่วมงาน หรือลูกค้าผู้หญิง(ผมทำงานกลางคืนครับ) เธอจะร้องไห้ ร้องบ่อยมาก แต่เธอไม่โวยวาย ไม่ด่าอะไร เอาแต่นิ่งเงียบและร้องไห้ บางครั้งเธอร้องโดยที่ผมไม่รู้สาเหตุ ผมรู้เแค่ว่าเธอคิดมาก  แต่ผมไม่รู้เลยว่าเธอคิดอะไรอยู่ ผมไม่รู้จะทำยังไง ให้แฟนกลับมาเชื่อใจอีกครั้ง ว่ามันจะไม่มีอีกแล้ว ผมจะไม่ทำมันอีกแล้ว  ผมได้แต่พูดกับเธอทุกวันว่าตอนนี้ ผมมีแค่เธอ ทุกครั้งก่อนไปทำงานผมจะบอกเธออย่าคิดมาก จะไม่ทำอะไรที่ไม่ดีแน่นอน ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่เชื่ออะไรผมอีกแล้ว ผมจะทำยังไงดีผมอยากได้แฟนคนนั้นคนเดิมของผมกลับมา ด่าผมได้แต่แนะนำผมด้วย
ขอโทษนะผมผิดเอง