ถ้าคนที่อายุมากสักหน่อย คงจะรู้จักนิตยสาร "ชาวกรุง" ในเครือเดียวกับสยามรัฐ
พูดถึงนิตยสาร “ชาวกรุง” แล้ว มีคอลัมน์หนึ่งที่จัดว่าเป็น “ตลกร้าย” ของหนังสือเล่มนี้นั่นคือ คอลัมน์ “ขัดคอ” โดยคุณประหยัด ศ.นาคะนาท ซึ่งคำว่า “ขัด” นั้น เขาเขียนด้วย “ขอ ขวด” ส่วนคำว่า “คอ” นั้น เขียนด้วย “คอ คน” ซึ่งคำสองคำนี้ปัจจุบันเลิกใช้ไปนานแล้ว และผมต้องขออภัยที่ไม่มีตัวพิมพ์มาให้เด็กรุ่นใหม่ได้ดูเสียด้วย
ที่ว่าเป็นตลกร้าย และไม่ค่อยมีใครทำกันในสมัยนั้น ก็เนื่องจาก “ขัดคอ” เป็นเรื่องของการเขียนแซวสื่อมวลชนพวกเดียวกัน เนื่องจากยุคนั้น มีคำพูดติดปากที่ว่า “แมลงวันไม่ตอมกันเอง” หมายความถึงว่า สื่อมวลชนจะไม่วิพากษ์วิจารณ์กันเอง (แต่สมัยนี้วิพากษ์กันจนเละ 555 )
ผมมีตัวอย่างคอลัมน์ขัดคอ ของคุณประหยัด ศ.นาคะนาท ในนิตยสาร “ชาวกรุง” ฉบับเดือนพฤษภาคม ๒๕๑๕ มาให้ท่านผู้อ่านที่เคยชื่นชอบคอลัมน์นี้ได้ฟื้นความหลังกัน และสำหรับคนรุ่นใหม่ ก็จะได้ทราบเป็นความรู้ว่า ยุคหนึ่งสมัยหนึ่ง ชาวกรุงเป็นนิตยสารที่แฝงตลกร้ายและอารมณ์ขันอย่างแสบๆคันๆไว้ด้วย
 
วัดร้างแย่
เดลินิวส์ ฉบับ ๑ เมษายน พาดหัวข่าวว่า “พระนำราษฎร ๓ พันค้างแรมสร้างถนน หากทำไม่เสร็จ จะไม่กลับบ้าน”
- พระทำไมถึงอยู่บ้านล่ะครับ ?
 
นักปกครองที่ดี
สยามรัฐ ฉบับ ๒๗ มีนาคม พาดหัวข่าวว่า “สนิทว่า นักปกครองที่ดี ต้องคุมเมียได้”
- เวลานี้ นักปกครองควบคุมเมียได้ไหมครับ ?
(สยามรัฐ ในเครือเดียวกันก็ยังไม่ละเว้น)
 
นาย
พิมพ์ไทย ฉบับ ๑๓ มีนาคม พาดหัวข่าวว่า “คุณหญิงอัมพร มีศุข เผยสามีคือ นายจ้างที่แท้จริง ในงานวันนายจ้าง”
- ส่วนภรรยานั้นคือ นายที่แท้จริงของนายจ้าง
 
ชอบกล
พิมพ์ไทย ฉบับ ๑ เมษายน พาดหัวข่าวว่า “สาวฝรั่งชื่นชมประเพณีไทยดีที่สุด แต่ทำไมคนไทยชอบตามก้นฝรั่ง”
- บางทีก็ตามก้นแหม่ม
 
นับเป็นความแหวกแนวประการหนึ่งที่“ชาวกรุง” กล้าแซวพวกเดียวกัน แต่ก็ทำให้ในยุคต่อมา มีสื่อหนังสือพิมพ์หลายฉบับได้เลียนแบบคอลัมน์ “ขัดคอ” นำพาดหัวข่าวของหนังสือพิมพ์อื่นๆมาแซวเล่นสนุก คนอ่านก็สนุกไปด้วยเช่นกัน
แต่ไม่รู้ว่า คนรุ่นใหม่ จะสนุกไปด้วยหรือเปล่า ???