บางครั้งเราก็ต้องชน​ ต้องพบเจอกับสิ่งที่ไม่ชอบ
แม้หลีกเลี่ยงได้​ แต่ก็ไม่ควรจะหลีก
เพราะอะไรน่ะหรือ...

นิทานปรัมปราของชายตาบอดเรื่อง​ นางยุงแก่

ในบรรดาสารพัดยุงตัวเมียอันร้ายกาจ​ มียุงฉลาดบ้างยุงโง่บ้าง​
แต่หากพูดถึงยุงที่แทบจะไม่เคยโดนมนุษย์จับได้หรือรู้ตัวว่าโดนกัดเลย
เห็นจะมีนางยุงแก่เพียงตัวหนึ่งเท่านั้น​



นางยุงแก่ตัวนี้ฉลาดมาก​ และอยู่มานานยิ่งกว่ายุงตัวอื่นๆ​ มันมักจะบินอ้อมหลบไปข้างหลังคน​ หรือผ่านสิ่งของอื่นๆ​ เสมอ​

และแน่นอน​ บินมาลอบกัดคนมากมายโดยที่พวกเขาก็ไม่รู้ตัว​

สารพัดยุงสาวทั้งหลายที่เห็นต่างก็หัวเราะและดูถูกนางยุงแก่ตัวนี้

"ป้านี่เอาแต่บินอ้อมอยู่นั่นล่ะ​ อยู่มากี่ชาติแล้วเนี่ย​ บินไกลขนาดนี้​ จะทำสถิติยุงหรือไง" นางยุงแก่ฟังก็รู้สึกขุ่นเคือง​

ยุงสาวเหล่านั้นก็มักจะวางไข่​ หรือตายไปก่อนนางเสมอๆ

ใช่แล้ว​ วางไข่​ นางยังไม่เคยวางไข่เลย​ เพราะแค่บินอ้อมไป อ้อมมา​ เพื่อความปลอดภัยของชีวิตก็เล่นเอาเลือดที่กินมาเยอะๆ​ ย่อยจนหมด

เวลาที่จะไปหายุงตัวผู้ก็ไม่มี​
แต่นางยุงแก่ก็ยังมีศักดิ์ศรีของยุงฉลาดค้ำคอ​ นางใช้วิธีบินอ้อมผ่านไป​ วันแล้ววันเล่า​ จนในที่สุด...

นางก็ได้จบชีวิตลง​
ชีวิตที่มีแต่บิน​ กินเลือด​ และบินนั่นเอง
.
.
.
ไม่มีใครอยากให้ชีวิตมีปัญหา​ หรือทำสิ่งที่ไม่ชอบหรอกครับ

มันก็เป็นเรื่องปรกติที่ถ้าเราหลีกเลี่ยงได้​ เราก็จะหลีกเลี่ยง

แต่รู้หรือไม่ว่าบางครั้งการที่เราหลบ​ หลีก​ หรือเลือกทางที่เราลำบากน้อยที่สุด​ มันอาจกินเวลา​ และเสียประโยชน์มากกว่าที่คิด

เหมือนยุงตัวนี้ที่บินไปมานั่นเอง

ผมยุยงให้วิ่งชนทุกปัญหาหรือเปล่า​ ก็ไม่ขนาดนั้นครับ

แต่การเจอปัญหาบางอย่าง​ การบินเข้าใส่คนแล้วหลบฝ่ามือ​ ก็เป็นการเพิ่มความสามารถและประสบการณ์ที่เราจะใช้ต่อๆ​ ไปในชีวิตนี่ครับ

เลือกเผชิญ​ เลือกชนอะไรดูบ้างนะครับ
จะได้ไม่เสียเวลากันเกินไป

รวมถึงไม่เสียตัวตนด้วยนะครับ

Martin​ Zen