เรื่องมันเกิดขึ้นตอนม.1 พวกเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันในระดับหนึ่ง เพราะนิสัยส่วนตัวของเราชอบเล่นกับเพื่อนผู้ชาย เราเคยบอกชอบเขาครั้งนึงผ่านแชท ตอนนั้นเขาไม่อ่าน ผ่านไปประมาณ10เดือนถึง1ปีได้เขาก็อ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เพื่อนเราบอกว่าให้เราตัดใจ เพราะการที่เขาอ่านไม่ตอบมันเปรียบเสมือนกับเขาไม่ได้ชอบเรา หลังจากนั้นเราก็ตีออกห่างจากเขาโดยสิ้นเชิง ไม่ติดต่อ หลบตา ไม่คุย (เมินเขาไปเลย) เราคิดว่าวิธีแบบนี้มันทำให้เราตัดใจจากเขาได้ง่ายกว่า แต่มันก็ไม่ใช่ เหมือนกับว่ายิ่งเราหนีมันก็ตาม เราเจอกันแทบทุกวัน เจอกันตลอด พอขึ้นมาม.3เราก็อยู่ห้องข้างๆกัน ยิ่งเจอกันบ่อยขึ้น แต่ความสัมพันธ์ของเราก็ยังเมิน เข้าหากันบ้างครั้งก็เพราะเพื่อน พอปัจฉิมนิเทศจบม.3 เขาไปเขียนเสื้อให้เพื่อน (ในใจก็กะว่าอยากเขียนให้เขาด้วย)แต่ก็เจียมตัว เราเดินไปเขียนเสื้อให้เพื่อนที่ยืนอยู่ข้างไปเขาทำเหมือนไม่เห็นเขาอยู่ตรงนั้น แต่เขาก็เดินมาเขียนเสื้อให้เราแบบ ไม่บอกไม่กล่าว ตอนนั้นใจก็เต้น เต้นมาก เขาเขียนเสื้อให้เราว่า สู้ๆตั้งใจๆ ตามด้วยรูปหังใจ ตอนแรก เราคิดนะว่า ไอ่รูปข้างหลังหมายถึงอะไร ข้อความที่บอกว่าสู้ๆตั้งใจๆ ให้เราตั้งใจอะไร คงเป็นเรื่องเรียนแหละ พยายามที่จะไม่คิดเข้าข้างตัวเอง ปัจจุบันเราม.4 เราคิดว่าเราจะบอกชอบเขาอีกครั้ง ครั้งนี้คิดว่าจะบอกแบบต่อหน้า แต่มันก็กลัว กลังว่าจะโดนปฏิเสธ เราอ่านกระทู้มาบ้างแต่มันก็หนักใจมาก เราไม่รู้จะทำไง มันก็ผ่านมา4ปีแล้วที่เราแอบชอบเขา เราควรจะเลิกแล้วตัดใจ หรือจะลองบอกเขาไปตรงๆดี แล้วถ้าโดนปฎิเสธกลับมา พวกเรายังจะเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไหม  เราไม่อยากเมินเขาแล้ว ทุกๆวันมันทำให้เราอึดอัดใจ เวลาเจอเขาเราต้องเมินเขาตลอดเวลา ทำเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่ยิ่งเหมือนว่าฝ่ายนั้นจะเขามาหาซะเอง (หรือเราคิดเข้าข้างตัวเองก็ไม่รู้) เราอยากบอกให้เขา รู้แล้วรู้รอดไปเลย ความรู้สึกของเราที่มันเก็บมาตลอด4ปี แต่กลังกลัวเจ็บ อาย กลัวทุกอย่าง เราควรทำไงดีค่ะ?
ตัดใจหรือว่าจะลองบอกเขาอีกครั้งดี แล้วควรพูดตรงๆหรือผ่านแชทอีกรอบดีค่ะ (ปล.วางยาแล้วลากเข้าห้องเลยดีไหมค่ะ?)