หนูกับแฟนเก่าอายุ19ค่ะ หนูพึ่งมาท้องได้5วีค แฟนรับไม่ได้ค่ะ ตอนนี้เเฟนอยู่กทม.ฝึกงานกับเซเว่น คือรู้อยู่เเล้วว่าเขามีคนอื่นค่ะ เขาก็พยายามที่จะออกจากชีวิตเรา เพื่ออนาคตเขา เเละชีวิตวัยรุ่นที่ยังอยากมีอยู่ กับผญ.ของเขา
หนูก็ปล่อยเขาไปค่ะ ทำได้เเค่บอกว่าช่างมัน

เเต่ตอนนี้คือ แม่ของหนูจะเรียกค่าเสียหายเเละให้หนูทำเเท้ง เพื่ออนาคตหนู ด้วยความที่เเม่ก็เคยทำเนาะ คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดามั้ง เเต่สิ่งที่เห็นในชีวิตคือ ลูกไม่อยู่ด้วยซักคน อยู่ด้วยกันเเล้วบ้านมีเเต่ทุกข์ มีเเต่หนี้สินให้คิดไม่จบสิ้น

เเต่หนูว่าถ้าเลือกได้จะเก็บไว้เพราะนี่มันลูกหนู เเต่ก็อย่างว่าค่ะ หนูยังเรียนไม่จบ เเต่ทุกคนรอบข้างก็บอก ท้องก็ยังเรียนได้ อย่าเอาออก ทั้งบาปกรรมติดตัว ตราบาปในใจ ผู้ชายหนะปล่อยมันไป เดี๋ยวมันเห็นหน้าลูกมันก็จะรู้เองเเหละว่านั่นคือลูกมันนะ 

คือหนูต้องซ่อนเเม่ พ่อหนูนี่รู้ไม่ได้เลยค่ะ เพราะไม่มีใครรับได้เเน่นอน หนูเรียนอยู่อีกจังหวัดค่ะอยู่กับพี่ชาย พ่อเเม่อยู่อีกจังหวัด เลยคิดว่าถ้าซ่อนเเล้วมารู้ตอนคลอดเลย พ่อเเม่รับไม่ได้หรอกค่ะ เเต่หนูเชื่อว่ายังไงซักวันจะรักหลานคนนี้

พอดีไปดูหมอดูมา เขาบอกอย่าเอาออกนะ เด็กคนนี้เป็นลูกผช.เป็นลูกพระ เกิดมาชีวิตเเกจะดีขึ้น เเล้วผช.ยังไงมันก็กลับมาเพราะเห็นหน้าลูก 

ชีวิตนี่มันเเย่เนาะ ท้องเเล้วยังโดนผช.ทิ้ง พ่อเเม่ก็รับไม่ได้ เอาออกก็ต้องเป็นบาปกรรมอีก คิดฆ่าตัวตายทุกวันค่ะ มืดเเปดด้าน

หนูเลยอยากรู้ว่า ถ้าผช.มันเห็นหน้าลูกมันจะรักลูกมันจริงมั้ยคะ เเต่หนูคงไม่รักมันเเล้วเเหละค่ะ