วันนี้ได้ไปอบรมเกี่ยวกับสุขภาพจิตมาค่ะ มีทั้งการพูดคุยแลกเปลี่ยนกับทำแบบสอบถาม
ปรากฎว่าทำๆไปมันเริ่มเเย่ลง คือผลการประเมินมันออกมาประมาณว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าขั้นต้องไปหาหมอ
จริงๆตัวเราเองเป็นคนที่ร่าเริงมากนะ ไม่ค่อยจะเป็นทุกข์เท่าไหร่ในหลายๆปีที่ผ่านมา ก็มีบ้างที่เศร้าหนักๆจนน่ากลัว ก็แค่ช่วงม.2 ร้องไห้หนักเป็นอาทิตย์แล้วก็กรีดแขนแต่ไม่ลึกจนเลือดไหลนะคะ แค่แผลเลือดซิบ แล้วก็เเศร้าเป็นเดือนๆตอนม.3เพราะคุณตาเสีย เศร้าแบบไม่อยากทำอะไร ร้องไห้ทุกวัน จนคิดอยากตายตามคุณตาไปเลย หมดอาลัยกับโลก
หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตปกติ ก็มีบ้างที่เบื่อ เบื่อไปหมด เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง แต่ก็ยังยิ้มได้ปกติ ยังทำอะไรได้ปกติ แต่เวลาดิ่งคือจะดิ่งแล้วขึ้นยากมากค่ะ เป็นอาทิตย์เลยกว่าจะดึงตัวเองขึ้นมา
พอได้มาทำแบบสอบถามก็คิดหนักแล้วค่ะ เราจะเป็นจริงๆน่ะหรอ ด้วยความที่ใช้ชีวิตได้ปกติ ไม่เคยคิดว่าจะเป็นโรคซึมเศร้าได้เลย
ทุกคนมีความเห็นว่าไงคะ;-; มันมีโอกาสมั้ย หรือเราคิดไปเอง
โรคซึมเศร้าเราสามารถเป็นแบบไม่รู้ตัวได้มั้ย?
ปรากฎว่าทำๆไปมันเริ่มเเย่ลง คือผลการประเมินมันออกมาประมาณว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าขั้นต้องไปหาหมอ
จริงๆตัวเราเองเป็นคนที่ร่าเริงมากนะ ไม่ค่อยจะเป็นทุกข์เท่าไหร่ในหลายๆปีที่ผ่านมา ก็มีบ้างที่เศร้าหนักๆจนน่ากลัว ก็แค่ช่วงม.2 ร้องไห้หนักเป็นอาทิตย์แล้วก็กรีดแขนแต่ไม่ลึกจนเลือดไหลนะคะ แค่แผลเลือดซิบ แล้วก็เเศร้าเป็นเดือนๆตอนม.3เพราะคุณตาเสีย เศร้าแบบไม่อยากทำอะไร ร้องไห้ทุกวัน จนคิดอยากตายตามคุณตาไปเลย หมดอาลัยกับโลก
หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตปกติ ก็มีบ้างที่เบื่อ เบื่อไปหมด เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง แต่ก็ยังยิ้มได้ปกติ ยังทำอะไรได้ปกติ แต่เวลาดิ่งคือจะดิ่งแล้วขึ้นยากมากค่ะ เป็นอาทิตย์เลยกว่าจะดึงตัวเองขึ้นมา
พอได้มาทำแบบสอบถามก็คิดหนักแล้วค่ะ เราจะเป็นจริงๆน่ะหรอ ด้วยความที่ใช้ชีวิตได้ปกติ ไม่เคยคิดว่าจะเป็นโรคซึมเศร้าได้เลย
ทุกคนมีความเห็นว่าไงคะ;-; มันมีโอกาสมั้ย หรือเราคิดไปเอง