ก่อนอื่นเลยคือเติบโตมาโดยที่พ่อกับแม่ไม่ได้เลี้ยงเรามานะคะอยู่กับตายาย(เรียกว่าพ่อกับแม่)ตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบันอายุ 20 ปี 
เราไม่มีความผูกพันธ์กับพ่อและแม่แท้ๆเลยค่ะเหมือนแค่คนรู้จักรู้แค่เค้าเป็นพ่อแม่แต่เราไม่สนใจอะไรเค้าเลยแม่เราเสียเมื่อปีที่แล้วตอนนี้เหลือแต่พ่อแท้ๆ

เข้าเรื่องเลยนะคะ ข่วงหลังๆเค้าชอบส่งข้อความที่ฟังแล้วเราโมโหทุกครั้งค่ะแต่ทำเพราะที่บ้านบอกเค้าเป็นพ่อจะชั่วจะเลวยังไงก็คือพ่อ
ล่าสุดส่งข้อความมาว่าขึ้นรถไปกับใครมีอะไรทำไมไม่บอกไม่อยากให้ยุ่งต่อไปก็จะไม่ยุ่งเราก็บอกไม่ต้องส่งมารำคาญ ความอดทนเราหมดแล้วจริงๆค่ะ
เค้าก็ส่งมาต่ออารมณ์ว่ามีอะไรไม่บอกอย่าให้ทำเหมือนกับแม่นะ เราก็ใส่ไปชุดใหญ่เลยมีอะไรทำไมไม่ถามฟังคนอื่นมากก็ไม่ต้องถามเราแล้วมั้ย
เค้าบอกกับเรา ลูกกูมั้ยกูให้เรียนสูงๆกูไม่อยากทำงานกูไม่อยากเป็นขี้ข้าเค้าด่าเราสารพัดเลยค่ะคำหยาบเยอะมาก เราเลยด่ากลับไม่เคยเลี้ยงดูส่งเสียยังเรียกตัวเองว่าพ่อเหรอกล้าพูดว่าตัวเองส่งที่บ้านฉันส่งไม่ใช่คุณชีวิตคุณฉันไม่เคยห้าม 
เค้าก็ด่าต่อว่าเรามีผัวรวยหรือ...อะไรกูไม่รู้ในเมื่อกูอยากให้อยู่ในที่ดีๆแต่อยู่ในที่...คิดว่าดีก็ตามสบาย...แม่ ครั้งนี้เราเลยด่ากลับแบบขึ้นกูเลยด่าเค้ากลับไปด้วยคำที่แรงพอสมควรและบอกต่อไปนี้เราไม่ใช่ลูกเค้าจะเปลี่ยนทุกอย่างแม้แต่นามสกุลก็ไม่อยากใช้เราก็บอกเค้าเราอยูากับตายายเค้าเลี้ยงเราเหมือนลูกเราอยากได้อะไรก็ได้ไม่เคยเลี้ยงมีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้องมีสิทธิ์อะไรมาด่าไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งสั่งสอนด้วยซ้ำ เค้าก็อ่านแต่ไม่ตอบค่ะ

คือเราเรียนก็ทำงานออนไลน์เหนื่อยมากๆค่ะทุกวันนี้แทบไม่มีเวลาของตัวเองแล้ว พ่อมีปัญหาเรื่องเงินเราก็ให้ไม่เคยลังเลย่าเรามาขอเราก็ให้ ทั้งๆที่ญาติฝ่ายพ่อไม่เคยมาดูแลเลี้ยงดูแม้แต่บาทเดียวพอเห็นเราเริ่มมีรายได้ก็โทรมาหาเราบ่อยมากๆ จนน้าเราบอกเธอให้เค้าก็ต้องให้เรื่อยๆ
เราเหนื่อยโกรธความรู้สึกมันปนกันไปหมด เราก็กลัวบาปนะคะช่างมันค่ะเพราะเราไม่ได้นับถือเค้าเป็นพ่อแค่เหมือนคนรู้จักให้ความเคารพในฐานะนั้นเฉยๆอีกประการคือกลัวเค้าคิดสั้นค่ะเพราะเค้าเคยเล่นยาประสาทหลอนมาก่อนแม่เราบอกอย่าถือสาถือเค้าเป็นบ้า ;-: เราบอกเค้าไม่แล้วไม่ต้องขอโทษไม่ให้อภัย

😂ขอคำแนะนำหน่อยค่ะเราควรทำยังไงดีคะตันไปหมดทุกทางรู้สึกใจมันหวิวๆไม่รู้เจ็บปวดใจหรืออะไร
[code]ใส่โค้ด
[/code]