คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
ผมยึดหลักว่าอย่าประมาท กันไว้ดีกว่าแก้ ปัจจุบันเลยไม่ค่อยมีปัญหา แต่กรณีคุณที่เกิดปัญหาขึ้นมาแล้ว วิกฤติแล้ว ต้องค่อยๆตั้งสติ พิจารณาต้นตอของปัญหาว่าคืออะไรแล้วแก้ให้ตรงจุด เช่นทำบัญชีรายรับรายจ่ายแล้วดูว่ามันรั่วเสียไปที่ไหน อุดมันซะ แล้วหาทางเพิ่มรายได้ขึ้น พออัตราส่วนเป็นบวกก็ทยอยจ่ายหนี้....
ที่ว่ามานี่เป็นหลักแก้ปัญหาที่แทบจะทุกคนแนะนำแหละครับ พูดง่ายแต่ทำโคตรยาก แต่มันทำได้นะ หลายคนหลุดจากวงจรอุบาทว์หนี้ได้ก็เพราะทำอย่างนี้ คุณต้องใจแข็ง มองสาเหตุให้ออกแล้วกล้าตัดสินใจ หลังๆจะเป็น mind set ของคุณไปเลย เรื่องบริหารจัดการเงินทองเนี่ย
ที่ว่ามานี่เป็นหลักแก้ปัญหาที่แทบจะทุกคนแนะนำแหละครับ พูดง่ายแต่ทำโคตรยาก แต่มันทำได้นะ หลายคนหลุดจากวงจรอุบาทว์หนี้ได้ก็เพราะทำอย่างนี้ คุณต้องใจแข็ง มองสาเหตุให้ออกแล้วกล้าตัดสินใจ หลังๆจะเป็น mind set ของคุณไปเลย เรื่องบริหารจัดการเงินทองเนี่ย
สมาชิกหมายเลข 4404034 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6100321 ถูกใจ, Sudjarid back ถูกใจ, Paisaul ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 769671 ถูกใจ, สายลมอันเหน็บหนาวในช่องแอร์ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1577833 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 843417 ถูกใจ, Love_at_the_moment ถูกใจ, salamis ถูกใจรวมถึงอีก 8 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 26
ผมนี่เมื่อก่อนอยากซื้ออะไร กินอะไร ใช้เงินได้สบาย ไม่พอใจอะไรหรือเบื่ออะไรก็ทิ้ง พอปี 52 ล้มป่วยเพราะลิ่มเลือดอุดตันในสองซีกซ้ายทำให้พิการครึ่งซีกขวา ต้องออกจากงาน เกษียณตัวเองตอนอายุแค่ 35 ปี จากเงินเดือน 4 หมื่น เหลือ 7,500 บาท ค่าเดินทางเหมาจ่ายเดือนละ 500 บาท โดยผมได้รับจาก สปส. โอนให้จนกว่าผมจะตาย ค่าคนพิการอีก 800 บาท ตอนนี้จะกินจะใช้ซื้อหาอะไรต้องคิดแล้วคิดอีก มองแล้วมองอีกครับ
ผมอาจจะเสียใจแต่มันเป็นอดีตไปแล้วครับ ต้องสู้ต่อไปครับ
ผมอาจจะเสียใจแต่มันเป็นอดีตไปแล้วครับ ต้องสู้ต่อไปครับ
สมาชิกหมายเลข 5569914 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6118888 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 5611645 ซึ้ง, สาวน้อยในตำนาน A ถูกใจ, เมียหนี่งลูกหนึ่ง ถูกใจ, บลูกิล ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1650107 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4776797 ถูกใจ, ออมบนดอย ซึ้ง, สติมาปัญญาเกิด ถูกใจรวมถึงอีก 19 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 29
พึ่งมาไม่รู้สึก ไม่หดหู่ ไม่วิ่งใส่เงินตอนที่แม่ป่วยหนักนี่แหละค่ะ
ส่วนตัวทำงานมาตั้งแต่อายุ 19 (เรียนปี3) ทำงานคือหัวชนฝาอ่านหนังสือเสร็จ
โดดขึ้นรถทัวร์ไปตจว.ทำงานต่อ วนกันไปกันมาคือทิ้งชีวิตไปเลย
เวลาที่ไม่มีเงิน หรือไม่มีเงินตามที่หวังจะเครียดนอนไม่หลับ ปวดหัว อ้วก
จนมาตอนนี้ที่อายุ 27 แล้วนับตั้งแต่นั้นมาก็ทำงานทุกวัน หยุดจริงๆ นับได้ไม่เกิน 10 วันต่อปี
เพื่อนที่มาพักมาหาที่บ้านแทบไม่มีเวลาได้คุยกัน(บ้านอยู่จังหวัดท่องเที่ยวจะมีเพื่อนแวะมาประจำ)
คือวันไหนที่ไม่ได้เป้า รายจ่ายเยอะหรืออะไรก็ตามจะเครียดแบบปวดหัวปวดตาไปหมด
มีความฝันคือฉันต้องรวย ฉันต้องหาเพิ่ม ฉันต้องสำเร็จ
จนวันนึง(เมื่อ2 เดือนที่แล้ว) แม่ตรวจเจอมะเร็งรอบที่ 2 ระยะ 3 ไป 4 แล้ว
เราทิ้งงานทุกอย่างไปเฝ้าแม่ที่ห้องปลอดเชื้อเป็นเดือน(มีลูกน้องทำงานต่อแต่ยอดเท่าไหนก็เท่านั้น)
ทำทุกอย่างสวดมนต์ยาวในห้องแคบๆ ฟังเสียงเครื่องช่วยหายใจวนไปวนมา
นอนสะดุ้งทุก 20 นาทีมาดูว่าแม่ยังหายใจอยุ่มั้ยทั้งคืน ในหัวคิดแค่นี้จริงๆ
ไม่มีคำว่าเงิน ว่ารวยอีกแล้วในหัว ณ วันนั้น
ขอพรว่า "ถ้าแลกได้ให้แม่กลับมาหายและสดใสอีกครั้ง ให้เราเป็นคนที่จนที่สุดในโลกก็ได้"
เวลาผ่านมา 2 เดือนตอนนี้แม่แทบจะวิ่งได้แล้ว ร้องด่าลูก ด่าหมาได้ ทำกับข้าวกินเองได้
นอนหัวเราะอารมณ์ดีดูยูทูปได้ ไม่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจใดๆ ทั้งนั้น อารมณ์ดีกว่าเราอีก 55
และกลับมาที่เรามารื้องานค้างและวิ่งตามลูกค้าใหม่ เชื่อมั้ย งานลดลง เงินลดลง(เกินครึ่ง)
ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงนอนไม่หลับ เดินกลับไปกลับมา น้ำตาซึม ปวดหัวไปแล้ว
แต่ตอนนี้ได้ยินเสียงแม่สดใส ร่าเริง และล่าสุดหมอแจ้งว่าค่ามะเร็งลดลงเยอะมาก อวัยวะทุกอย่างดี
เชื่อมั้ย ไม่รู้สึกอยากได้อยากมีอะไรเลย รู้สึกว่าแค่นี้พอแล้วพอจริงๆ
ส่วนตัวทำงานมาตั้งแต่อายุ 19 (เรียนปี3) ทำงานคือหัวชนฝาอ่านหนังสือเสร็จ
โดดขึ้นรถทัวร์ไปตจว.ทำงานต่อ วนกันไปกันมาคือทิ้งชีวิตไปเลย
เวลาที่ไม่มีเงิน หรือไม่มีเงินตามที่หวังจะเครียดนอนไม่หลับ ปวดหัว อ้วก
จนมาตอนนี้ที่อายุ 27 แล้วนับตั้งแต่นั้นมาก็ทำงานทุกวัน หยุดจริงๆ นับได้ไม่เกิน 10 วันต่อปี
เพื่อนที่มาพักมาหาที่บ้านแทบไม่มีเวลาได้คุยกัน(บ้านอยู่จังหวัดท่องเที่ยวจะมีเพื่อนแวะมาประจำ)
คือวันไหนที่ไม่ได้เป้า รายจ่ายเยอะหรืออะไรก็ตามจะเครียดแบบปวดหัวปวดตาไปหมด
มีความฝันคือฉันต้องรวย ฉันต้องหาเพิ่ม ฉันต้องสำเร็จ
จนวันนึง(เมื่อ2 เดือนที่แล้ว) แม่ตรวจเจอมะเร็งรอบที่ 2 ระยะ 3 ไป 4 แล้ว
เราทิ้งงานทุกอย่างไปเฝ้าแม่ที่ห้องปลอดเชื้อเป็นเดือน(มีลูกน้องทำงานต่อแต่ยอดเท่าไหนก็เท่านั้น)
ทำทุกอย่างสวดมนต์ยาวในห้องแคบๆ ฟังเสียงเครื่องช่วยหายใจวนไปวนมา
นอนสะดุ้งทุก 20 นาทีมาดูว่าแม่ยังหายใจอยุ่มั้ยทั้งคืน ในหัวคิดแค่นี้จริงๆ
ไม่มีคำว่าเงิน ว่ารวยอีกแล้วในหัว ณ วันนั้น
ขอพรว่า "ถ้าแลกได้ให้แม่กลับมาหายและสดใสอีกครั้ง ให้เราเป็นคนที่จนที่สุดในโลกก็ได้"
เวลาผ่านมา 2 เดือนตอนนี้แม่แทบจะวิ่งได้แล้ว ร้องด่าลูก ด่าหมาได้ ทำกับข้าวกินเองได้
นอนหัวเราะอารมณ์ดีดูยูทูปได้ ไม่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจใดๆ ทั้งนั้น อารมณ์ดีกว่าเราอีก 55
และกลับมาที่เรามารื้องานค้างและวิ่งตามลูกค้าใหม่ เชื่อมั้ย งานลดลง เงินลดลง(เกินครึ่ง)
ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงนอนไม่หลับ เดินกลับไปกลับมา น้ำตาซึม ปวดหัวไปแล้ว
แต่ตอนนี้ได้ยินเสียงแม่สดใส ร่าเริง และล่าสุดหมอแจ้งว่าค่ามะเร็งลดลงเยอะมาก อวัยวะทุกอย่างดี
เชื่อมั้ย ไม่รู้สึกอยากได้อยากมีอะไรเลย รู้สึกว่าแค่นี้พอแล้วพอจริงๆ
สมาชิกหมายเลข 7406696 ถูกใจ, จันทร์พร่างพราวในฤกษ์ดาวโจร ถูกใจ, CreamBerry ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1650107 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 4776797 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 5261652 ถูกใจ, ja999 ซึ้ง, สติมาปัญญาเกิด หลงรัก, Kitakaze ซึ้ง, แม่น้องหยง ซึ้งรวมถึงอีก 11 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
คุณเคยรู้สึกหดหู่เพราะ ไม่มีเงิน บ้างไหม???
เงิน คำเดียว ทำไมมีอิทธิพลต่อชีวิตเราได้ขนาดนี้ ตอนเด็กๆเคยคิดว่าไม่มีเงินก็มีความสุขได้
ทำไมตอนนี้เรากลับไม่รู้สึกแบบนั้น เราหาความสุขไม่ได้เพราะใจกังวลอยู่แต่กับเรื่องเงินๆๆๆและก็เงิน
บ้านก็ต้องส่ง รถก็ต้องผ่อน ค่าใช้จ่ายค่าอยู่ค่ากินเราต้องจัดการยังไงให้รอดวันต่อวัน
เคยรู้สึกแบบนี้กันมั้ย มันแย่เลเวลไหน คนรวยจะเข้าใจรึป่าว
แชร์ให้เราฟังบ้างนะคะ ว่าคุณจัดการกับเรื่องนี้ยังไง...