เรื่องกะมีอยู่ว่า ผมนั้นมีแฟนอยู่แล้วผมก็คบกับอีกคนผมคบกันมาได้ปีหน่อยๆๆๆกับผู้หญิงที่ทำงานอยู่ที่เดียวกันเจอกันทุกวันมีความสัมพันแบบลึกซึ้งผมกะค่อยถามเขาตลอดว่ารักผมมั้ยแล้วผมก็ค่อยถามว่าเขามีคนมาคุยด้วยมั้ยแต่เขาก็บอกไม่มีแต่พอมาวันนึงผมไม่ได้อะไรแต่ผมแค่รู่สึกว่าเขามีไรปิดบังผมผมเลยถามไปว่ามีคนคุยยังมีไครมาคุยไหมแล้วผมกะได้ยินว่ามีผมก็บอกไปว่าถ้ามีแล้วผมจะไม่ยุ่งวันนั้นผมหัวเสียมากทั้งรักทั้งอะไรแต่ผมกะพูดไรมากไม่ได้เพราะผมก็มีอยู่ที่บ้านอยู่แล้วแต่กับคนนี้ที่ผมแอบแฟนคบอยู่ผมรักเขามากรักจนคิดว่าเขาเป็นครอบครัวเดียวกันกับผมรักจนไม่อยากไห้เขาจากผมไปไหนแต่ผมต้องตัดใจคือเลิกมีความสัมพันแบบเดิมๆที่เคยเป็นแต่ผมก็ทำใจไม่ได้สักทีตอนนีผมก็ยังทำใจไม่ได้เพราะรักเค้ามากแต่ผมก็บอกเขาว่ายังใงผมก็ยังอยู่เคียงข้างเขาตลอดผมจะไม่ไปไหนผมทนไม่ได้ถ้าคนที่เขาคบอยู่ดูแลไม่ดีผมกะบอกเขาไปว่าจะเอาคืนผมยอมเลวแต่ผมไม่ยอมไห้เขาต้องเสียใจผมมันนิสัยแย่ใช่มั้ยที่ยังทำแบบนี้ ผมยังรักเขาเสมอรักจนตัดใจไม่ขาดถึงจะนานแค่ไหนผมก็ยังรอเขาเสมอ😊😊