เมื่อเราย่างเข้าอายุ 25 ปี คนรอบข้างและคนในครอบครัวจะคอยย้ำเตือนเราเกี่ยวกับอายุเบญจเพศอยู่ตลอดว่าให้คอยระวังตัวให้ดี หมั่นทำบุญกรวดน้ำเยอะๆ เราก็คอยระวังตามที่เขาบอกมากันแหละ แต่ถ้าเรื่องเข้าวัดทำบุญยังไม่เคยไปทำบุญตักบาตรจริงๆ จังๆ เลยสักครั้งในปีนี้ ส่วนมากที่เคยไปเข้าวัดก็จะเป็นเรื่องงานศพเครือญาติของเพื่อนๆ ซะมากกว่า จนเมื่อเดือนก่อนเพื่อนเราสะดุดขอบประตูจนเล็บเท้าหลุดฟาดเคราะห์ไปแล้วคนนึง อีกคนก็รถล้มแผลใหญ่ใช่ย่อย เราเลยมานั่งคิด แล้วในปีนี้เราฟาดเคราะห์อะไรไปบ้างรึยังนะ... พอเท่าที่นึกได้ก็เคยโดนแมวน้องเล็กของบ้านข่วนเข้าให้ที่แขนซ้ายจนเป็นรอยยาว 13 เซน (ตามในรูป)

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แล้วหลังจากนั้นไม่นานน้องเล็กที่ข่วนเราก็เสียไปแล้วเพราะโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว ตอนแรกเราคิดว่าอันนี้ถือว่าเราฟาดเคราะห์ไปแล้วล่ะมั้ง แต่ในใจก็คิด มันไม่ได้เลือดตกยางออกอะไรขนาดนั้น อาจจะยังไม่ฟาดไปก็ได้ แถมตอนนี้ยังเหลือเวลาอีก 4 เดือนกว่าจะหมดปีนี้ไป ที่ผ่านมาก็จะเจอเรื่องซวยเฉียดตายอย่าง ข้ามถนนไปมหาลัยแม้ว่าเราจะมองอย่างดีก่อนข้ามแล้ว ก็จะเจอรถมอไซต์ปาดหน้าแว้บบบบบ ระยะประชิดตัดหน้าตลอด 4-5 ครั้ง อย่าง วันเสาร์ที่แล้ว กางเกงขาดระหว่างที่ไปอบรมนอกสถานที่ วันอาทิตย์ต่อมาก็รองเท้าขาดข้างนึง วันจันทร์ถัดมาบัตรสอบหาย สารพัดสารเพล แต่เพื่อนก็บอกคิดมากไปกังวลมากไปก็ไม่ดี ปวดหัวซะเปล่าๆ 555 ก็ด้วยความที่เราเป็นคนคิดมากอยู่แล้วอ่ะเนาะ  คิดไปหมดแหละ

ปล. กระทู้อาจจะเหมือนดูจริงจังแต่เราไม่ได้ซีเรียสขนาดนั้น มาคุยกันได้นะคะ ><
ปล2. แท็กผิดห้องขออภัยนะคะ