เราจะเล่าแบบสั้นๆบทสรุปเลยะน้ะค้ะ
คือเรากับแฟนคบกันมา3 ปีแฟนมีอายุเยอะมากกว่าเรา คบกันแรกๆต่างคนต่างมีงานทำต่างคนต่างมีรายได้ ต่างคนต่างใช้เงิน มีบ้างที่เราเลี้ยงแฟน แต่แฟนไม่เคยเลี้ยงเรา จนมาพอวันนึง เราตกงาน ไม่มีรายได้ แต่แฟนมีรายได้และเงินเก็บ รวมแล้ว 7 หลัก ซึ่งเราก็มีค่าใช้จ่าย ต่างๆที่บ้านเรา (เรากับแฟนต่างคนต่างอยู่บ้านตัวเองนะค่ะ) ตอนเราไม่มีรายได้แล้วเรามีภาระ เราไม่เคยขอความช่วยเหลือจากแฟน เราพยายามหาด้วยตัวเองทั่งหมด แฟนก็ไม่เคยยื่นมือมาช่วย พอผ่านไปสักพัก เราก็มีงานมีรายได้เพิ่มขึ้น + กับทรัพย์สินที่พ่อให้เรา รวมเป็นเงิน 8 หลัก แต่ ณ ตอนนั้นแฟนตกงาน ไม่มีงานทำและแฟนก็เงินหมดตัว แต่มีทรัพย์สินของนอกกาย รวมแล้ว 6 หลัก แล้วแฟนก็บอกจะหาอะไรทำกับเรา ซึ่งเราก็สนับสนุนตกลงโอเค ว่าจะทำซึ่งจะเอาเงินของเราลงทุน แต่ก็ไม่ได้เริ่มทำ เพราะแฟนก็เงียบหายไปเรื่องการที่จะหาอะไรทำกับเรา ระยะเวลาที่แฟนไม่มีเงิน ตลอดการใช้ชีวิตของแฟนเป็นเงินเราทั้งหมด ไม่ว่าจะ ผ่อนรถ ค่ากิน ค่าน้ำค่าไฟในบ้านของเขา ค่าเสื้อผ้า ค่าของใช้ส่วนตัวต่างๆ รวมๆแล้วต่อเดือนของแฟนคนเดียว 3-4 หมื่นบาทต่อเดือน แล้วไหนจะค่าใช้จ่ายของเรา เดือนนึงเราก็หนักอยู่ แต่เราก็คิดว่า ไม่เป็นไร แฟนกันช่วยเหลือกันได้ จนระยะเวลาผ่านไป 3 เดือน แฟนก็ไม่ได้ทำอะไร ที่ตกลงกันว่าจะทำอะไรร่วมกันก็เงียบไป และงานที่เราทำรายได้ก็เริ่มลดลงเราเลยเครียด ก็เลยพูดกับแฟนว่า ทำไมเรารู้สึกว่า ค่าใช้จ่ายต่างๆของเค้า มันกลายเป็นภาระหน้าที่ของเรา เราเคลียดที่ต้องใช้จ่ายต่อเดือนเยอะ แล้วตอนนี้งานของเราก็ไม่ค่อยดี ถ้าเงินรายได้ไม่เพิ่มขึ้น เงินนอนนิ่งอยู่ในบัญชีเฉยๆแล้วเราต้องมีหน้าที่จ่ายแบบนี้ทุกเดือน เราไม่ไหว เราถามแฟนว่า ไม่คิดเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรบ้างเลยหรอ แต่เขากลับบอกว่า เขาไม่โอเค ในสิ่งที่เราพูดหรือรู้สึก เขาบอกว่า ถ้าเราพูดยังงี้แสดงว่าเราไม่ได้คิดที่จะช่วยเค้าจริงๆ แล้วก็พุดอีกว่า คบกับเรามา เราไม่เคยหยิบยื่นช่วยเหลืออะไรเขาเลย เรากำลังสับสนว่า เราหรอค่ะที่ผิดที่คิดและรู้สึกแบบนี้
แบบนี้เรียกว่าช่วยเหลือแฟนไหมค่ะ??
คือเรากับแฟนคบกันมา3 ปีแฟนมีอายุเยอะมากกว่าเรา คบกันแรกๆต่างคนต่างมีงานทำต่างคนต่างมีรายได้ ต่างคนต่างใช้เงิน มีบ้างที่เราเลี้ยงแฟน แต่แฟนไม่เคยเลี้ยงเรา จนมาพอวันนึง เราตกงาน ไม่มีรายได้ แต่แฟนมีรายได้และเงินเก็บ รวมแล้ว 7 หลัก ซึ่งเราก็มีค่าใช้จ่าย ต่างๆที่บ้านเรา (เรากับแฟนต่างคนต่างอยู่บ้านตัวเองนะค่ะ) ตอนเราไม่มีรายได้แล้วเรามีภาระ เราไม่เคยขอความช่วยเหลือจากแฟน เราพยายามหาด้วยตัวเองทั่งหมด แฟนก็ไม่เคยยื่นมือมาช่วย พอผ่านไปสักพัก เราก็มีงานมีรายได้เพิ่มขึ้น + กับทรัพย์สินที่พ่อให้เรา รวมเป็นเงิน 8 หลัก แต่ ณ ตอนนั้นแฟนตกงาน ไม่มีงานทำและแฟนก็เงินหมดตัว แต่มีทรัพย์สินของนอกกาย รวมแล้ว 6 หลัก แล้วแฟนก็บอกจะหาอะไรทำกับเรา ซึ่งเราก็สนับสนุนตกลงโอเค ว่าจะทำซึ่งจะเอาเงินของเราลงทุน แต่ก็ไม่ได้เริ่มทำ เพราะแฟนก็เงียบหายไปเรื่องการที่จะหาอะไรทำกับเรา ระยะเวลาที่แฟนไม่มีเงิน ตลอดการใช้ชีวิตของแฟนเป็นเงินเราทั้งหมด ไม่ว่าจะ ผ่อนรถ ค่ากิน ค่าน้ำค่าไฟในบ้านของเขา ค่าเสื้อผ้า ค่าของใช้ส่วนตัวต่างๆ รวมๆแล้วต่อเดือนของแฟนคนเดียว 3-4 หมื่นบาทต่อเดือน แล้วไหนจะค่าใช้จ่ายของเรา เดือนนึงเราก็หนักอยู่ แต่เราก็คิดว่า ไม่เป็นไร แฟนกันช่วยเหลือกันได้ จนระยะเวลาผ่านไป 3 เดือน แฟนก็ไม่ได้ทำอะไร ที่ตกลงกันว่าจะทำอะไรร่วมกันก็เงียบไป และงานที่เราทำรายได้ก็เริ่มลดลงเราเลยเครียด ก็เลยพูดกับแฟนว่า ทำไมเรารู้สึกว่า ค่าใช้จ่ายต่างๆของเค้า มันกลายเป็นภาระหน้าที่ของเรา เราเคลียดที่ต้องใช้จ่ายต่อเดือนเยอะ แล้วตอนนี้งานของเราก็ไม่ค่อยดี ถ้าเงินรายได้ไม่เพิ่มขึ้น เงินนอนนิ่งอยู่ในบัญชีเฉยๆแล้วเราต้องมีหน้าที่จ่ายแบบนี้ทุกเดือน เราไม่ไหว เราถามแฟนว่า ไม่คิดเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรบ้างเลยหรอ แต่เขากลับบอกว่า เขาไม่โอเค ในสิ่งที่เราพูดหรือรู้สึก เขาบอกว่า ถ้าเราพูดยังงี้แสดงว่าเราไม่ได้คิดที่จะช่วยเค้าจริงๆ แล้วก็พุดอีกว่า คบกับเรามา เราไม่เคยหยิบยื่นช่วยเหลืออะไรเขาเลย เรากำลังสับสนว่า เราหรอค่ะที่ผิดที่คิดและรู้สึกแบบนี้