ไม่รู้จะพูดหรือระบายกับใครดี ตั้งแต่เด็กครอบครัวถึงจะยากจนแต่บางครังมีความสุขมีทะเลาะกันมีปัญหากัน และเราก็เป็นคนไม่ชอบให้ครอบครัวแตกแยกอยากให้ทุกคนอยู่ร่วมกันตลอดไป ถึงแม้บางครั้งจะแยกทางกันแต่ก็กลับมาอยู่ด้วยกันอยู่ดี เราตั้งใจเรียนถึงจะจบแค่มอปลายและเชื่อฟังไม่ออกนอกรู้และไม่มีแฟนตั้งใจอยู่กับครอบครัวเพราะเรารักครอบครัวมากๆ จนถึงวันที่พ่อป่วยและไม่มีเงินรักษาและเสียไป เราจุกจนพูดไม่ออกมันเป็นความรู้สึกที่แบบอธิบายไม่ได้แต่ข้างในคือเจ็บปวดสุดๆเหมือนทุกสิ่งขาดหาย กระทันหันทำใจไม่ได้แอบนอนร้องไห้ทุกวันเพราะไม่อยากให้คนในครอบครัวเห็น บางวันอยากตาย บางวันดีขึ้น บางวันเศร้า รู้สึกเคว้งคว้างไปหมด ได้แต่คิดว่าถ้าเรามีเงินมากพอพ่อคงไม่เป็นเพราะเราไม่เงินถึงเป็นแบบนี้ เวลามีปัญหารึอะไรต่างๆจะเลือกเก็บไว้และจะไม่พูดออกไป จากเป็นตัวเองตอนนี้กลายเป็นเหมือนคนไร้ชีวิต รู้สึกเจ็บปวดรู้สึกเสียใจ แต่พอเห็นคนในครอบครัวเราก็ต้องยิ้มต้องสู้ต่อไป ต้องทำเหมือนมีความสุข เวลามองไปทางใหนก็เศร้าหมอง เราไม่รู้ว่าควรจะทำใจยังไงดี เขาถึงบอกว่าไม่เห็น...ไม่หลั่งน้ำตา ตอนนี้เข้าใจอย่างมาก และมีหลายอย่างที่ไม่สามารถพูดได้😭😭