ดร. อดิเรก นักวิทยาศาสตร์ชั้นแนวหน้าแห่งประเทศสารขัณฑ์ กำลังสร้างสิ่งประดิษฐ์ใหม่
"สำเร็จแล้ว !!" เขาตะโกนด้วยความดีใจ
เจ้าโหน เด็กรับใช้ วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"ไหน ๆ ผมขอดูสิ่งประดิษฐ์ชิ้นใหม่หน่อยครับ"
พลางหันหัวมองหา แต่ก็ไม่เห็นอะไรใหญ่โต
"ก็บนโต๊ะนี่ไง" ดร. อดิเรกชี้
บนโต๊ะ ไม่มีอะไร นอกจากเรือเด็กเล่นใส่ถ่าน
เจ้าโหนทำหน้ามุ่ย "โห ถ้าจะตะโกนขนาดนี้ ทีหลังไม่ต้องนะครับ สะกิดเรียกให้ผมไปซื้อที่ร้านลุงตู่หน้าปากซอยก็ได้ครับ ของสัปปะรังเค
แบบนี้ ลุงตู่แกขายเยอะแยะไปครับ"
"ไม่ ๆๆๆ" ดร. หน้าเครียด "แกเอาสิ่งประดิษฐ์ฉันไปเทียบกับของลุงตู่ได้อย่างไร ของในร้านนั้นซื้ออะไรก็แพง แถมยังใช้งานไม่ได้เรื่อง ดูถูกกันเกินไป"
เจ้าโหนแกล้งทำหน้าสลด เหมือนสำนึกผิด "ผมขอโทษครับ แต่เรือนี่ ดูยังไง ๆ ก็ของเด็กเล่นนะครับ"
"ก็ใช่นะสิ"
"อ้าว"
"จริง ๆ เรือใส่ถ่านนี่ ฉันไปขอยืมมาจากร้านป้อมบิ๊ก ตรงหน้าตลาดมา" ดร. อดิเรกอธิบาย เจ้าโหนพยักหน้าหงึกหงักเหมือนจะรับฟัง พลางคิดในใจว่า ไอ้ร้านขี้ยืมนั้น ของมันก็ไม่ดีเท่าไร คุณภาพไม่ต่างจากร้านลุงเช่นกัน
"เจ้าโหน แกดูให้ดี ๆ" ดร. ขยับเรือไปมา ชี้ไปที่ด้านข้าง "ตรงนี้ฉันติดแม่เหล็ก ส่วนอีกข้างก็ติดตีนตุ๊กแก เพื่อให้เรือไปเกาะติดเรืออื่น"
"ข้างในเรือฉันติด GPS เอาไว้บอกพิกัด x-y-z"
"พอฉันปล่อยมันลงน้ำ บังคับให้มันดำน้ำแล่นไปมา ถ้ามันไปเกาะติดเรือดำน้ำของข้าศึก เราก็จะรู้ว่า เรือดำน้ำมันอยู่ตรงไหน เดี๋ยวฉันจะสร้างเรือคล้ายแบบนี้อีกลำ แต่บรรทุกระเบิด บังคับให้มันไล่ตามเรือเด็กเล่นลำนี้ ตามพิกัด GPS แค่นี้ก็เรียบร้อย"
เจ้าโหนอ้าปากหวอ "โอ้โฮ ด๊อกเตอร์จะระเบิดเรือดำน้ำ ด้วยสิ่งประดิษฐ์ 2 ลำ ๆ ละ 287 เปโซเนี่ยนะ
"ฮื่อ" ดร. อดิเรกรับคำ "ฉันได้ยินคลิปสัมภาษณ์นายทหารเรือของประเทศเราบอกว่า เรือดำน้ำต้องใช้เรือดำน้ำไปปราบเท่านั้น ฉันว่ามันแพงไป แถมไม่น่าจะจริง เพราะแค่วางทุ่นระเบิดแบบโบราณก็ได้แล้ว ... ส่วนของฉันนี่มันก็คล้ายทุ่นระเบิดแบบเคลื่อนที่ได้"
"แบบนี้ ประเทศสารขัณฑ์ของเรา ก็ไม่ต้องซื้อเรือดำน้ำแล้วสิครับ"
"ใช่" ดร. อดิเรกพูด "ฉันจะเอาไปเสนอกองทัพเรือแห่งประเทศสารขัณฑ์ ทางการจะต้องใช้สิ่งประดิษฐ์ของฉันอย่างแน่นอน แล้วยิ่งกว่านั้นนะ เจ้าโหน ฉันจะไปบอกชาติเพื่อนบ้านอื่น ๆ ของเราด้วย ในเอเชียอาคเนย์นี่ ยังมีชาติยากจนที่ต้องการสิ่งต่อต้านเรือน้ำดำราคาถูกอีกหลายประเทศ" ดร. ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
"แต่ไม่ต้องไปขายให้ประเทศไทยนะครับ" เจ้าโหนพูด "ประเทศเพื่อนบ้านของเราประเทศนี้เขาร่ำรวย"
"อ๋อ ไม่ขายให้หรอก" ดร. อดิเรกทำหน้าเจื่อน ๆ "ฉันเคยเสนอนายกฯ ประเทศไทยไปแล้ว แต่เขาต้องการเรือดำน้ำเท่านั้น .... ก็ไม่เป็นไร
ฉันหวังจะช่วยเหลือชาติยากจนอยู่แล้ว ชาติไหนร่ำรวยก็นะ ซื้อเรือดำน้ำก็ไม่เดือดร้อนอะไร"
.................... 1 กันยายน 2563
.
ติดตามเรื่องอื่น ๆ ได้ที่เพจนี้นะครับ ช่วยกดไลก์ กดแชร์ ขอบคุณครับ
https://www.facebook.com/NovelsbyKlaiKraiKaiKaiKai
เรือเหาฉลาม
"สำเร็จแล้ว !!" เขาตะโกนด้วยความดีใจ
เจ้าโหน เด็กรับใช้ วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"ไหน ๆ ผมขอดูสิ่งประดิษฐ์ชิ้นใหม่หน่อยครับ"
พลางหันหัวมองหา แต่ก็ไม่เห็นอะไรใหญ่โต
"ก็บนโต๊ะนี่ไง" ดร. อดิเรกชี้
บนโต๊ะ ไม่มีอะไร นอกจากเรือเด็กเล่นใส่ถ่าน
เจ้าโหนทำหน้ามุ่ย "โห ถ้าจะตะโกนขนาดนี้ ทีหลังไม่ต้องนะครับ สะกิดเรียกให้ผมไปซื้อที่ร้านลุงตู่หน้าปากซอยก็ได้ครับ ของสัปปะรังเค
แบบนี้ ลุงตู่แกขายเยอะแยะไปครับ"
"ไม่ ๆๆๆ" ดร. หน้าเครียด "แกเอาสิ่งประดิษฐ์ฉันไปเทียบกับของลุงตู่ได้อย่างไร ของในร้านนั้นซื้ออะไรก็แพง แถมยังใช้งานไม่ได้เรื่อง ดูถูกกันเกินไป"
เจ้าโหนแกล้งทำหน้าสลด เหมือนสำนึกผิด "ผมขอโทษครับ แต่เรือนี่ ดูยังไง ๆ ก็ของเด็กเล่นนะครับ"
"ก็ใช่นะสิ"
"อ้าว"
"จริง ๆ เรือใส่ถ่านนี่ ฉันไปขอยืมมาจากร้านป้อมบิ๊ก ตรงหน้าตลาดมา" ดร. อดิเรกอธิบาย เจ้าโหนพยักหน้าหงึกหงักเหมือนจะรับฟัง พลางคิดในใจว่า ไอ้ร้านขี้ยืมนั้น ของมันก็ไม่ดีเท่าไร คุณภาพไม่ต่างจากร้านลุงเช่นกัน
"เจ้าโหน แกดูให้ดี ๆ" ดร. ขยับเรือไปมา ชี้ไปที่ด้านข้าง "ตรงนี้ฉันติดแม่เหล็ก ส่วนอีกข้างก็ติดตีนตุ๊กแก เพื่อให้เรือไปเกาะติดเรืออื่น"
"ข้างในเรือฉันติด GPS เอาไว้บอกพิกัด x-y-z"
"พอฉันปล่อยมันลงน้ำ บังคับให้มันดำน้ำแล่นไปมา ถ้ามันไปเกาะติดเรือดำน้ำของข้าศึก เราก็จะรู้ว่า เรือดำน้ำมันอยู่ตรงไหน เดี๋ยวฉันจะสร้างเรือคล้ายแบบนี้อีกลำ แต่บรรทุกระเบิด บังคับให้มันไล่ตามเรือเด็กเล่นลำนี้ ตามพิกัด GPS แค่นี้ก็เรียบร้อย"
เจ้าโหนอ้าปากหวอ "โอ้โฮ ด๊อกเตอร์จะระเบิดเรือดำน้ำ ด้วยสิ่งประดิษฐ์ 2 ลำ ๆ ละ 287 เปโซเนี่ยนะ
"ฮื่อ" ดร. อดิเรกรับคำ "ฉันได้ยินคลิปสัมภาษณ์นายทหารเรือของประเทศเราบอกว่า เรือดำน้ำต้องใช้เรือดำน้ำไปปราบเท่านั้น ฉันว่ามันแพงไป แถมไม่น่าจะจริง เพราะแค่วางทุ่นระเบิดแบบโบราณก็ได้แล้ว ... ส่วนของฉันนี่มันก็คล้ายทุ่นระเบิดแบบเคลื่อนที่ได้"
"แบบนี้ ประเทศสารขัณฑ์ของเรา ก็ไม่ต้องซื้อเรือดำน้ำแล้วสิครับ"
"ใช่" ดร. อดิเรกพูด "ฉันจะเอาไปเสนอกองทัพเรือแห่งประเทศสารขัณฑ์ ทางการจะต้องใช้สิ่งประดิษฐ์ของฉันอย่างแน่นอน แล้วยิ่งกว่านั้นนะ เจ้าโหน ฉันจะไปบอกชาติเพื่อนบ้านอื่น ๆ ของเราด้วย ในเอเชียอาคเนย์นี่ ยังมีชาติยากจนที่ต้องการสิ่งต่อต้านเรือน้ำดำราคาถูกอีกหลายประเทศ" ดร. ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
"แต่ไม่ต้องไปขายให้ประเทศไทยนะครับ" เจ้าโหนพูด "ประเทศเพื่อนบ้านของเราประเทศนี้เขาร่ำรวย"
"อ๋อ ไม่ขายให้หรอก" ดร. อดิเรกทำหน้าเจื่อน ๆ "ฉันเคยเสนอนายกฯ ประเทศไทยไปแล้ว แต่เขาต้องการเรือดำน้ำเท่านั้น .... ก็ไม่เป็นไร
ฉันหวังจะช่วยเหลือชาติยากจนอยู่แล้ว ชาติไหนร่ำรวยก็นะ ซื้อเรือดำน้ำก็ไม่เดือดร้อนอะไร"
.................... 1 กันยายน 2563
.
ติดตามเรื่องอื่น ๆ ได้ที่เพจนี้นะครับ ช่วยกดไลก์ กดแชร์ ขอบคุณครับ
https://www.facebook.com/NovelsbyKlaiKraiKaiKaiKai