ขอสอบถามหน่อยนะครับ พอดีคบแฟนมา 9 เดือนจะ 10 เดือนละครับ แฟนผมอยู่ห่างจากผมแฟนอยู่เชียวราย ผมอยู่นนทบุรี ไม่เคยเจอกันนะครับแต่ผมหวังผมไว้ใจมากๆ แต่แฟนเริ่มเย็นชา เริ่มไม่มีเวลาให้ หงุดหงิดง่ายขึ้น ผมรักเขาและจะหยุดที่เขาครับ แต่อายุเขากับผมห่างกัน 9 ปี ผมอยู่วัยทำงาน ส่วนเขาอยู่ในวัยเรียนครับ เขาบอกเสมอผมทำให้เขาเปลี่ยนไป แต่ประเด็นผมชอบทำพลาดแต่โดยที่แบบพลาดแบบ ไม่ได้ตั้งใจเช่น ไม่ได้บล๊อคแชทไม่ได้บล๊อคเฟสแฟนเก่าซึ่งผมเลิกมา 6 ปี เขาก้ไปคุ้ยขุดๆมาทะเลาะกับผอยู่เรื่อย แล้วเขามักจะบอกว่า ก่อนหน้าที่จะคุยกันไม่ได้คุยกับเขาแค่คนเดียวอันนี้ผมยอมรับ แต่ผมเลือกที่จะรักจะจริงใจและซื่อสัตย์ต่อเขา แล้วถัดมาเกิดเรื่องมีคนทักไลน์มาแบบ งงๆ ทักมาว่า รู้จักผมนะ เคยมีไรกับผม เคยเปิดนั่นนี้โชว์กันซึ่งผมไม่เคยทำเลยผมก้ตอบคนในไลน์ว่าไม่รู้จักใครอ่ะครับผมไม่เคยคุยด้วยเลยนะเขาก้ถามผมมีแฟนยังผมก้ตอบมีแล้วครับแล้วผมก็บล๊อคเลย แล้วแฟนก็มาเหวี่ยงใส่งอลผมยาวเลยครับ แล้วอย่างสุดท้ายมีรุ่นน้องที่เคยแอบขอบผมซึ่วเป็นคนในกลุ่มที่ผมสอนวาดรูป เขาอกหัก เขามาขอคำปรึกษาว่า ทำไงให้รักใครได้อย่าเต็มที่ ซึ่งผมก้อวยคู่ผมไปเต็มที่ว่า ดีนั่นนี่ ซึ่งผมวางสายแล้วจะโทรบอกแฟนผม ว่า รุ่นน้องโทมานะ ซึ่งผมจะเล่าให้แฟนผมฟัง แต่แฟนผมไม่รับสายเพราะทำธุระ แต่ผมจะพิมบอกแต่พิมพ์ไม่ได้ซึ่งผมกำลังขับรถยนต์อยู่ ซึ่งผมกะว่าถึงบ้านจะบอกจะเล่า แต่ผมเป็นโรคขี้หลงขี้ลืทเพราะที่บ้านงานเยอะครับ ต้องช่วยที่บ้านจนลืมไปเลย แล้วพอแฟนเข้าเฟสมาดูจับได้ว่า ผมคุยกับคนนี้ไม่บอก แล้วก้ทะเลาะกันเลยครับ ครั้งนี่แรงมาก ซึ่งแฟนผมเอาสเตตัส เอารูปแนะนำออกหมดเลย ซึ่งใจผมเจ็บปวดมากๆ แทบจะขาดใจเลยครับ ผมก้ก้กลั้นนตามาอธิบายแต่เขาไม่ฟังอะไรเลยเขาบอกมันก้แค่ข้ออ้าง แล้วหลังจากนั้น ความเชื่อใจเขาก้ลดลงไปวูบเลย ผมได้แต่นั่งกลุ้มใจตลอด ว่าต้องทำไงดีต้องทำไงดี แต่ทุกๆครั้งทีาผมทำพลาดผมจะปรับปรุงตัวเองตลอดๆเสมอ จนถึงตอนนี้แฟนผมเย็นชากับผมมาก พูดอะไรไม่เข้าหูจะ หงุดหงิด ทันที แล้วเดี๋ยวนี้ไปไหนไม่มีบอกไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลยครับ ไม่เคยถามเลยผมทำงานมาเหนื่อยไหม บางครั้งผมทำงานมาเหนื่อยๆ ไม่เคยพูดหวานๆให้กำลังใจเลยครับ ไม่เพ้อถึงผมไม่อัพอะไรถึงผมเลย เวลาแทบไม่มีให้ผมเลย แต่เขามีเพื่อนรุ่นเดี๋ยวกันซึ่งสนิทกับเขามากๆผมเขามากๆมีอะไรบอกกันเล่ากันอยู่ให้กำลังใจตลอด ซึ่งผมตอนเวลาเขาเศร้าเขาแทบไม่เคยบอกผมเลย พอผมถามว่าเป็นไรเนี่ย เขาเอาแต่ตอบว่า เปล่าๆ แค่หงุดหงิดบ้างแค่ เศร้าบ้าง แต่พอผมเลิกถามเลิกจุกจิกกลัวแฟนผมรำคาญ พออีกวันมาเขาก็ยังไม่หาย แล้วพูดทำนองคำแทงใจ ตลอดเลยครับ ไม่เห็นใจผมสักครั้งเลยว่าผมจะรู้สึกยังไง มันเจ็บแทบจะคุกเขาแล้วเอาหัวกระแทกพื้นเลยครับ ผมอิจฉาเพื่อนสนิทของแฟนผมที่เป็นผู้ชายมากๆ ผมไม่มีอะไรจะสู้เขาเลย มีๆรอยู่ข้างกันเสมอ มีปัญหาอะไรเล่าให้เขาฟังหมด มีอะไรบอกันกับเขาตลอด เจอหน้ากันตลอด ผมอิจฉามากๆ ผมอยากดูแลผมอยากจะรักจะคอยห่วงจะคอยอยู่ข้างๆ แต่มันทำได้แค่คุยผ่านโทรศัพท์ ผมทุ่มเทให้ทุกๆอย่างทั้งจิตใจความรู้สึกความรักคิดแค่ว่าพอแล้วพอแล้วกับคนนี้เพราะผมถึงจุดอิ่มตัวของผมแล้ว ผมเกเรเทั่ยวมาเยอะ ผมเลิกหมดและพอใจกับสิ่งที่รักสิ่งที่มีแล้ว ผมต้องการคู่ชีวิตแหละครับ เพราะรู้จักแฟนผมมานานมากแล้ว แต่ผมจะถามผมควรทำไงดีครับ ผมไว้ใจซื่อสัตย์มาโดยตลอด เหนื่อยมากไปครับ อึดอัดและกลุ้มใจมากครับ เคลีนดทั้งเขาเย็นชา เคลียดูทั้งกลัวเขาจะชอบเพื่อนสนิท ผมก้ได้แต่กินหญ้าไปวันๆ หรือเปล่าครับ พยายามจนแบบกัดฟันว่าถึงจะเจ็บแค่ไหนก้ต่องสู้ต่อไป ผมขอคำปรึกษาหน่อยนะครับ