คือเราเเค่ยังไม่ได้รีดชุดนักเรียนให้น้อง เเต่เราซักไว้หลายวันเเล้ว เเล้ววันนี้น้องมีเรียนชด น้องก็เรียกเรามารีดให้ เราที่นอนอยู่ก็พูดว่า “อือออ” เเต่ยังไม่ลุก เเม่ก็เลยบอกมา “มา เดี๋ยวกูทำเอง ในเมื่อมันไม่อยากทำ ก็ไม่ต้องทำ เดี๋ยวถ้ามันไม่ไปส่ง กูไปส่งเอง+พูดเเบบเสียงเเข็ง)” เราเลย งง ว่า ทำไมต้องใส่อารมณ์ขนาดนี้ ละเเม่ก็พูด “ถ้ายังขอเงินกูอยู่ อย่าคิดว่าตัวเอง เจ๋ง เเน่ หึ สัส ” (ละคือเราไม่เคยคิดอะไรเเบบนั้นเลย) ละเเม่ก็บ่นละพูดอีกว่า “พอกันที กูก็เหนื่อยเหมือนกัน ทำให้ทุกอย่าง สู้ให้ทุกอย่าง กับอีเเค่ดูเเลน้อง ยังทำไม่ได้”(ก่อนวันเสาร์ เเม่เคยบอกเเล้วว่า น้องมีเรียนวันเสาร์ อะ เราก็โอเค เลยซักชุดไว้ เพราะถ้าไปวันเสาร์ ชุดใส่ไม่พอ เรารอรีดก่อนไป รร ตอนเช้า)
เราเเค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องด่าอะไรขนาดนี้ เเค่บอกดีๆก็ได้ เราก็เข้าใจนะว่าบอกไว้เเล้ว ว่าน้องมีเรียน
.
.
พอเสียงนาฬิกาปลุกดัง(ตั้งผิดเวลา) เเม่ก็บอกให้น้องเอาไปขว้างทิ้งเลย(เเต่น้องไม่ทำ)
บางทีเราก็คิดว่าเเม่รักน้องมากกว่า เพราะส่วนใหญ่งานบ้านเราทำเองทั้งหมด บางทีเราเเค่ใช้ให้น้อง เก็บสิ่งที่น้องทำสกปรก พอน้องไม่ยอมทำ เราก็บ่นว่าเนี้ย มันสกปรก พอเราบ่นน้อง  เเม่ก็จะบ่นเราทันที บางทีก็บอกว่า “คิง(ชื่อปลอม)ไม่ต้องทำ ถ้ามันไม่ทำ เดี๋ยวกูทำเอง” ละพอเเม่พุดเเบบนั้น น้องก็ไม่ทำ เเต่สรุปเราก็ต้องทำเอง เพราะเเม่ชอบพูดเเบบนี้ เเต่ไม่เคยทำเลย
.
บางทีเราเเค่อยากให้น้องช่วยตากผ้า เพราะเราเห็นว่าน้องก็โตพอที่จะตากเป็นเเล้ว เเต่น้องก็ไม่ช่วย หรือถ้าชาวยบางทีก็ชอบร้องไห้ก่อน
.
เวลาเราไปตลาดไปเที่ยว เราไม่เคยมีสักครั้งเลย ที่ไม่ซื้อของติดกลับบ้านมาให้เเม่กับน้องกิน เราไปตลาดหรือเที่ยวทีไร เรานึกถึงตลอดเลย
.
.
เเต่น้องเรา เวลากินของอะไร ไม่เคยคิดถึงเราเลย
วันก่อนมี ทาสไข่4 ชิ้น เค้ก 6 ก้อน(ก้อนไม่ใหญ่มาก)
น้องเรากินหมดภายในครึ่งวันเช้า โดนที่เราอุส่าเก็บไว้ ไว้กินวันต่อไป  จุดจุดนี้ทำให้เราเห็นว่า น้องไม่เคยเเคร์เราเลย น้องไม่เคยนึกถึงเราเลย~~ตอนนี้คือเฟลวมากๆ
เราเเค่อยากรู้ว่าเราค้องทำยังไง เขาถึงจะพอใจกับเรา
.
.
เวลาเเม่โกรธหรือโมโห เเม่ชอบด่า ประชด เเต่อารมณ์ดี เเม่ก็ทำเหมือนเดิม เช่น น้องเล่น ทรส เยอะๆ (น้องติดเกมมาก) เเม่ก็จะบ่นว่า”จะเล่นอะไรหนักหนา เห็นไหม เเบตกูจะหมดอีกเเล้ว ไม่ต้องเล่นละ ไม่ต้องจับเลยนะ ถ้าเห็นว่าจับ โดนเเน่” เเต่พออารมณ์ดี เเม่ก็ให้เล่น ซึ่งเป็นเเบบนี้บ่อยมาก จนเหมือนน้องรู้เเละได้ใจว่าเเบบ อะ บ่นด่าไปก็เท่านั่น เดี๋ยวก็ให้เล่น เเต่น้องก็ทำเหมือนเดิม
.
เเม่ชอบบ่นว่าเราไม่ใส่ใจน้อง น้องยังเด็กไม่รู้เรื่อง
ละเราตอนนั่นละ ที่อายุเท่าน้อง เราก็เด็ก เเต่ทำไมเราทำได้ ตอนเราป4 เราย้ายกลับไปอยู่กับปู่ย่า  เราซักผ้าเอง(ซักมือ) รีดผ้าเองด้วย เเต่ตัดมาที่น้อง ที่เราบอกว่า เเค่จะให้รีดเอง เเม่ก็บอกว่าน้องยังเด็ก เราก็เเอบน้อยใจเเหละ เเต่ก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้น
.
ส่วนเราจะเหมือนพ่อ ตรงที่ขี้บ่น เราเป็นพวกเห็นบ้านสกปรกไม่ได้ ใครทำสกปรก เราบ่นหมด ที่เราบ่นเพราะมันเป็นเราที่ต้องตามเก็บทุกอย่าง
.
.
หลายครั้งมากกับการที่เราร้องไห้กับเรื่องนี้ เเต่พวกเขาไม่เคยรับรู้อะไรเลย
.
สำหรับเรา เราว่าการมีลูกคนเดียวดีที่สุดละ
มีพี่น้องเหมือนโดนเเย่งความรักกัน
.
.
ขอบคุณสำหรับการอ่าน
เราเเค่อยากเล่า เเละอยากรู้ว่าถ้าเป็นพวกคุณ พวกคุณจะรู้สึกยังไง