คือเราเป็นภูมิแพ้อ่ะค่ะ แพ้อากาศ แพ้กลิ่นบุหรี่ เราหายใจติดขัดตลอดก่อนจะนอน ตื่นนอน ตอนที่เขาดูดบุหรี่เราต้องเอาผ้าห่มมาปิดจมูกไว้ เราบอกหลายรอบแล้ว วันนี้พวกเขาพาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้านแล้วแต่ละคนดูดบุหรี่กันทั้งนั้นเลยค่ะ เราท้อ เราหายใจไม่ออกเราทรมาณมาก เราฟิวส์ขาดจนบอกว่า "กูเนี่ยจะตายแล้ว กูต้องมานอนหายใจไม่ออกเพราะพวก กูต้องกินยาทุกวัน ! "เราแบบ ท้อไม่ไหวแล้วเราต้องทนนอนดมกลิ่นบุหรี่ไปนานแค่ไหน เรารู้ตัวว่าเราเป็นภูมิแพ้แต่คนในบ้านไม่สนใจเราเลย ทำงั้นงี้เหมือนเรื่องธรรมดาเราเอือมระอากับการกระทำแบบนี้พอเราพูดอะไรไปก็ประชดเรา เราไม่เข้าใจ เราท้ออ่ะ เราท้อกับการกระทำแบบนี้เราไม่เข้าใจ เราท้อไม่ไหวแล้ว ☹️