หลายคนคงจะเคยนำลูกตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนที่เค้าดีกว่า ซึ่งมันไม่ใช่วิธีที่ดี จึงอยากถามความคิดเห็นหลายคน ว่ามีความคิดอย่างไรที่นำลูกของตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น

ปกติเราเป็นคนเงียบๆ พูดน้อย ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ เลยโดนคนอื่นเอาเปรียบได้ง่ายๆ อีกอย่างเราเป็นคนปฏิเสธใครไม่ค่อยเป็น ไม่รู้จะทำหน้ายังไงหรือโกหกยังไงเวลามีคนมาขอให้ทำนั่นทำนี่โดยที่เราไม่อยากทำ แต่ก็ตกล

การเปรียบเทียบ , ความกลัว , ข้ออ้าง   ไม่แน่ใจว่าตอนนี้กำลังใช้ข้อไหน น่าจะข้อสุดท้าย  ไม่มีการวางแผน วางแผนไม่เป็น ทำอะไรแค่หน้างานไปก่อน เอาตอนนี้ให้ผ่านไป        

คนแก่บ้านเราชอบเปรียบเทียบเรากับญาตินู้นนั้นนี้  บอกให้ตั้งใจเรียนหน่อย คนแก่ชอบจู้จี้ชอบหูเบาเชื่อคนอื่นไปหมดพอเราอธิบายกับบอกว่าเราเถียง บอกว่าเราไม่ยอมรับผิดทั้งที่ปัญหามาแต่ตัวเอง ตอนนี้สุขภา

เราไม่ได้รู้สึกยินดี ไม่ได้รู้สึกเศร้า เเล้วก็ไม่ได้รู้สึกดีใจ เวลาเห็นคนอื่นมีของๆที่เราเคยอยากได้เเต่ตอนนี้ดันไม่ได้อยากได้อะไรเลย ไม่รู้ว่าควรจะทำหน้าหรือเเสดงออกยังไงเวลาวันเกิดตัวเองรู้สึกเคว้งๆ

ตำแหน่งงานเราทำงานเป็นคู่กันกับพี่อีก 1 คน มันเกิดปัญหาตรงที่หัวหน้าห้ามลางานตรงกัน!! แล้วช่วงปีใหม่ 67 พี่ที่ทำงานคู่กับเรา แพลนลาพักร้อนตั้งแต่ วันที่ 27 ธ.ค. 67 - 2 ม.ค. 68 เราก็มีแพลนลาวันที่ 2-

ตามหัวข้อเลยค่ะ อยากรู้ด้วยค่ะว่ามีวิธีจัดการยังไงกันบ้าง

เริ่มท้อแล้ววว ทีแรกก็ว่าไม่เป็นไร เริ่มไม่ไหวแล้วไง เลยอยากรู้ว่าทุกคนมีคำพูดปลอบใจตัวเองยังไงกันบ้าง

ตามหัวข้อกระทู้นั้นแหละค่ะ คืออยากทราบว่าส่วนใหญ่คิดยังไงกันคะเวลาที่ได้ยินเราพูด กู กับเพื่อนอะค่ะ อาจจะต่อหน้าหรือตอนเราโทรศัพท์ เคยเห็นบางบ้าน พี่น้องก็พูดกูๆๆ อะไรทำนองนี้กันอะค่ะ อยากทราบความคิ

พอดีเราเป็นคนขี้บ่นแต่ไม่ได้บ่นเลื่อยเปื่อยไม่ได้บ่นทุกอย่าง เราบ่นเพราะเป็นห่วงเขาเราอยากเตือนเขากับสิ่งที่เขาทำไป หรือบางครั้งเราแค่บ่นเพราะน้อยใจสิ่งที่ผู้ชายพูดที่ผู้หญิงอ่อนไหว แต่เขากลับมองว่าเร