สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกนะคะหากผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยค่ะ
ขอเล่าเรื่องก่อนเลยนะคะเราอายุก็อยู่ประมาณวัยรุ่นปีหน้าก็จะขึ้นเลข2แล้วค่ะทีนี้ก็มีมีลูกพี่ลูกน้องเราเป็นลูกชายของป้าเราห่างกันไม่กี่เดือนค่ะเห็นกันมาตั้งแต่เล็กๆเลยล่าสุดที่พี่เขาย้ายลงมาภาคกลางมาอยู่กับแม่เราก็เพราะว่าที่นั่นไม่มีใครเอาเขาเลยค่ะแม้แต่พ่อแม่เขาเองเพราะคนแถวบ้านพูดว่าพี่เขาเสพยาพ่อเขาก็ไล่เหมือนหมูเหมือนหมาเหมือนไม่ใช่ลูกเลยค่ะแม่เราห่วงกลัวว่าเขาจะเป็นเด็กมีปัญหา​ก็เลยรับมาดูแลและไม่เชื่อว่าเขาติดยาค่ะเราก็ไม่เชื่อนะคะเพราะพี่เขาก็ไม่น่าจะเลวร้ายขนาดนั้นแต่พอโดยสารลงมาโดยรถทัวร์​มาจากทางภาคอีสานก็จะมีตรวจปสว.ใช่ไหมคะนั่นแหละค่ะโดนตรงนั้นพ่อแม่พี่เขาก็ใ้ห้เอาเข้าคุกไปเลยแต่ฝั่งเราก็สงสารค่ะเลยช่วยจ่ายประกันตัวใ้ห้เขาลงมาบำบัดที่นี่อยู่ไปอยู่มาหนูด้วยความที่อยากเรียนไปด้วยหางานไปด้วยก็เลยไปางานทำเป็นร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวบ้านแม่หนูก็ฝากพี่เขาทำงานไปด้วยทำงานไปทำงานมาทุกอย่างก็ราบรื่นดีอยู่หรอกค่ะแม่หนูใ้ห้เอามอไซค์​ของพ่อหนูใช้ขับไปทำงานและขี่กลับบ้านกัน2คนแรกๆหนูก็จะไม่ไปเพราะกลัวกลัวอะไรไม่รู้แหละโตจนป่านนี้แล้วแต่สุดท้ายก็ไปจนได้จนเมื่อวันเงินเดือนออกล่าสุดเขามีกินเลี้ยงกันก็มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล​หนูก็ดื่มไปในปริมาณ​ไม่มากแต่อาเจียนออกมาเพราะเพื่อนเอาหมูดิบยัดใส่ปากทุกครเลยคิดว่าหนูเมาเลยให้กลับไปก่อนโดยมีพี่ไปส่งเหมือนทุกครั้งขอบอกก่อนนะคะว่าพี่เขานอนที่ร้านของแม่เราซึ่งตอนนี้ปิดกิจการ​เนื่องจากโควิดแต่เรานอนที่บ้านซึ่งบ้านเราเป็นทางตรงที่ร้านแม่เราต้องเลี้ยวไปอีกแต่พี่เขาเลี้ยวค่ะให้เหตุผลว่าไปล้างหน้าก่อนนี่ก็ว่ามันแปลกๆแล้วแต่ไม่ได้เอะใจเท่าไรเพราะเขาคือลูกพี่ลูกน้องเราอะเน๊อะพอเราเข้าไปล้างหน้าเสร็จก็มานั่งตรงโซฟาพี่เขาก็เดินเข้ามานั่งข้างๆแล้วจับมือเราแต่เราเอาออกนะคะแล้วเขาก็พูดว่า.. เคยมีอะไรกับแฟนเก่าไหมเราก็ตอบว่าไม่ค่ะเพราะไม่เคยมีจริงๆแม่เราปล่อยนะคะแต่เราคิดได้ค่ะว่าอะไรสมควรทำตอนนี้ไม่สมควรพอเขาได้ยินคำตอบเขาก็นอนลงไปแล้วเขาก็เอามือมาจับตัวเราประมาณ​ตรงเอวแล้วก็เลื่อนมาจับตรงหน้าอกตรงๆเลยค่ะตอนนั้นเลยรีบลุกออกมาแล้วบอกจะ! กลับบ้าน!! พี่แกเลยลุกมาเปิดประตูคือแค่เข้ามาล้างหน้าแล้วจะล็อคประตูทำไมหนูก็แบบเอ๊ะเวรแล้วเลยจะโทรหาใครสักคนเลยค่ะตอนนั้นเพราะกลัวมากๆคือมันเอ๊ะตั้งแต่แรกๆแล้วค่ะก่อนหน้านี้เขานัดกินเหล้าไว้ตั้งนานแล้วพี่แกบอกว่าเอาเสื้อผ้ามาไว้ที่ร้านแม่เลยนะนี่ก็งงเอาไปไว้ทำไมบ้านก็มีนอนบ้านก็ได้นอนทำไมร้านอ่ะแต่พี่เขาก็บ่ายเบี่ยงค่ะจนตอนนี้มันน่าจะชัดเจนแล้วแหละว่าพี่แกจะทำอะไรเราก็ด้วยความที่เล่นกันมาตั้งแต่น้อยๆอ่ะเน๊อะก็ไว้ใจแม่เราก็ด้วยตอนนี้บอกคุณ​แม่เรียบร้อยแล้วแต่ความไม่สบายใจยังมีอยู่เพราะว่าเป็นญาติแถมทำงานที่เดียวกันคงอึดอัดมากๆเลยค่ะ​ อยากลืมแต่มันลืมไม่ได้ค่ะแล้วขอบอกก่อนนะคะว่าเราขยะแขยงเรื่องพวกนี้มากๆถึงมันจะแค่นิดเดียวสำหรับคนอื่นแต่ก็ไม่สบายใจสำหรับเรามากๆเลยค่ะ