สวัสดีทุกๆคนอ่านด้วยนะคะ คืออยากจะมาระบายเรื่องๆนึงที่เราไม่สามารถทนได้อีกแล้ว มันคือเรื่องที่มันอัดแน่นมาตั้งแต่เด็กนั่นก็คือเรื่องแม่
ตั้งแต่เด็กจนโตเราหวังไว้แค่ว่าจะตั้งใจเรียนเพื่อจะได้เรียนจบทำอาชีพดีๆเพื่อให้คนอื่นเขาอิจฉาพ่อแม่ของเราแต่มันคงไม่มีวันนั้นเพราะว่าตอนนี้เราอายุแค่12ยังต้องมารับรู้ความรู้สึกต่างๆทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเรียน เรื่องความรัก มันมาอยู่นะจุดๆนี้พร้อมกันทั้งหมด ทำไมอ่ะ?? ทำไมเราต้องมาปิดบังเพื่อนๆ
ว่าที่จริงแล้วครอบครัวเราไม่ได้อบอุ่นอย่างที่เพื่อนทุกคนคิด เพราะแม่ของเรามักจะบ่น จะด่า จะตบเราอยู่ประจำ แต่พ่อเคยบอกเสมอว่าอย่าไปเถียงแม่เพราะแม่เป็นคนที่มีพระคุณต่อเรามาก แต่พ่อไม่เข้าใจเราว่าการโดนด่าทั้งๆที่เราไม่ผิด มันไม่ยุติธรรมกับเรามาก เรามีเหตุผลที่จะเถียงแม่ได้เพราะเราไม่ผิด
เราทำอะไรก็โดนด่าไปซะหมด(ไม่มีใครเข้าใจความร็สึกนี้หรอก)เห้อ.. ในทุกๆปีเราซื้อดอกมะลิให้แม่ เรากราบเท้าแม่ เราทำบุญเป็นประจำ มันยังไม่พอสำหรับการมีชีวิตที่ดีบ้างขึ้นเลยหรอ เราจะทำในสิ่งที่ชอบแต่ถูกแม่ห้ามมันไม่มีกำลังใจในการทำอะไรเลยสักนิด เมื่อไหร่ที่ครูเปิดเพลงวันแม่ให้ดูทีไรก็น้ำตาแตกตลอดเราเป็นคนที่อ่อนไหวต่อเรื่องดราม่ามากๆ คือเมื่อไหร่ที่แม่ด่าเรา เราก็จะเถียง แม่ก็สวนว่า" -ึงจะทำไม แหม พอโตขึ้นมานี่-ึงกล้าเถียง กล้าตะคอก-ูนะ" และอีกครั้งที่แม่ด่าว่า"ต่อไปนี้-ูจะไม่แคร์ ไม่ยุ่งกับชีวิต-ึงละ -ีเวรเอ้ย" ตอนนี้เราจะทำอะไรก็คิดมาก ระแวงไปซะทุกอย่าง มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา...เราอยากจะขอแม่อย่างนึงแต่ไม่กล้าขอ.. ขออยากให้แม่ทำดีกับเราสักครั้ง ทำดีต่อหน้าทุกคนแล้วจะด่าจะทำอะไรก็ได้ลับหลังคนอื่น แม่เป็นคนที่ล้าสมัยมากปัจจุบันแม่อายุ49ปีแล้ว
ยายเคยเล่าให้ฟังว่า เมื่อประมาณ20กว่าปีที่แล้ว แม่เราไปทำงานที่กรุงเทพฯแม่เกิดอาการผิดปกติเกี่ยวกับจิต แม่เล่าให้ยายฟังว่าแม่ได้ยินเสียงคนมาบอกว่า"ึครอบครัว แม่ น้อง ของแกตายไปหมดแล้ว" แม่เห็นภาพหลอนเห็นเป็นเลือดนองอยู่เต็มบรรไดทางทำงานของบริษัท เสียงหลอนนั้นมันบอกแม่ว่านี่คือเลือดของครอบครัวแก แม่เลยขึ้นบรรไดไปชั้น5แล้วกระโดดลงมา แม่บาดเจ็บสาหัสแต่ไม่ตายยายบอกว่าหมอติดเฝือกเต็มตัวแม่เลย เรานั่งฟังไปคิดไปก็สงสารแม่เหมือนกันนะ แต่ยังไม่จบ หลังจากอาการแม่ดีขึ้นก่อนหน้านั้นหมอบอกว่าห้ามแม่มีลูก แต่แม่ก็พลาดแม่ดันท้องเรา พอเกิดเรามากลับมาที่บ้านแม่ก็อาการจิตกำเริบ ยายเล่าว่าแม่นั่งนิ่งๆแล้วไม่กินข้าวกินปลาเป็น2-3วันเสียงหลอนนั้นมันกับมาหลอกแม่เรา ยายบอกอีกว่าพ่อร้องไห้หนักมาก ตรงนี้แหละที่จุกอกเรามากที่สุด ในระยะเวลา2-3วันที่แม่มีอาการหลอนยายบอกว่าแม่ไม่สนใจเราเลย มันคือความลับที่เราจะไม่มีวันลืม ปัจจุบันพ่อเป็นคนติดเหล้าติดพนัน
แม่ก็คอยจะหาเรื่องด่าเรื่องตบเรา เรามันเป็นลูกที่ไม่ดีหรือยังไง แม่ถึงมาทำร้ายเราแบบนี้ เราไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตอยู่เพื่อใคร งั้นเราขอกำลังใจจากทุกคนที่อ่านด้วยนะคะ
เราเกลียดแม่!!
ตั้งแต่เด็กจนโตเราหวังไว้แค่ว่าจะตั้งใจเรียนเพื่อจะได้เรียนจบทำอาชีพดีๆเพื่อให้คนอื่นเขาอิจฉาพ่อแม่ของเราแต่มันคงไม่มีวันนั้นเพราะว่าตอนนี้เราอายุแค่12ยังต้องมารับรู้ความรู้สึกต่างๆทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเรียน เรื่องความรัก มันมาอยู่นะจุดๆนี้พร้อมกันทั้งหมด ทำไมอ่ะ?? ทำไมเราต้องมาปิดบังเพื่อนๆ
ว่าที่จริงแล้วครอบครัวเราไม่ได้อบอุ่นอย่างที่เพื่อนทุกคนคิด เพราะแม่ของเรามักจะบ่น จะด่า จะตบเราอยู่ประจำ แต่พ่อเคยบอกเสมอว่าอย่าไปเถียงแม่เพราะแม่เป็นคนที่มีพระคุณต่อเรามาก แต่พ่อไม่เข้าใจเราว่าการโดนด่าทั้งๆที่เราไม่ผิด มันไม่ยุติธรรมกับเรามาก เรามีเหตุผลที่จะเถียงแม่ได้เพราะเราไม่ผิด
เราทำอะไรก็โดนด่าไปซะหมด(ไม่มีใครเข้าใจความร็สึกนี้หรอก)เห้อ.. ในทุกๆปีเราซื้อดอกมะลิให้แม่ เรากราบเท้าแม่ เราทำบุญเป็นประจำ มันยังไม่พอสำหรับการมีชีวิตที่ดีบ้างขึ้นเลยหรอ เราจะทำในสิ่งที่ชอบแต่ถูกแม่ห้ามมันไม่มีกำลังใจในการทำอะไรเลยสักนิด เมื่อไหร่ที่ครูเปิดเพลงวันแม่ให้ดูทีไรก็น้ำตาแตกตลอดเราเป็นคนที่อ่อนไหวต่อเรื่องดราม่ามากๆ คือเมื่อไหร่ที่แม่ด่าเรา เราก็จะเถียง แม่ก็สวนว่า" -ึงจะทำไม แหม พอโตขึ้นมานี่-ึงกล้าเถียง กล้าตะคอก-ูนะ" และอีกครั้งที่แม่ด่าว่า"ต่อไปนี้-ูจะไม่แคร์ ไม่ยุ่งกับชีวิต-ึงละ -ีเวรเอ้ย" ตอนนี้เราจะทำอะไรก็คิดมาก ระแวงไปซะทุกอย่าง มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา...เราอยากจะขอแม่อย่างนึงแต่ไม่กล้าขอ.. ขออยากให้แม่ทำดีกับเราสักครั้ง ทำดีต่อหน้าทุกคนแล้วจะด่าจะทำอะไรก็ได้ลับหลังคนอื่น แม่เป็นคนที่ล้าสมัยมากปัจจุบันแม่อายุ49ปีแล้ว
ยายเคยเล่าให้ฟังว่า เมื่อประมาณ20กว่าปีที่แล้ว แม่เราไปทำงานที่กรุงเทพฯแม่เกิดอาการผิดปกติเกี่ยวกับจิต แม่เล่าให้ยายฟังว่าแม่ได้ยินเสียงคนมาบอกว่า"ึครอบครัว แม่ น้อง ของแกตายไปหมดแล้ว" แม่เห็นภาพหลอนเห็นเป็นเลือดนองอยู่เต็มบรรไดทางทำงานของบริษัท เสียงหลอนนั้นมันบอกแม่ว่านี่คือเลือดของครอบครัวแก แม่เลยขึ้นบรรไดไปชั้น5แล้วกระโดดลงมา แม่บาดเจ็บสาหัสแต่ไม่ตายยายบอกว่าหมอติดเฝือกเต็มตัวแม่เลย เรานั่งฟังไปคิดไปก็สงสารแม่เหมือนกันนะ แต่ยังไม่จบ หลังจากอาการแม่ดีขึ้นก่อนหน้านั้นหมอบอกว่าห้ามแม่มีลูก แต่แม่ก็พลาดแม่ดันท้องเรา พอเกิดเรามากลับมาที่บ้านแม่ก็อาการจิตกำเริบ ยายเล่าว่าแม่นั่งนิ่งๆแล้วไม่กินข้าวกินปลาเป็น2-3วันเสียงหลอนนั้นมันกับมาหลอกแม่เรา ยายบอกอีกว่าพ่อร้องไห้หนักมาก ตรงนี้แหละที่จุกอกเรามากที่สุด ในระยะเวลา2-3วันที่แม่มีอาการหลอนยายบอกว่าแม่ไม่สนใจเราเลย มันคือความลับที่เราจะไม่มีวันลืม ปัจจุบันพ่อเป็นคนติดเหล้าติดพนัน
แม่ก็คอยจะหาเรื่องด่าเรื่องตบเรา เรามันเป็นลูกที่ไม่ดีหรือยังไง แม่ถึงมาทำร้ายเราแบบนี้ เราไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตอยู่เพื่อใคร งั้นเราขอกำลังใจจากทุกคนที่อ่านด้วยนะคะ