🗓 Day1  07•02•2020 
06:00 น. เรานั่งวินไปขึ้นรถตู้ที่ขนส่งแม่กลองเพื่อไปขึ้นรถที่หมอชิต
08:00 น. นั่งรถตู้จากหมอชิต ไปที่สุพรรณบุรี
10:00 น. ถึงสุพรรณบุรี
10:45 น. ต่อรถตู้ไปที่อำเภอด่านช้าง
12:00 น. ถึงอำเภอด่านช้าง
14:00 น. ต่อรถเมล์ ด่านช้าง-กาญจนบุรี ไปลงที่หน้าทางเข้าอ่างเก็บน้ำหุบเขาวง
 
ขุ่นพระ ! การเดินทางมันช่างยาวนานเสียจริง โชคดีที่ไปคนเดียวมันก็จะไม่ค่อยได้รีบร้อนกับอะไรมากนัก -เราโคตรหลงรักการเดินทางคนเดียวเลยว่ะ-
#ตอนการเดินทางแสนยาวนานได้สิ้นสุดลง 🌲
หลังจากที่เราใช้เวลาเดินทางยาวนานกว่า....(กี่ชั่วโมงนะ555) ช่างมันเหอะ! ในที่สุดเราก็มาถึงหน้าทางเข้าอ่างเก็บน้ำหุบเขาวง เราลงจากรถและข้ามทางมา ยืนตากแดดงงๆ คนเดียว และกำลังจะหยิบมือถือโทรหาพี่จ๋า(พี่เจ้าหน้าที่)ให้มารับ

“เข๊ามานั๊งข๊างในก่อนลู๊ก ข๊างน๊อกมันร๊อน” (สำเนียงคนสุพรรณ) คุณป้าร้านก๋วยเตี๋ยวหน้าทางเข้าได้เรียกให้เราเข้าไปนั่งในร้านก่อน คุณป้าน่ารักมาก ระหว่างที่เรารอให้พี่จ๋ามารับเราก็นั่งคุยกับคุณป้าไปเรื่อยเปื่อย  ก่อนที่เราจะไหว้ลา คุณป้ายังบอกเราทิ้งท้ายว่า “อย่าลืมไปซื้อขนมกับลูกสาวป้านะ พรุ่งนี้ลูกสาวป้าจะไปขายขนม” 55555 

พี่จ๋ามารับเราแล้ว เราเหลือบไปเห็นป้าย “อ่างเก็บน้ำหุบเขาวง 8 กิโล” ระยะทางไม่ใช่อุปสรรค เรากระโดด(ทำไมต้องกระโดด) เอ้า นี่ก็สงสัยเก่งจริง555 โอเคเราขึ้นรถไปซ้อนท้ายพี่จ๋า พร้อมออกเดินทางแล้วจ้าาาาา
#ตอนทางที่ดีคือทาง... 🌈
แรกๆ เหมือนเป็นทางเข้าหมู่บ้านก็จะเป็นถนนลาดยาง ซักพักเป็นถนนคอนกรีต ขับไปเรื่อยๆ จะเป็นถนนหินลูกรังระหว่างทางที่เราซ้อนท้ายพี่จ๋านั้นเราก็มองบรรยากาศรอบข้างไปด้วย ชาวบ้านที่นี่ส่วนใหญ่จะทำสวนทำไร่ โดยเฉพาะไร่มัน ไร่อ้อย ระหว่างทางพี่จ๋าเองก็เล่านู่นเล่านี่ให้เราฟังมาตลอดทาง เช่น ประวัติความเป็นมาของอ่างเก็บน้ำหุบเขาวง
#ตอนน้องไม่กลัวหรอ
“สวัสดีค่ะ” หลังจากที่ลงจากรถ เรายกมือไหว้ เจ้าหน้าที่ทุกคนยกมือรับไว้ กล่าวทักทายและยิ้มต้อนรับเรา  “มาคนเดียวเลยหรอคะ ทำไมไม่พาเพื่อนมาด้วย” เป็นคำถามแรกๆ ที่เราโดนยิงใส่ เราได้แต่ยิ้มและตอบกลับไปว่า มันปุ๊บปั๊บมากค่าาาาา ฮรือ
จากที่ดูรูปมาคร่าวๆ บรรยากาศดีมาก 🏡🏔🏕 แต่เรามาในฤดูที่แตกต่าง ช่วงนี้เป็นช่วงหน้าร้อน หน้าแล้ง ทุกอย่างก็ดูแห้งๆ ไปหมด ใบไม้ก็เปลี่ยนสี น้ำก็ลดน้อยลง แต่เราไม่ผิดหวังเลย เพราะเรามาแบบไม่ได้คาดหวัง เราออกไปเดินเล่น ถ่ายรูปดื่มด่ำบรรยากาศไปเรื่อยๆ คุยกับคนหาปลาบ้าง คุยกับหมาบ้างก็สนุกดี(โดนหมาเมินด้วย หน้าตาคงไม่ใช่สเปกหมา) 
เราเดินเล่นไปเรื่อยๆ ไปจนถึงจุดกางเต็นท์ที่อยู่ทางด้านหลังจุดบริการ วี๊ดดด วิวดีมาก มุมสวยมาก ดูโล่งๆ กว้างๆดีไม่มีเต็นท์มากางสักหลัง จะมีก็แต่ชิงช้า 1 อัน เราชอบวิวตรงนี้มาก เราเลยเดินไปบอกพี่ๆ ที่กำลังเก็บกวาดขยะอยู่ใกล้ๆ ตรงนั้น
เรา: พี่คะ หนูกางเต็นท์ตรงนั้นได้มั้ยคะ
พี่เจ้าหน้าที่: กางได้นะคะ แต่น้องไม่กลัวหรอ น้องมาคนเดียว อีกอย่างมันอยู่ไกลจุดที่เจ้าหน้าที่อยู่นะคะ พวกพี่เป็นห่วง
(เราก็ขอบคุณที่พี่ๆ เป็นห่วง แต่เราชอบมุมนี้จริงๆ)
เรา: หนูโอเค หนูนอนได้ค่ะ
พี่เจ้าหน้าที่: โอเคค่ะ งั้นเดี๋ยวเย็นๆ ให้พี่เขามากางเต็นท์ให้นะคะ
#ตอนไอเลิฟไข่เจียว ♥️
ตกเย็นเราไปสั่งข้าวที่จุดบริการไปนั่งกินที่แพรใหญ่ โดยที่พี่หวั่งเป็นคนลากโป๊ะไปให้ พี่ๆ ลูกค้าที่มาเป็นกลุ่มก็แซวเราใหญ่เลย “น้องมาคนเดียวหรอคะ เหงามั้ย” เราก็ยิ้มๆ นั่งกินข้าวไป ซึ่งเมนูในวันนี้ก็คือ “ข้าวกะเพราหมู ไข่เจียว(กรอบมาก)” + น้ำพริก ผักต้ม อร่อยยยย เราชอบไข่เจียวมากๆๆ ให้ความรู้สึกเหมือนเจอร้านถูกใจที่ตามหามานาน
 
เรานั่งกินข้าวไป ชื่นชมบรรยากาศไป ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า เราเองก็ได้นั่งทบทวนตัวเองถึงสิ่งต่างๆที่ผ่านมา และกำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้ มีหนึ่งอย่างที่เรารู้แน่ชัดมาก คือ เราเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย...
#ตอนไม่รู้จะคุยกับใคร 👸🏻
ท้องฟ้าใกล้จะมืดแล้ว เรากลับมาที่จุดบริการเตรียมข้าวของไปอาบน้ำ ห้องน้ำที่นี่มีหลายห้อง แยกชาย-หญิงบรรยากาศเหมือนตอนไปออกค่ายในถิ่นทุรกันดารประมาณนั้นเลย
ทีแรกในหัวเราคิดว่า คนสุพรรณบุรีต้องพูดสำเนียงเหน่อๆ แต่เราก็สังเกตว่าคนที่นี่พูดภาษาอีสาน สำเนียงเหมือนคนจังหวัดเลยมาก เราก็อดสงสัยไม่ได้เลยถามพี่หวั่ง ได้ความว่าชาวบ้านน้ำพุร้อนอพยพมาจากประเทศลาว และเรียกตัวเองว่าลาวครั่ง นี่จึงเป็นที่มาว่าทำไมคนที่นี่ถึงพูดภาษาคล้ายๆ ภาษาอีสานนั่นเอง

สักพักลุงเล็ก ก็เดินเข้ามาร่วมวงสนทนากับเราด้วย เราก็นั่งคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆ กันไปเรื่อยๆ สนุกดี โดยเฉพาะพี่หวั่งผู้ใกล้ชิดศาสนา เคยบวชนานถึง 11 ปี กับเราผู้ที่ห่างไกลจากศาสนา สวดอะระหังสัมมาจบนี่ถือว่าเก่งแล้วมาคุยกัน ก็ถือว่าได้แลกเปลี่ยน ทำให้เราได้เปิดใจและทำความเข้ากับศาสนามากขึ้น วันนี้เราก็ถือว่าได้มิตรภาพ และเปิดใจกับอะไรบางอย่าง คุยกันจนถึง 3 ทุ่มเราก็เข้านอน

ก่อนนอนเรานึกขึ้นได้ ลุงเล็กบอกว่า “ถ้าเราอยู่กับธรรมชาติ เราจะได้เห็นอะไรแปลกๆ เยอะ คืนนี้มีพระจันทร์ด้วยเพราะเป็นคือก่อนวันมาฆะบูชา ตื่นมาตอนตี4 ตี5 นะ พระจันทร์จะเลื่อนมาอยู่ตรงช่องกลางระหว่างภูเขา สวยมากเลยนะ” 

นึกขึ้นได้เราก็ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ และไม่พลาดที่จะตื่นขึ้นมาดู จริงด้วยเป็นอย่างที่ลุงเล็กพูดจริงๆ พระจันทร์สวยมากเราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหวังจะถ่ายรูปเก็บไว้เป็นความทรงจำ แต่โทรศัพท์ไม่สามารถเก็บภาพนั้นได้ ทุกอย่างมืดไปหมด ดังนั้นเราทำได้แค่มอง เสพภาพนั้นด้วยสายตา และบันทึกความทรงจำนั้นไว้ในหัวใจ

เป็นการนอนเต็นท์ที่กว้างมาก แต่เรานอนคนเดียว ตอนกลางคืนอากาศจะเย็นๆ นิดนึง เรามีสะดุ้งตื่นบ้างเพราะได้ยินเสียงนก เสียงสัตว์ต่างๆ แต่มันสนุกดีเพราะเรารู้สึกว่าเราได้นอนท่ามกลางธรรมชาติจริงๆ
🗓 Day2 08•02•2020
เช้านี้เราตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว และไม่พลาดที่จะไปซื้อขนมร้านลูกสาวคุณป้าขายก๋วยเตี๋ยวที่เราได้คุยด้วยเมื่อวาน มีทั้งดักแด้และขนมข้าวปิ้ง เราก็ถือเดินไปขึ้นโป๊ะไปกินกับชาร้อนที่แพใหญ่ วานให้น้องแถวๆ นั้นถ่ายรูปให้ไปเป็นที่ระลึกสักรูป พอใกล้ถึงเวลา 9 โมงที่เราได้นัดกับพี่จ๋าไว้เราก็ไปเก็บกระเป๋ามาที่จุดบริการ ระหว่างนั่งรอก็จดบันทึกไปด้วยเพลิน
ทุกการเดินทางเปรียบเสมือนลูกกุญแจ ที่สามารถปลดล็อกเรื่องบางอย่างในใจเรา
ขอบคุณมิตรภาพ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคุณยังสำคัญ และจะเป็นหนึ่งบุคคลในเรื่องเล่าของเรา เราจะคิดถึงคุณเสมอ
และขอบคุณมากมาก ๆ นะคะ คนที่อ่านมาถึงตรงนี้ 🙏🏻💓