เรื่องมีอยู่ว่าวันนั้น เราเล่นเฟสบุ๊คอยู่แต่ไปเจอคนๆนึงในเพจเฟสบุ๊คเพจนึง เราเห็นว่าเค้าน่ารักดีนะ เค้าดูทรงเป็นคนตรงๆดี เราเลยลองกดแอดเค้าไป วันนั้นเค้าก็รับเราเป็นเพื่อนยอมรับว่าตอนนั้นคิดจะจีบเค้านั้นแหละ ด้วยความบังเอิญวันนั้นเราโพสในเฟสแล้วเค้ามากดหัวเราะให้ เราเลยกดแท็กเค้าไปแต่ยังไม่เคยคุยกันนะงับ แค่ลองแท็กดูว่าเค้าจะตอบมั้ย สรุปคือเค้าก็ตอบแท็ก เลยมีโอกาสได้คุยกันวันนั้นเลย คุยไปคุยมา เรารู้สึกได้ว่าเออมีความสุขดีนะ เค้าเป็นตัวเองดี คุยยกับเค้าแล้วมีความสุขดี  เราปิดใจมาเกือบปี เพราะเรากลัวความรักเลยไม่กล้ารักใครอีก แต่พอได้มาคุยกับพี่คนนี้(เีค้าเป็นรรุ่นพี่เรา 2 ปี )แล้วเออทำไมเราถึงกล้าเปิดใจคุยกับเค้าทั้งๆ ที่ไม่เคยคิดจะเปิดเลยตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่าเราคุยกันมาเรื่อยๆ จนวันนึงเรารู้สึกแปลกๆ อาจจะเป็นเพราะเราเด็กเกินไปรึเปล่า มันเลยมีความงี่เง่าในหลายๆเรื่อง พี่เค้าบอกเราว่าเค้าไม่กล้ารักใครทั้งหมดใจหรอก เราก็บอกพี่เค้าว่าเราจะรอเค้านะ รอจนกว่าเค้าจะเปิดใจ แล้วอยู่มาวันนึงเราก็เลือกที่จะไม่ทักเค้าเพราะเราอยากรู้ว่าถ้าเราหายไปเค้าจะตามหาเรามั้ย ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เรารู้สึกว่าเราเริ่มหึง เริ่มหวงพี่เค้ามากเกินไปจนลืมคิดไปว่า เราไม่ได้มีสิทธิมีสถานะอะไรเลยในตัวพี่เค้า แล้วเราก็เลือกที่จะหายไป แต่พี่เค้าคงเบื่อ เราเลยหายไปจากกัน ไม่กี่วันพี่เค้าก็มีคนคุยใหม่จนตอนนี้เค้ามีแฟนไปแล้ว เหลือแต่เราที่ยังคิดถึงเค้าอยู่เลย เราควรทำยังไงดีงับ แต่พี่เค้าก็ยังอยู่ในเฟสนะ ยังเป็นเพื่อนกันในเฟสอยู่ เค้ายังมาไลค์ มาดูสตอรี่เราทุกอย่างเหมือนที่เคยทำ ในอินสตาร์แกรมทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิม  แม้กระทั่งแชทพี่เค้าที่เคยตั้งชื่อ ตั้งทุกอย่างเรายังปล่อยไว้เหมือนเดิม ต่างคนต่างยังไม่ลบออกจากกัน เราคิดถึงพี่เค้ามาก แต่เราทำได้ส่องไปวันๆ