สักพักใหญ่ ที่ผมเดินทางโดยไม่ใช้จักรยาน

ติดรถเถ้าแก่เข้าเมือง กลับมาก็ใช้รถจ้าง รถสองแถว

ที่บ้านมีคนตกงานมาพักพิง แต่เพิ่งจะโดนอุบัติเหตุซ้ำเข้าไปอีกดอก

มันไม่ร้ายแรง แค่ตอนนี้ยังพักฟื้นอยู่ ให้ทำงานด้วยไม่ได้

ที่ผ่านมา เขาพ่นใส่หูผมบ่อยๆ ว่า เลิกขี่จักรยานเถอะ มีรถก็ใช้รถ

ผมยอมรับ ว่าผูกพันธ์กับการเลือกเดินทางด้วยจักรยาน

แต่พอมาอยู่บนรถบ่อยๆ มองคนอื่นขี่มอไซ ปั่นจักรยาน อีกชุดความคิดมันก็โตขึ้น

มันเป็นชุดความคิดของคนที่มองว่า ถนนมันอันตรายสำหรับพาหนะ ประเภทเนื้อหุ้ม

ทุกวันนี้ผมก็ขี่จักรยานแค่วนในถนนบ้านนอก ซื้อของเล็กน้อย

ไม่อยากจะถึงขั้นขายทิ้ง หรือจอดทิ้ง แค่เกิดความคิดว่า ถ้ากลับไปบนถนนแบบเก่า เราจะไม่โชคดีเหมือนเดิม