คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 29
หลักการคือ ทำให้เกิดการแบ่งแยกชนชั้น แสดงให้เห็นว่าเจ้าของสินค้ายี่ห้อนี้ดูดีกว่าคนอื่นโดยการที่ให้เห็นว่า
ข้ามีแต่เอ็งไม่มี
เพราะฉะนั้นไม่แปลกที่ราคาสินค้า hi end กลุ่มนี้จะขยับหนีขึ้นไปเรื่อยๆ เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจทำตลาดกับทุกๆคนแต่ตั้งใจทำตลาดแบบเจาะกลุ่มกับลูกค้าที่มีรายได้สูง และพร้อมที่จะจ่ายเท่านั้น
ยิ่งขยับราคาขึ้นก็ยิ่งทำให้เห็นว่าสินค้านั้นดูดีมีคุณค่า เพราะมันจำกัดการเข้าถึงของคนในอีกชนชั้นหนึ่งได้มากขึ้น
มาตราการแปลกๆ เช่น การกำหนดคนที่จะเข้าดูสินค้า จำกัดจำนวนซื้อ ก็เนื่องการส่งเสริมภาพลักษณ์ดังกล่าว
ส่วนสินค้าอีกกลุ่มซึ่งไม่ได้มีราคาแพงขนาดนั้น แต่แสดงให้เห็นหลักการเดียวกัน เช่น สินค้าได้รับความนิยมเพราะคนดังเอามาโฆษณา และยังไม่มีขายแพร่หลายในประเทศ คนนิยมหิ้ว จ่ายแพงก็ยอม แต่พอมีวางจำหน่ายในประเทศเป็นเรื่องเป็นราวปุ๊ป ความนิยมก็ลดฮวบทันที เพราะสินค้านั้นไม่ได้ตอบโจทย์เรื่อง ข้ามีแต่เอ็งไม่มีอีกต่อไปแล้ว เพราะทุกๆคนมีได้ ทั้งๆ มันเป็นสินค้าเดิม แถมยังได้รับประกันจากตัวแทนจำหน่ายด้วยนะ
ผมแทบจะไม่ใช้ของแบรด์เนมเลย ไม่ใส่ใจไม่ให้มูลค่า เพราะรู้ตัวว่าวิ่งแข่งกับเขาไปก็แพ้ เขามีเงินถุงเงินถังใช้จ่ายแบบไม่ต้องระวัง และที่เขาใช้จ่ายกับสิ่งของเหล่านี้ก็เพื่อให้เราตาม แล้วเราจะตาม จะไปเป็นลูกไล่เขาเพื่ออะไร การไม่ให้มูลค่ากับสิ่งเหล่านี้จึงทำให้เราเป็นอิสระจากสินค้ากลุ่มนี้ และไม่ได้เป็นลูกไล่ให้ใคร
อนึ่ง สินค้าเหล่านี้มักมีคุณภาพสูง แต่
คุณภาพด้านการใช้งาน (ไม่เกี่ยวกับเรื่องหน้าตานะ) ของมันไม่ได้สัดส่วนตามราคาของมันเลย สัดส่วนของคุณภาพต่อราคาของมัน ต่ำเตี้ยมากเมื่อเทียบกับ สินค้ายอดนิยมในตลาด ผมคิดว่าข้ออ้างเรื่องคุณภาพที่ดีขึ้น กับของแบรนด์เนม นั้นฟังไม่ขึ้น กระเป๋าของคุณภรรยา ต้องรักษาอย่างดี ต้องซื้ออุปกรณ์พิเศษมาปกป้องกระเป๋า ผมฟังแล้วตลกมากเมื่อเทียบกับราคาที่จ่ายไป รถยนต์แพงๆ หลายยี่ห้อ ค่าบำรุงรักษาแพงมาก ทั้งๆ อะไหล่ไม่ได้ดีเด่นไปกว่ารถตลาดเท่าไรเลย หลายๆครั้งเสียแบบไม่สมเหตุสมผลด้วยซ้ำไป แต่ลูกค้ากลับภูมิใจว่าได้จ่ายเงินซื้ออะไหล่แท้ที่คุณภาพไม่สมราคา
ผมติดบางยี่ห้อครับ แต่ติดเพราะคุณภาพของเขา และไม่เคยใช้ของ Hi End ถึงแม้จะพอซื้อหามาได้ ผมติดใจรถยนต์เจ้าตลาด นาฬิกายี่ห้อแปลกๆ ที่ไม่ได้เลียนแบบใคร แต่ดูดีเมื่ออยู่บนข้อมือของผม เสื้อบางยี่ห้อที่ชอบเพราะขนาดพอดีตัว ใส่แล้วดูดี ซื้อทีไรก็ซื้อเจ้านี้ แต่ถ้าเมื่อไรดันราคามากไปกว่าราคาตลาดมากๆ ผมก็ไม่ซื้อ เพราะไม่รู้จะจ่ายไปเพื่ออะไร ตรรกะเรื่องจ่ายแพงกว่าเพื่อคุณภาพที่ดีกว่าไม่จริงเสมอไป
ส่วนของแบรนด์เนม Hi End ตัวแม่แพงๆ (กรุณาเปรียบเทียบราคาในเมืองไทย และรายได้ประชาชาติเฉลี่ยของไทยนะครับ) ไม่เคยได้เงินจากผม เพราะผมหาเหตุผลอื่นนอกจากความต้องการเรื่องการแบ่งชนชั้นไม่เจอเลย
ข้ามีแต่เอ็งไม่มี
เพราะฉะนั้นไม่แปลกที่ราคาสินค้า hi end กลุ่มนี้จะขยับหนีขึ้นไปเรื่อยๆ เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจทำตลาดกับทุกๆคนแต่ตั้งใจทำตลาดแบบเจาะกลุ่มกับลูกค้าที่มีรายได้สูง และพร้อมที่จะจ่ายเท่านั้น
ยิ่งขยับราคาขึ้นก็ยิ่งทำให้เห็นว่าสินค้านั้นดูดีมีคุณค่า เพราะมันจำกัดการเข้าถึงของคนในอีกชนชั้นหนึ่งได้มากขึ้น
มาตราการแปลกๆ เช่น การกำหนดคนที่จะเข้าดูสินค้า จำกัดจำนวนซื้อ ก็เนื่องการส่งเสริมภาพลักษณ์ดังกล่าว
ส่วนสินค้าอีกกลุ่มซึ่งไม่ได้มีราคาแพงขนาดนั้น แต่แสดงให้เห็นหลักการเดียวกัน เช่น สินค้าได้รับความนิยมเพราะคนดังเอามาโฆษณา และยังไม่มีขายแพร่หลายในประเทศ คนนิยมหิ้ว จ่ายแพงก็ยอม แต่พอมีวางจำหน่ายในประเทศเป็นเรื่องเป็นราวปุ๊ป ความนิยมก็ลดฮวบทันที เพราะสินค้านั้นไม่ได้ตอบโจทย์เรื่อง ข้ามีแต่เอ็งไม่มีอีกต่อไปแล้ว เพราะทุกๆคนมีได้ ทั้งๆ มันเป็นสินค้าเดิม แถมยังได้รับประกันจากตัวแทนจำหน่ายด้วยนะ
ผมแทบจะไม่ใช้ของแบรด์เนมเลย ไม่ใส่ใจไม่ให้มูลค่า เพราะรู้ตัวว่าวิ่งแข่งกับเขาไปก็แพ้ เขามีเงินถุงเงินถังใช้จ่ายแบบไม่ต้องระวัง และที่เขาใช้จ่ายกับสิ่งของเหล่านี้ก็เพื่อให้เราตาม แล้วเราจะตาม จะไปเป็นลูกไล่เขาเพื่ออะไร การไม่ให้มูลค่ากับสิ่งเหล่านี้จึงทำให้เราเป็นอิสระจากสินค้ากลุ่มนี้ และไม่ได้เป็นลูกไล่ให้ใคร
อนึ่ง สินค้าเหล่านี้มักมีคุณภาพสูง แต่
คุณภาพด้านการใช้งาน (ไม่เกี่ยวกับเรื่องหน้าตานะ) ของมันไม่ได้สัดส่วนตามราคาของมันเลย สัดส่วนของคุณภาพต่อราคาของมัน ต่ำเตี้ยมากเมื่อเทียบกับ สินค้ายอดนิยมในตลาด ผมคิดว่าข้ออ้างเรื่องคุณภาพที่ดีขึ้น กับของแบรนด์เนม นั้นฟังไม่ขึ้น กระเป๋าของคุณภรรยา ต้องรักษาอย่างดี ต้องซื้ออุปกรณ์พิเศษมาปกป้องกระเป๋า ผมฟังแล้วตลกมากเมื่อเทียบกับราคาที่จ่ายไป รถยนต์แพงๆ หลายยี่ห้อ ค่าบำรุงรักษาแพงมาก ทั้งๆ อะไหล่ไม่ได้ดีเด่นไปกว่ารถตลาดเท่าไรเลย หลายๆครั้งเสียแบบไม่สมเหตุสมผลด้วยซ้ำไป แต่ลูกค้ากลับภูมิใจว่าได้จ่ายเงินซื้ออะไหล่แท้ที่คุณภาพไม่สมราคา
ผมติดบางยี่ห้อครับ แต่ติดเพราะคุณภาพของเขา และไม่เคยใช้ของ Hi End ถึงแม้จะพอซื้อหามาได้ ผมติดใจรถยนต์เจ้าตลาด นาฬิกายี่ห้อแปลกๆ ที่ไม่ได้เลียนแบบใคร แต่ดูดีเมื่ออยู่บนข้อมือของผม เสื้อบางยี่ห้อที่ชอบเพราะขนาดพอดีตัว ใส่แล้วดูดี ซื้อทีไรก็ซื้อเจ้านี้ แต่ถ้าเมื่อไรดันราคามากไปกว่าราคาตลาดมากๆ ผมก็ไม่ซื้อ เพราะไม่รู้จะจ่ายไปเพื่ออะไร ตรรกะเรื่องจ่ายแพงกว่าเพื่อคุณภาพที่ดีกว่าไม่จริงเสมอไป
ส่วนของแบรนด์เนม Hi End ตัวแม่แพงๆ (กรุณาเปรียบเทียบราคาในเมืองไทย และรายได้ประชาชาติเฉลี่ยของไทยนะครับ) ไม่เคยได้เงินจากผม เพราะผมหาเหตุผลอื่นนอกจากความต้องการเรื่องการแบ่งชนชั้นไม่เจอเลย
แสดงความคิดเห็น
อยากทราบว่า ทำไมสินค้าระดับ hi-end ถึงขายได้ในราคาสูงมากๆ ยิ่งแพงคนยิ่งอยากได้ มีเคล็ดลับอะไร?