เริ่มจากเราขึ้นมาม.4ได้อยู่ห้องกิ๊ฟเราได้อยู่กับครูประจำชั้นคนหนึ่งที้เป็นครูหมวดวิทย์และครูเขาเป็นคนชอบจี้ชอบถาม...เราเป็นคนที่ชอบพูดจาเฮฮากับเพื่อนไปจนครูมองเราเป็นตัวตลก....บางครั้งเรานั่งทำงานอยู่ดีๆ..ครูก็เดินมาว่านั่งหน้าดำทำไมนั่งหน้าขาวบ้าง...
และตอนนั้นเรานั่งเรียนหน้าห้องครูพูดเรื่องความรักและเพื่อนในห้องไปบอกครูว่าเราชอบเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งในห้องมา5ปีตั้งแต่ม.ต้น(แต่เขาไม่ได้อะไรกับเราเขาเป็นคนไม่ค่อยพูด)ครูก็จี้ถามเพื่อนคนนั้นว่าชอบเราไหม...(เราก็เป็นผู้หญิง)แต่เพื่อนคนนัเนก็ไท่พูดอะไรเรารู้สึกแย่มากที่ครูทำแบบนี้มันทำมห้เราเสียความรู้สึก.....และความลำเอียงของครูก็คือจะมีเพื่อนคนหนึ่งในห้องที่พ่อเป็นคนต่างชาติครูจะชอบไปยุ่งกับเพื่อนคนนั้นแต่เพื่อนคนนั้นก็ไม่ได้อะไรหรอก....บางวันเราต้องกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาตอนโดนครูตีเราครูบูลลี่หน้าตาเราสีผิวเราเรารู้สึกแย่แต่สุดท้ายเราต้องยอมรับมันอีก1ปีกว่าจะจบม.6ไม่ได้มาถามอะไรหรอก...แค่มาระบาย