เริ่มเรื่องคือ แฟนผมทำงานเป็น สาวPR เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันประจำ เดือนนึงจะเจอกันแค่ 2-3 ครั้ง แต่ละครั้งก็แค่วันเดียวหรือสองวัน คือผมทำงานอยู่เชียงราย ส่วนแฟนผมทำงานเชียงใหม่ เวลาแฟนผมกลับผมก็จะไปรับกลับเชียงราย ปัญหาคือ เวลาแหนผมกลับจากเชียงใหม่ แฟนผมชอบไปเที่ยวกับเพื่อนๆเพราะเพื่อนเยอะ อันนี้ผมเข้าใจครับ..แต่เวลานางเที่ยวชอบกลับทียันเช้าเลย เราชอบมีปัญหากันทุกครั้งเรื่องเที่ยว ผมแค่รู้สึกว่านางติดเพื่อนมากกว่าผมให้ความสำคัญกับเพื่อนมากกว่าผม แค่รู้สึกนอยตัวเอง แตาเวลานางขอให้ทำอะไรผมก็เต็มใจทำให้ทุกอย่างเพราะรู้สึกดีทุกครั้งอย่างน้อยนางก็สนใจผมมาอยู่นิดหน่อย เวลานางอยู่คนเดียวนางจะโทรหาผมบ่อยแต่พอนางมีเพื่อนนางก็จะไม่ค่อยโทรหาผมเลย ผมต้องเป็นคนโทรหานางก่อน นางไม่ค่อยจะทักหาผมก่อนเท่าไหร่ ด้วยนิสัยผมเป็นคนที่ขี้หวง ชอบคิดมาก แต่ก็มีแฟนเป็นสาว PR ผมรักนางมากๆเลย ในใจไม่อยากให้ทำงานแบบนี้แล้ว แต่เข้าใจดี เพราะไม่ได้เกิดมาแล้วสบายเลย ต้องทำงานหาเงินให้มากที่สุด ส่วนผมยอมรับตรงนี้เลยว่าเงินเดือนน้อยกว่าแฟนทั้งๆที่เป็นผู้ชาย ก็ยิ่งรู้สึกว่าอีกหน่อยนางก็คงเปลี่ยนความคิด นึกถึงอนาคตมากกว่าความรักแน่นอน ออ..ผมกับแฟน ห่างกัน 6ปี อาจจะ งง..เวลาอ่านหน่อยนะครับ ผมลำดับเรื่องไม่เป็น. อยากจะในใจอีกมากกครับ สุดท้ายแต่ว่าในใจผม ผมรักเธอคนนี้มากที่สุด ต่อให้ผมต้องเหนื่อยหรือไม่มีความสุขแค่ไหนก็ยิมให้ได้ทั้งชีวิตครับ