ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้ฟังก่อนนะครับ ผมไม่รู้จะไประบายให้ใครฟังแล้วครับ
คือผมมีแฟนอยู่คนนึงเริ่มเป็นแฟนกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ตอนนั้นผมเรียนวิทยาลัยช่างแห่งหนึ่ง(ปวส.) แฟนผมเรียนอยู่ ม.4
ผมก็คบกันมาเรื่อยๆไม่เคยมีปัญหาอะไรร้ายแรงกันเลย มีแต่เรื่องเล็กๆปกติตามประสาคนเป็นแฟนกัน จนคบกันมาได้ 4 ปีเข้าปีที่ 5
ตอนนี้ผมเรียนจบทำงานบริษัทแห่งหนึ่ง แฟนผมเรียน ป.ตรีที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง แต่ผมกับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันนะครับ
เพราะว่าแฟนต้องไปเรียนมหาลัยที่กรุงเทพ ส่วนผมก็อยู่บ้านทำงานปกติ (แต่ผมกับแฟนเป็นคนจังหวัดเดียวกันครับ)
ผมก็บอกตรงๆเลยว่าช่วงที่ผมทำงานผมไม่คอยมีเวลาให้แฟนผมมาก (ส่วนนึงผมทำงานเข้ากะ แฟนผมก็เรียนปกติ)
เดือนนึงแฟนผมจะกลับมาทีนึงกลับมาหาครอบครัวแล้วก็มาหาผม เดือนนึงเราจะได้อยู่ด้วยกันแค่ 1-2 วันเท่านั้น
เพราะแฟนผมก็ต้องไปเรียน ก็เป็นอย่างนี้ไปเป็นเรื่องปกติ ผมก็คุยกับแฟนผมแล้วเราก็เข้าใจกันนะว่าผมต้องทำงานหาเงิน
ผมก็คิดนะถ้าแฟนผมเรียนจบกลับมาทำงานที่บ้าน เราจะได้อยู่ด้วยกัน เหมือนครอบครัวปกติ แฟนคนนี้ผมจริงใจมาก
ช่วงที่คบกับผมมีแฟนคนนี้คนเดียว ผมรักแฟนคนนี้มาก ผมทุ่มเทมาตลอด ผมไม่ค่อยชอบเที่ยวกลางคืน ไม่ชอบสังสรรค์
เพราะผมไม่อยากทำให้แฟนเป็นห่วง เรารักกันมากไม่เคยมีปัญหาเรื่องมือที่สามเลย
อย่างมากแฟนผมก็แค่คุยกับคนอื่น แฟนผมเป็นคนอัธยาศัยดี แฟนเยอะ ใครคุยด้วยก็คุยแต่ไม่ได้เกินเลยอะไร แค่คุยเฉยๆ
ตอนแรกผมก็ไม่ชอบนะที่แฟนผมชอบไปคุยกับคนอื่น แต่หลังเราก็เปิดอกคุยกัน แฟนผมบอกว่าไม่มีอะไรเกินเลย
แค่คุยกันเฉยๆไม่เคยนัดเจอกัน ที่แฟนผมคุยกับคนอื่นเพราะบางทีเค้าเหงา เพราะผมไม่ค่อยมีเวลาให้
มันก็จริงอย่างที่แฟนผมว่า แต่ก็ไม่ถึงกับขาดการติดต่อนะครับ ผมคุยกันเกือบทุกวัน วันไหนไม่ได้โทรคุยก็คุยกันในเฟสบุ๊คแทน
แต่ก็ไม่ได้คุยกันนาน เพราะว่าผมต้องทำงาน แฟนผมก็ต้องเรียนหนังสือ เรื่องที่คุยกับคนอื่นผมก็เลยไม่คิดอะไรมาก
เพราะผมไว้ใจแฟนผมมาก (ตอนนี้จะเริ่มเข้าประเด็นแล้วนะครับ)
คือช่วงประมาณเดือนมกราคน ปี 58 มานี้ ประมาณ 1-4 เดือนที่ผ่านมา ผมรู้สึกว่าแฟนผมเปลี่ยนไป เหมือนแฟนผมจะเริ่มตีตัวออกห่าง
ผมก็ทำตัวปกตินะ เวลาแฟนผมกลับมา ผมก็พาไปเที่ยว ไปหาอะไรกิน พาไปซื้อช้าวซื้อของปกติ แต่เหมือนแฟนผมเริ่มเฉยเมยกับผม
ผมก็เก็บไว้ในใจ ผมคงคิดว่าถ้าแฟนผมกลับมาครั้งหน้าถ้ายังเป็นเหมือนเดิมอยู่ ผมจะเปิดอกคุยกันว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเป็นแบบนี้
ต่อมาแฟนผมกลับมาก็เป็นเหมือนเดิม สรุปเราก็คุยกันดีๆ เธอบอกว่าเธอเครียดเรื่องเรียนกับเรื่องที่บ้าน เธอบอกผมไม่ต้องเป็นห่วง
เธอยังรักผมเหมือนเดิม ให้เวลาเธอหน่อย เดี๋ยวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมก็เข้าใจและบอกว่าไม่เป็นไร มันคงจะดีขึ้น
(แต่ในใจผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลยกับการกระทำของเธอ แต่ก็ไม่เป็นไรปรับความเข้าใจกันแล้วหนิ เดี๋ยวคงจะดีเอง คบกันมา 4 ปีกว่าเรื่องแค่นี้คงไม่เป็นไร)
แต่เมื่อช่วงต้นเดือนเมษายนที่ผ่านมา เธอก็ยังทำตัวเหมือนเดิม ไม่ดีขึ้นเลย ผมก็เครียดนะ ช่วงตอนกลางคืนที่เธอนอนหลับ
ผมได้หยิบโทรศัพท์ของเธอขี้นมาดู (ปกติผมไม่ชอบก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของเธอ เรื่องโทรศัทพ์ เพราะผมไม่ใจแฟนผม)
จากนั้นผมก็ดูพวกแชท เฟสบุ๊คต่างๆ จนมาเจอแชทนึงในไลน์ คุยกันแบบสนิทมาก คุยกันเรื่องอย่างว่าด้วย คุยกันมาตั้งแต่ก่อนปีใหม่
ผมก็เลื่อนไปอ่านเรื่อย มีรูปที่แฟนผมกับผู้ชายคนนั้นอยู่ด้วยกันหลายรูป ทั้งกอดทั้งจูบกัน (ในเวลานั้นใจผมสั่นมาก ไม่คิดว่าเธอจะทำกับผมแบบนี้)
หลังจากนั้นผมอ่านจนจบ ผมรู้ตัวแล้วว่าทำไมเธอถึงเปลี่ยนไป ผมเลยเข้าไปปลุกเธอ แล้วคุยกันสรุปเรื่องนั้นเป็นยังไง
เธอบอกว่าเธอเหงา เธอก็คุยกับผู้ชายคนนั้นมาได้ไม่นาน ช่วงปีใหม่เธอไม่ได้กลับมานะครับ เธออยู่กรุงเทพ
เธอไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วผู้ชายคนนั้นก็ไปด้วย (แฟนผมกับผู้ชายคนนั้นเจอกันครั้งแรก) ส่วนผมปีใหม่ผมก็ต้องทำงาน
(ส่วนมากทำงานเข้ากะจะไม่มีวันหยุดตรง เสาร์-อาทิตย์หรือวันหยุดนักขัตฤกษ์ วันหยุดราชการ ผมจะหยุดตามลูปของผม ผมทำงาน 6 วันหยุด 2 วัน)
ผมก็ถามต่อว่ารู้จักกันนานหรือยัง มีอะไรกันแล้วใช่ไหม เธอตอบว่ามีอะไรกันแล้ว ผมถามว่าทำไม เธอบอกว่าเธอเหงา เลยเผลอใจไป
จากนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลย พูดไม่ออกเลย ไม่คิดว่าคนที่ผมไว้ใจที่สุด คนที่ผมคิดจะสร้างครอบครัวด้วยจะมาทำกับผมแบบนี้
จากนั้นเธอก็ขอโทษผม เธอขอโอกาสผมอีกครั้ง เธอจะทำให้ดีกว่าเดิม แต่ผมปฏิเสธไป ผมรับไม่ได้จริง จากนั้นผมให้เธอเก็บข้าวของ
แล้วผมก็ไปส่งเธอที่บ้าน หลังจากนั้นเธอก็กลับไปกรุงเทพ เธอก็โทรมาหาผมทุกวัน(ปกติไม่เคยโทรหาผม ผมจะเป็นคนโทรเอง)
ผมก็บอกเราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว เธอก็ขอโอกาสผม แต่ผมรับไม่ได้ ภาพที่ผมเห็นในโทรศัทพ์มันยังติดตาผมอยู่เลย
ตอนนี้เพิ่งเลิกกันมาได้ 3 วันแล้ว ผมเครียดมากเลย จะไประบายกับใครก็ไม่ได้ ผมไม่คิดเลยว่าเธอจะเอาเวลา 4 ปีกว่าไปแรกกับเวลาเพียงน้อยนิด
ทำไมเธอไม่คิดถึงหน้าผมบ้างเวลาที่ไปทำอะไรกัน เธอเอาผมไปไว้ตรงไหน ผมไม่เคยนอกใจเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทำไมเธอทำกับผมได้ขนาดนี้
เธอไม่สงสารผมบ้างเลยหรือไง เวลาที่ใช้ร่วมกันมามันไม่มีประโยชน์ ไม่มีความหมายอะไรเลยหรือไง ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ
ผมเพียงอยากมาระบายให้ฟัง ผมไม่ต้องการอะไรครับ ขอบคุณมากที่รับฟังครับ ขอบคุณมากครับ