จุดเริ่มต้นของเรื่องราวของฉัน คือรร.ฉันวันนั้นเปิดเป็นสนามสอบอะไรสักอย่าง ฉันก็ไม่ได้สนใจ พี่เขามาสอบ ฉันไม่เคยเจอเขาเลย เขาบอกว่าเเอบมองฉันทั้ง2 วันที่มาสอบ เห็นฉันเดินกับเพื่อนๆอยู่กลางสนาม เห็นนั่งเขียนอะไรอยู่ในห้องเรียน เห็นขึ้นรถตอนกลับบ้าน ฉันพึ่งได้มารู้เรื่องราวเหล่านี้ ก็ผ่านไปตั้ง 2 ปีแล้ว เขาพึ่งทักมาบอกฉันเมื่อ 5เดือนก่อน แต่เขาก็เป็นเพื่อนในเเฟสแล้วเช่นกัน ฉันจำไม่ได้ว่าเเอดมาตอนไหน เขาบอกว่าหลังจากที่สอบเสร็จไม่เคยได้เจอกัน หลังจากวันนั้นไม่ถึง 1อาทิตย์ พี่เจอเฟสน้องแล้วเเอดไป ทั้งดีใจตกใจเจอเฟสน้อง แต่พี่ยังไม่กล้าทัก พี่เขาคอยไลค์รูปให้ฉันตลอด ฉันจำเขาได้ เขาทักมาก็เลยได้พูดกัน สรุปบ้านอยู่ไม่ไกลกันค่ะ บ้านฉันเปิดร้านอาหาร ขายก๋วยเตี๋ยวด้วย วันรุ่งขึ้นพี่เขาก็มาที่ร้าน ตอนนั้นฉันตกใจนิดๆ ได้พูดคุยกัน เขาไหว้พ่อกับแม่ พ่อฉันชอบพระ เขาได้คุยเรื่องพระกับพ่อ ปรากฎว่าถูกคอกัน ครั้งแรกแม่ยังเฉยๆ พออยู่ไปเรื่อยๆ เข้า 1 เดือน 2 เดือน เขาก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย พ่อชมว่านิสัยดีเด็กคนนี้ บ้านพี่เขามีสวนผลไม้ ก็มักเอาผลไม้มาฝากบ้านฉัน เขาเล่าเรื่องฉันให้แม่เขาฟัง แม่พี่เขาชอบฉัน บางครั้งแม่เขาก็ฝากผักมาให้ บางครั้งบ้านฉันก็ฝากของไปให้แม่เขา พี่เขาอยู่กับแม่และพี่ชายกัน 3 คนค่ะ พ่อเขาเสียไป 4ปีแล้ว วันเกิดแม่ฉัน พี่เขาก็โทรมาอวยพรแม่ บางครั้งพ่อไม่อยู๋  ไปกทม.มีเรื่องจำเป็นกับตัวฉัน พ่อก็บอกกับพี่เขาไว้ พี่เขาก็อาสาช่วยฉันทุกครั้ง ดูแลฉันดีมาก ฝนตกกางร่ม ผ้าขนหนูในรถเตรียมไว้พร้อม เขาบอกเผื่อฉันได้ใช้ ก็ได้ใช้จริง ไม่เคยพูดให้ฉันไม่สบายใจ แต่ฉันก็รู้สึกเฉยๆทุกครั้งที่ไปไหน มาไหนกับเขา ครอบครัวเราทั้ง2 รู้จักกันมานานแล้วค่ะ ฉันไม่เคยรู้ แม่เริ่มพูดว่า แม่โอเคกับเขาคนนี้นะ ดูไปเรื่อยๆ เขาไม่เหมือนคนอื่นๆที่เคยเข้ามาชอบน้อง บ้านช่องเขาก็อยู่สบาย เเม่ดูเขารักน้องนะ บางครั้งพี่เขามา ก็เคยได้นั่งพูดกับแม่ฉทุกอย่างเปิดเผยมากในตัวพี่เขา ดูไม่ปิดบังอะไรเลย ดูพร้อมมาก แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ เพราะลึกๆแล้ว ไม่ได้ชอบเขา ฉันเลยตัดสินใจ บอกเขาไปว่าไม่ได้ชอบแบบแฟน รึคู่รักนะ ฉันเคารพเขาเหมือนพี่ชายคนนึง พี่ชายคนนึงที่ดีกับฉันมากๆ จะให้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น เป็นไปไม่ได้แน่นอน สำหรับฉันรักก็คือรัก ไม่รักก็คือไม่รัก ถ้าใจไม่ได้รัก... พี่เขาพูดว่าโอเค ดีแล้ว ที่บอกก่อน เขาคิดว่าอีกไม่นานจะขอเราเป็นแฟน มันก็ดีแล้วแหละ หลังจากนั้นเขาดุเศร้ามาก ชอบคิดเศร้าๆ โพสเศร้าๆ ลบๆ เราก็พยายามพูดให้เขาอย่าคิดมาก อย่าคิดลบๆ ให้จิตใจหม่นหมอง เพราะฉันไม่อยากเห็นเขาเศร้าเลย พยายามอธิบายให้เขาฟังว่า ยังไงเรายังเป็นอย่างอื่นได้ เพื่อน พี่น้อง ยังทำสิ่งดีๆต่อกันได้ ยังแวะมาเที่ยวบ้านฉันได้ มีของฝากก็ยังคงฝากให้แม่พี่เหมือนเดิม เจอกันยังพูดคุยได้เหมือนเดิม เเต่ดูเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรพวกนี้ยาก ฉันก็พยายามพูดให้เขาเข้าใจอยู่หลายหน ฉันก็เข้าใจว่าเรารักใคร อยากคบใครเป็นแฟน จะให้คิดเป็นแบบอื่นมันก็คงยาก แต่เมื่อเรื่องราวแบบนี้มันเกิดขึ้นกับตัวเราแล้ว ก็ต้องยอมรับ ถามเขาเขาอาจจะตัดใจจากไปเลย รึไม่อยากต้องเสียไป ยังคงเป้นอย่างอื่นได้ ที่ยังได้พูดคุยกัน เพราะการที่จะเจอใครสักคนที่เรารักเขามากๆ มันไม่ได้เจอง่ายๆ ถ้าถามฉัน ฉันจะไม่มีวันตัดคนคนนึง ที่ฉันรักออกไป อย่างน้อยเจอกันก็ยังได้ยิ้มให้กัน ยังได้พูดคุยกัน ถึงแม้จะเสียใจลึกๆก็ตาม เพราะไม่อาจตัดเขาไปเลยได้ กับพี่เขาฉันก็ยังอยากจะคุย ปรึกษา ถามไถ่เหมือนเดิม   

       ไม่ว่าจะยังไงฉันไม่ตัดพี่เขาออกไปจากชีวิต เพราะเขาเคยช่วยเหลือฉัน ครอบครัวฉัน ฉันจะไม่ลืม มันมากมายสำหรับฉันในระยะเวลา 5เดือนกว่าๆนี้ และฉันก็เต็มใจที่จะช่วยเหลือเขาในสถานะนี้ตลอดไป เว้นเสียแต่พี่เขาบอกฉันตรงๆว่าไม่ต้องการ ไม่รักไม่เป็นไรขอจบแค่นี้ ฉันจะได้ทำตัวถูก ซึ่งฉันก็ได้บอกเขาไปแล้ว พี่เขาตอบว่า เขายังอยู่ที่เดิมเสมอ ยังอยากจะทำแบบเดิมเสมอ มีอะไรให้ช่วยก็บอก เขาขอกอด ฉันให้กอด แต่ความรู้สึกฉันมันชัดเจนไม่มากไปกว่านั้น ตอนที่กอดพี่เขาน้ำตาไหล บอกว่าน้องอยู่หอดูแลตัวเองดีๆ กลางคืนล็อคห้องให้ดี มีอะไรก็โทรหาพี่ได้ 24ชม. แต่ทำไมฉันเองต้องน้ำตาไหล รึมันอาจเป็นแค่ความรุ้สึกตอนนั้น ทำไมไม่ว่าฉันจะเป็นอะไร กังวลอะไร บาดเจ็บ ต้องนึกถึงเขาทุกที อยากโทรไปหา แต่ฉันคิดว่าฉันบอกเรื่องสถานะเขาไปเเบบนั้นแล้ว ฉันก็ไม่ควรไปรบกวนอะไรเขามากมาย พี่เขาติดไปทหาร 1 ก.ย.63 นี้ เขาบอกเราว่าขอเก็บช้อนกินข้าวที่เราเคยให้ไปค่ายนะ ช่วงนี้พี่เขาทำงานเก็บเงินไว้ตอนไปทหาร ไม่ค่อยได้คุยกัน อาจเป็นเพราะเราด้วย ที่หลังๆ ก็ยุ่งกับการเรียน บางครั้งเราหงุดหงิด บอกเขาไปว่า รำคานบ้าง ไม่ค่อยตอบบ้าง อาจเป็นเพราะตรงนี้ด้วย มีหลายครั้งที่เราชอบพูดไม่ดีกับเขา แต่พี่เขาไม่เคยว่าเลย เขาคงน้อยใจ เลยไม่ค่อยกล้าทักมา คงเป็นเพราะเหตุนี้ด้วย ฉันบอกให้เขาเปิดใจบ้างนะ อย่าปิดใจ เดี๋ยวจะพลาดโอกาศดีๆไป ถ้าเกิดมีใครเข้ามารักพี่จริงๆ เขาบอกว่า รักใครสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย คนๆนึงก็มีแค่คนเดียวบนโลก หาแบบน้องคนที่2 เจอไหมล่ะ ปล่อยให้เวลาทำหน้าที่ของมันดีที่สุด ตอนนี้ฉันสับสนกับตัวเองมาก ว่าสิ่งที่ฉันตัดสินใจไปมันถูกไหม ฉันคิดแค่ว่า ไม่ต้องคิดมาก อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ตัดสินใจแล้วอย่าย้อนหลังอีกเลย ตั้งใจเรียน กับดูแลตัวเองให้ดีพอแล้วตอนนี้ แต่ยังทำสิ่งดีๆต่อกันเสมอ ฉันไม่อยากต้องฝืนใจตัวเอง แต่ลึกๆแล้วมันก็บอกไม่ถูก ถ้าจะหาแบบพี่เขาคนที่ 2 มันก็ไม่มีแล้วจริงๆ ฉันเคยถามว่าทำไมชอบฉัน ทั้งๆที่ฉันก็เคยพูดให้เขารู้สึกไม่ดีหลายหน เขาตอบว่า เพราะน้องเป็นตัวน้องจริงๆ ให้มีอะไรมาเปลี่ยนน้องมันยาก ฉันเป็นผญ.กินง่ายอยู่ง่าย ไม่เรื่องมาก เพราะที่บ้านเมื่อก่อนลำบากค่ะ ฉันชอบทำอาหาร พี่เขาชอบกินที่ฉันทำให้ เพราะพ่อสอนตั้งแต่เด็กๆค่ะ ขายอาหารมานานแล้ว ชอบทำขนม ขนมไทย ดูจากยายทำ เป็นคนเด็ดเดี่ยว แต่ละเอียดอ่อนมาก วางแผนตัวเราในอนาคต ชอบอะไรที่มันดูเรียบร้อย เรียบๆ ทั้งในห้อง ของใช้ เสื้อผ้า การแต่งตัว บางคนจะรู้สึดอึดอัด แต่ก็ไม่ได้เนี๊ยบทุกตารางนิ้วนะคะ เล่นดนตรีไทย ส่วนตัวเล่นขิมค่ะ ชอบร้องเพลง ไม่ชอบอะไรวุ่ยวาย ชอบธรรมชาติ มองได้ดูได้เป็นวันๆ รู้สึกว่าการมองอะไรที่มันเกิดจากธรรมชาติ ทำให้เราได้คิดอะไรหลายหลายๆอย่าง แค่มองน้ำนิ่งๆ มันก็ทำให้เราคิดอะไรบางอย่างได้... ชอบสวดมนต์ เพราะสวดตามพ่อตั้งแต่เด็กๆค่ะ พระคาถาชินบัญชร ชอบฟังคำพูดความคิดของผู้อื่น ให้คำปรึกษาได้ แต่พอเรื่องตัวเองนี่สิ... ฉันตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหม? #ขอบคุณมากๆเลยนะคะถ้าคุณเข้ามาอ่านจนจบ #ได้แชร์เรื่องราวอย่างน้อยก็ได้สบายใจระดับนึงแล้ว