อยากเเชร์ประสบการณ์เกี่ยวกับการทำงานให้เพื่อนฟัง เราทำงานอยู่บริษัทเเห่งหนึ่งปีกว่าๆ พอถึงจุดที่เริ่มอิ่มตัวทั้งสายงาน เเละสังคมภายในการทำงาน เราวางแผนมาสักระยะหนึ่งเเล้ว ซึ่งก็ได้หางานในช่วงทำงานไปด้วย คิดในใจเสมอว่าจะไม่ยอมตกงาน หลังจากหางานไปหนึ่งอาทิตย์ ก็ได้งานซึ่งข้อเสนอในเรื่องของเงินเดือนสูงกว่าที่เดิม เป็นตำแหน่งเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งเราก็รีบเเจ้งลาออกจากบริษัทเก่าทันที พอสิ้นเดือนเราออกเเละเริ่มงานที่ใหม่ เข้าไปทำงานคือ งง มากๆ ไม่มีข้อมูลอะไรให้เราเลย เราต้องทำงานในออฟฟิศคนเดียว วันเเรกเราพยายามมองโลกในเเง่ดี มีเพื่อนไปเริ่มงานพร้อมกัน 2 คน อายุเท่ากันเลย เค้าได้บอกเราว่าที่นี่แปลๆ เค้าทำไม่ถึงครึ่งวันก็ออกไปเลย ส่วนเรายังคงคิดว่าจะทำต่อเเละพอวันที่ 2 เราทำงานในห้องที่แสนว่างเปล่า มีคนโทรมาสั่งงานโดยไม่มีทิศทางของการทำงานเเม้เเต่น้อย เราก็พยายามทำตามที่เค้าสั่ง เย็นวันนั้นเค้าโทรมาด่าเราชุดใหญ่ ว่าเราทำงานผิดพลาด ทำแบบนั้นได้ยังไง มันเสียหายพรุ่งนี้ให้รีบเเก้งานด่วน ทำให้เราตัดสินใจไม่ไปทำงานอีกเลย 
     พอตกงาน เราก็พยายามหางานเรื่อยๆ ติดช่วงโควิดพอดี ตกงานยาวถึง 3 เดือน ตกงานตั้งเเต่เดือน มี.ค. ได้เริ่มงานอีกที มิ.ย. ที่นี่จะเป็นประสบการณ์ทำงานที่เลวร้ายซ้ำรอยเดิม ได้คนสอนงานที่แทบจะไม่ให้รายละเอียดอะไรในการทำงานเลย เป็นงานที่ค่อนข้างใช้ความละเอียด ถูกต้องท ถ้าผิดก็จะส่งผลทางด้านกฎหมายเลยนะคะ เค้าจะสอนงานเเบบข้ามไป ข้ามมา บางทีเอางานมาให้ทำแต่ไม่สอน เราก็จะต้องคอยถามเค้าตลอด พอถามเยอะเริ่มชักสีหน้า เเต่ถ้าไม่ถามเราก็จะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าถูกหรือผิด จนถึงขั้นที่ว่าถามให้เราย้ายแผนก บอกให้เราหางานบริษัทอื่นเผื่อมีที่จะดีกว่า ตอนเเรกเราก็คิดว่าเค้าหวังดี เเต่เค้าพูดทุกวัน ชักสีหน้า ถามอะไรไม่พูดไม่จา เราอึดอัดมากๆ ตอนนั้นเราทำได้เดือนครึ่งก็ถึงจุดที่ว่าเริ่มจะทนไม่ไหว ใครจะบอกว่าความอดทนเราต่ำ เราก็ไม่ได้ว่านะคะ เเต่เราความอดทนต่ำจริงๆ  เรารอจนถึงสิ้นเดือนก็เเจ้งลาออกเเล้วออกเลย เนื่องจากว่าการทำงานของเราไม่ได้มีหน้าที่ความรับผิดชอบเป็นของตัวเองสักอย่าง จึงไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับบริษัทเเต่อย่างใด
    หลังจากนั้นเราก็ออกมาหางานใหม่ เเถมด้วยอาการวิตกกังวลติดแถมมาด้วย เราหางาน 1 อาทิตย์ก็ได้งานใหม่ เเต่คนที่รับเราทำงานนั้นก็ไม่สามารถบอกรายละเอียดงานหรือขอบเขตงานของเราได้ แต่เราก็ตัดสินใจลองไปทำงานดูนะ เข้าทำงานวันเเรกผู้บริหารท่านไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนรับเราเข้ามา หาตำแหน่งให้ลงก็ไม่มีตำแหน่งว่างเลย เเละบอกว่าตำแหน่งนี้งานก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร คนเดิมเค้าก็ทำได้ดี ซึ่งบริษัทไม่ได้ขาดคน เราเเข็งใจทำ 1 อาทิตย์ ไม่มีหน้าที่เป็นของตัวเองชัดเจน อยู่เเบบไร้ตัวตน คนผ่านไปมาก็มักจะถามเราตลอดว่ามาทำตำแหน่งอะไร เราก็ได้เเต่บอกเราไม่ทราบ เค้าก็จะ งง กับเราว่าตอนสมัครเราสมัครตำแหน่งอะไร เเละด้วยผลตอบเเทนเเละระยะทางที่ไกลจากที่พัก ทำให้เราตัดสินใจลาออกอีกครั้ง 
    สถานะของเราตอนนี้ คือ ตกงาน และไม่รู้อีกนานเเค่ไหน จากที่เคยสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองตกงาน วันนี้เราก็ทำตามสัญญานั้นไม่ได้ อยู่ในสภาวะเครียดมากๆ ไม่กล้าบอกเล่าปัญหานี้ให้กับคนที่รู้จักฟัง จากเป็นคนที่เปิดเผยทุกอย่างตอนนี้กลายเป็นคนที่ปิดตัวเอง ไม่ยอมเล่าปปัญหาเเละความเครียดให้กับคนที่รู้จักฟังเลย ขอบคุณที่อ่านเรื่อวราวของเราจนจบ มีอะไรเเนะนำก็สามารถเเนะนำเราได้นะคะ หรือใครอยากจะด่าก็ด่ามาได้เลยค่ะ