ที่สิบสองมองยลคนทั้งคู่
อุตส่าห์สู้คลาไคลในวิธี
ต้องดำเนินเดินนำตามจรลี
เหมือนคนที่พูดใบ้ไม่เป็นดำ
จะออกปากผู้ใดให้อั้นอ้น
แต่มีคนคอยชุบอุปถัมภ์
ดังร้อนใจในฝันอันครอบงำ
พอรู้สำนึกตนก็พ้นกลัว
ถามหาคู่ชู้ชมไม่สมมาด
แสนร้ายกาจล้วนเสียเรื่องเมียผัว
ความคดีที่ยุ่งนุงนังตัว
ไม่มีชั่วชนะโดยสบาย
อยากประสบพบญาติไม่คลาดเคลื่อน
ทั้งหมู่เพื่อนที่สนิทมิตรสหาย
ล้วนมุ่งจิตคิดดีไม่มีร้าย
ข้อสุดท้ายลาภไม่ดีเท่านี้เอย ฯ