ผ่านมาปีนึงแล้วค่ะ ที่เลิกกับแฟนเก่า แต่ก็ยังเจอหน้ากันตลอด มีทักมาคุยกันบ้าง แต่ไม่ได้กลับไปแล้ว หลังจากที่วนลูปมาเป็นสิบๆรอบ ใช้เวลาครึ่งปีกว่าจะออกมาได้ แต่มันแค่ ‘เหมือน’ จะดีขึ้น ยอมรับว่าทำใจได้แล้ว ยอมรับความจริงได้ว่า เราต่างคนต่างใช้ชีวิตแล้ว เราชินกับชีวิตที่ไม่มีเค้าแล้ว แต่แปลกมากที่เราทำอะไรยังนึกถึงเขาได้ทุกๆวัน ทุกวันจริงๆ ยิ่งช่วงหลังๆ หลังจากที่ไม่ได้เข้าไปส่องเขานานมาก พอเข้าไปส่องยิ่งคิดถึง ตอนนี้เค้าก็ไปได้ดีกับคนใหม่ ที่นอกใจจากเราไป  แต่ก่อนเราเคยตั้งคำถามว่า ถ้าเขาสองคนไปได้ดี เราจะโอเคมั้ย เราจะรับได้มั้ย สุดท้ายแล้ว เราก็ต้องยอมรับให้ได้ เราทำใจได้แล้วนะว่า ความสุขตรงนั้นไม่ใช่เราแล้ว แต่พอเวลาเจอ มองหน้า สบตากับจี๊ดๆๆๆ ทุกทีเลย แล้วช่วงนี้ก็กลับมาเป็นบ่อย อาการอกหักในใจเป็นพันๆครั้ง ปีนึงแล้ว ยังเสียใจอยู่เลยพอนึกถึงเรื่องที่ผ่านมา พอใครเข้ามา ก็ยังไม่ใช่ รู้สึกว่าการอยู่คนเดียวมันดีกว่า แต่กลายเป็นว่ายังมุ้ปอรไม่เต็มที่ซะงั้น กลัวจังเลยค่ะ กลัวเป็นสิบปี ยี่สิบปี ยังนึกถึงอยู่ ทั้งๆที่เค้าก็ไปไหนต่อไหนแล้ว ชื่อเราไม่รู้ยังจำได้มั้ยเลย 5555555 ใครมีวิธีคิดยังไงให้อยู่กับความทรงจำเก่าๆ ให้มีความสุขได้บ้างคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นค่ะ