เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ได้เกิดกับตัวผมเองนะครับ เป็นหัวหน้างานของแฟนผม

เรื่องมีอยู่ว่า ปกติวันธรรมดาที่อากาศแจ่มใสพอถึงเวลาเลิกงาน แฟนผมก็จะต้องเดินจากออฟฟิศไปเอารถที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ ซึ่งมีระยะทางห่างกันประมาณสองสามร้อยเมตร และไม่มีหลังคาให้ป้องกันแสงแดดหรือสายฝนแต่อย่างใด

วันนี้ฝนเจ้ากรรมดันเกิดตกตอนเวลาเลิกงานพอดี หัวหน้างานซึ่งมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ผม คงใกล้จะเกษียณสำราญเต็มที เหลือบมาเห็นแฟนผมตอนจะลุกออกจากโต๊ะ และเอ่ยขึ้นมาว่า "เธอจะไปเอารถใช่มั้ย รถพี่จอดอยู่โรงจอดรถเหมือนกัน ฝนมันตก ไปวนมารับพี่ที" .. คือ ตั้งแต่ผมโตมา ผมยังไม่เคยเจอหัวหน้าหรือเจ้านายคนไหนที่ทำตัวแบบโดนฝนไม่ได้มาก่อนเลยครับ ทั้งที่จริงผมทำงานใกล้ชิดกับผู้บริหารระดับ top management มาตลอดอายุงาน

เท่านั้นยังไม่พอ ตอนแฟนผมขับรถมาจอดรอที่หน้าประตูออฟฟิศ ยังต้องให้โทรตาม และจอดรออยู่เป็นสิบยี่สิบนาที

ก่อนหน้านี้เคยมีเหตุการณ์ที่ใช้แฟนผมขับรถไปให้เพื่อไปหาลูกค้า ก็นึกว่าจะไปเจอลูกค้าด้วยกัน ปรากฎว่า ไล่แฟนผมกลับ bts ไปก่อนเลย ไม่ได้เจอลูกค้งลูกค้าอะไรใดๆทั้งสิ้น

ผมไม่เข้าใจหัวหน้างานที่มีทัศนคติแบบนี้เลย ให้ตายเหอะ เราพอจะมีวิธีปฏิเสธหรือทำให้คุณท่านเค้ารู้ตัวว่า ไม่ควรทำอะไรแบบนี้มั้ยครับ

ปล.แฟนผมเป็นเซลล์ครับ ไม่ใช่พนักงานขับรถ (ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงถึงอาชีพพนักงานขับรถนะครับ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้จริงๆ)