คือเราอายุ13จะ14เราเป็นลูกคนเดียว เราเกลียดตัวเองที่เกิดมา ตอนเด็กเรารักแม่มาก เพราะแม่ใจดีมาก ตามใจทุกอย่าง ขอให้ซื้อเล่นให้แม่ก็ซื้อให้ตลอด จนเราติดนิสัยเอาแต่ใจมาจนโตก็ยังเอาแต่ใจแต่ไม่มากเท่าตอนเด็ก แม่ไม่ค่อยใช้เราทำงานบ้าน ใช้บางครั้ง แต่เราก็ไม่ทำ จ้างเรานวดขาให้ตลอด ไอ้เราก็รับจ้างเพราะจะเอาไปเติมเกม เราติดเกมมาก ถามว่าตอนนี้แม่ยังตามใจไหม ยังตามใจเรา จนเราขี้เกียจจนเป็นสันดาน ไม่มีระเบียบ ชอบเถียงแม่ ไม่ทำงานบ้าน พูดไม่ฟัง เล่นเกมจนดึก ไม่ยอมหลับยอมนอนเอาแต่เล่นเกม แอบแม่เล่นเกม แม่จับได้บ่อยมาก จนไม่เชื่อใจเราไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กเรื่องน้อยแม่ก็ขึ้นเสียงใส่เราตลอด แม่ด่าเราตลอด จากที่เคยชมเรากลายเป็นจับผิดเราตลอด อยากจะปรึกษาแม่และปรับปรุงตัว แต่แม่ไม่รับฟังอะไรเราเลย พอเราจะอธิบายก็ขัดตลอดหาว่าเถียง เพราะแม่ไม่เชื่อใจเราแล้วคิดว่าเราเป็นเด็กเกเร ซึ่งมันก็จริง พอแม่ไม่รับฟังเรา เราก็เก็บเอาไว้ระบายในไดอารี่ เราเลยคิดว่าจะปรับปรุงตัว แต่มันทำไม่ได้ เราพยายามหลายครั้งที่จะทำงานบ้าน แต่ไม่เคยทำเพราะขี้เกียจก่อน พอแม่ใช้ล้างจานเราก็บอกว่ารอแปปนึง จนแม่ทำให้เราแล้ว เราเลยไม่ได้ทำแล้วโดนแม่บ่น วอทท แต่ก็เข้าใจแม่แหละ ที่มีลูกแบบเรา