.......คือเรามีเพื่อนผช.คนนึงที่เราแอบชอบเค้ามานานแล้วค่ะ แต่ไม่ค่อยคุยกันเพราะอยู่คนละกลุ่ม จนเราได้มีโอกาสร่วมงานโปรเจกต์นึงด้วยกันแล้วก็เลยได้คุยกันบ้าง พอยิ่งคุยมันยิ่งทำให้เราอยากอยู่ข้างเค้า อยากช่วยเหลือ อยากทำให้เค้ามีความสุข เราเลยช่วยเหลือเค้าในหลายๆเรื่อง เค้าก็ไปรับ-ส่งเราที่บ้าน ชวนไปนั่นไปนี่ตลอด
......ความสัมพันธ์ของเราก็ผช.คนนั้นมันก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นเราเริ่ม กอด จูบ อยู่ด้วยกัน2คนบ่อยๆแต่ไม่ได้มีอะไรกันนะคะ หลังจากผ่านช่วงแรกมาประมาณ6เดือน เราก็มีเรื่องทะเลาะกัน จนเขาเปิดตัวคบกับผญ.อีกคนค่ะ แต่เราพึ่งจะมารู้ทีหลัง ช่วงที่ยังไม่รู้เราก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง จนเขาพูดกับเราว่า "เค้าคบกับผญ.อีกคน อยากให้เราเป็นเพื่อน เขาบอกว่าเพื่อนกันมันส์ดี " ช่วงนั้นเราเลยหายไปจากเค้าประมาณ3เดือนเลย จนเค้าเลิกตั้งสเตตัสกับผญ.อีกคน เค้าบอกว่าไม่มีผญ.คนไหนดีกับเค้าได้เท่าเราแล้ว ด้วยความที่เรารักเค้าอยู่ เราเลยกลับไปค่ะ จนเราได้มีอะไรกับเค้า เดือนละ1-2ครั้งได้ เพราะว่าต่างคนต่างก็มีงาน เราคิดว่ามันจะดีขึ้น เพราะเค้าเป็นครั้งแรกของเรา ประกอบกับเราคุยกันมานานเหมือนเข้าใจกันและกันน่ะค่ะ สุดท้ายเราไปเจอเค้ากับผญ.คนที่เค้าบอกว่าเลิกกันแล้วไปหากัน ความรู้สึกเราเหมือนโดนเค้าสวมเขาซ้ำๆเลยค่ะ เราอยากออกมาจากความรู้สึกนี้ เราบอกพ่อแม่เขาแล้วว่าเรื่องของเรากับเค้ามันเป็นได้แค่นี้ เค้าไม่เคยรักเราจริงเลยซักครั้ง จนตอนนี้เราเดินออกมาจากชีวิตเค้าไปเกือบเดือนแล้วค่ะ แต่ทำไมเรากับยังรัก ยังโหยหาเค้า ยังอยากช่วยเหลือสนับสนุนงานของเค้า ทั้งๆที่เค้าไม่เคยคิดที่จะดีกับเราเลยคะ เราต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี
ปล. ผญ.คนนั้นยังแซะเราไม่เลิกเลยค่ะแต่ผช.ไม่เคยรู้ เค้าก็มาว่าเราว่า เราทำไม่ดีกับคนของเขา ทั้งๆที่เขาทำร้ายจิตใจเรามาตลอด
แอบรักเพื่อนมาเป็นปี จนมีอะไรกัน18+