เมื่อตอนนั้น ผมอายุสัก7-8ปีได้ ด้วยความที่ผมเป็นลูกคนเดียวในบ้านพ่อกับแม่ก็บอกผมว่า เดี๋ยวจะไปรับลูกพี่ลูกน้องมาอยู่ด้วยกัน ซึ่งตอนนั้นผมก็ตกใจนะว่าผมมีลูกพี่ลูกน้องด้วยหรอ เพราะปกติแล้วพอผมเกิดมา จนโตมาถึงวัย7-8ขวบเนี่ย ผมก็ไม่เคยรู้จักกับลูกพี่ลูกน้องคนไหนเลย และไม่คิดว่าจะมีด้วยซ้ำ พอผมได้ยินมันก็ทำให้ผมตื่นเต้นมากๆดีใจที่ตอนนั้นจะได้มีเพื่อนเล่นไม่เหงาอะไรงี้ จากนั้นพ่อกับแม่ผมก็ได้ไปรับลูกพี่ลูกน้องคนนั้นมา ซึ่งตอนนั้นด้วยความตื่นเต้นของผมว่าลูกพี่ลูกน้องเนี่ยเป็นผู้ชายแน่ๆ ต่อพอมาเห็นก็พบว่าเป็นเด็กสาวที่น่ารักมากๆ ตอนนั้นผมเสียดายแล้วไม่ค่อยชอบเค้าเท่าไหร่เพราะเค้าไม่ใช่เด็กผู้ชาย ก็เลยบอกแม่ไปว่าทำไมเค้าต้องมาอยู่กับเรา ตอนนั้นรู้สึกว่าญาติห่างๆเนี่ยเขาประสบปัณหาการเงินนิดหน่อย สามีของเค้ารู้สึกเหมือนจะตกงานไม่มีเงิน แม่กับพ่อของผมก็เลยอาสา จะเอาลูกพี่ลูกน้องของผมเนี่ยไปดูให้นะ เห็นว่าผมเหงาเลยจะเอามาอยู่เล่นกับผม ตอนนั้นผมก็เอ๋อๆอ๋อๆไป แล้วเวลาเค้ามาขอผมเล่น ผมจะเหวี่ยง ผมจะทำเป็นเมินไม่สนใจเค้า จนบางทีแม่ก็มาดุผมบ้างว่าทำไมไม่เล่นกับน้อง ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ จนตอนนั้นผมไปทะเลาะกับเพื่อนข้างบ้าง เรื่องแย่งลูกแก้วกัน ก็มีต่อยตีนิดหน่อย พอทะเลาะกันเสร็จ ผมก็ไม่อยากเข้าบ้านกลัวแม่จะเห็นรอยซกช้ำกลัวเขาจะบ่นผมก็เลยเดินไปนั่งดีดลูกแก้วอยู่ตรงสนามเด็กเล่นคนเดียว จากนั้นไม่นานผมก็เห็นน้องสาว(ลูกพี่ลูกน้อง)ของผมเดินออกมาตามผมบอกว่าแม่ให้ไปกินข้าว ผมก็ทำเป็นเมินต่อไป สักพักน้องผมก็กลับบ้านไปแล้วก็กลับมาพร้อมกับแก้วพลาสติกแล้วก็น้ำแข็งที่อยู่ในแก้วแล้วก็ผ้าขี้ริ้ว(?)ซึ่งตอนนั้นผมก็งงว่าไปเอามาทำอะไร จากนั้นน้องสาวผมเค้าก็เอาน้ำแข็งใส่ผ้าขี้ริ้วนั่นแหละจะมาประคบให้ ผมก็เลยด่าเค้าไปหน่อยว่า ใครสอนให้เอาผ้าขี้ริ้วมาประคบละ เค้าให้เอาผ้าสะอาดแบบนี้สิ่งสกประกก็เข้าแผลหมดสิ(อันที่จริงแค่ช้ำ)น้องก็เงียบๆไปแล้วก็ร้องไห้บอกว่าไม่อยากให้พี่เจ็บแบบนี้เลย แล้วเค้าก็ร้องไห้ข้างๆผมบอกว่า ทำไมผมถึงเกลียดเค้า ไม่คุยกับเค้าเลน เค้าทำอะไรผิด มันก็ไม่ได้ผิดแต่ตอนนั้นผมมันปัญญาอ่อนเองแหละที่คิดแต่ว่าลูกพี่ลูกน้องจะเป็นผู้ชาย เค้าก็เริ่มเกาะแขนผมแล้วก็อ้อนบอกว่าอย่าเกลียดเค้าเลย เค้าอยากเล่นกับผมมาก ในตอนนั้นแหละผมก็เริ่มรู้สึกว่า น้องน่ารักขึ้นมากจากที่เจอตอนแรก ก็เลยเริ่มเปิดใจเล่นด้วย จากนั้นผมกับน้องเราก็สนิทยาวกันมาจนผมอายุ11 น้องอายุ9 ขวบ ตอนนั้นผมกำลังหาของเล่นของน้องที่เอาไปซ่อนไว้ในห้องแม่ซึ่งน้องก็เดินมากับผมด้วย พอผมกำลังเปิดประตูไปเนี่ย ผมก็ได้ยินเสียงอะไรจากห้องแม่ก็เลยลองแง้มไปนิดหน่อย ผมกับน้องก็ได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยรุ้และไม่เคยเห็นมาก่อนเลย นั้นก็คือ พ่อแม่ของผม เขาดูหนังอย่างว่ากัน สั้นๆก็หนังโป๊ ผมยืนเอ๋อ-อยู่ตรงนั้นแบบมันคืออะไรทำไมพ่อแม่เราถึงดูอะไรแบบนี้ ซึ่งน้องก็คงคิดเหมือนผม สักพักผมเริ่มไม่อยากเห็นมัน ก็เลยพาน้องไปเล่นที่ห้องนอน เล่นไปเล่นมาน้องก็เอ่ยถามผมว่า พี่ ไม่อยากลองทำแบบนั้นบ้างหรอ ผมก็ถึงกับชะงักไป ช็อคมากที่น้องผมเอ่ยคำนี้ออกมา ผมก็เลยบอกว่า อย่าพูดแบบนี้ มันไม่ใช่เรื่องที่เด็กแบบเราจะทำแบบผู้ใหญ่ได้หรอก ผมก็พูดกับน้องไป แล้วน้องเนี่ยก็เหมือนจะขวนผมตลอดกับเรื่องนี้ก็ย้ำบอกผมอีกว่า ไม่ลองก็ไม่รู้นี่พี่ คือตอนนั้นผมโครตแบบ โห นี่น้องสาวผมรู้เรื่องอะไรแบบนี้เร็วแท้จริง บอกตามตรงตอนนั้นผมก็อยากลองนะด้วยความเป็นเด็กมันไม่รู้ว่าคืออะไรก็อยากลองไปงั้นแหละ แต่ตอนนั้นมันติดตรงที่ว่า ผมคิดว่าผู้ใหญ่เขาทำกันได้อย่างเดียวไง ก็เลยไม่กล้าลอง ผมก็ตอบเค้ากลับไปว่า ถ้าพูดอีกพี่จะไม่คุยด้วย จากนั้นตอนนั้นเราก็ไม่ได้มีอะไรกันนะ แต่แค่ผ่านจุดนี้มาได้ คราวนี้เข้าสู้ปัจจุบันเลย ผมอายุตอนนี้ก็17ใกล้18แล้วน้องผมก็16 ตอนนั้นงานโรงเรียนมีกิจกรรมให้ทำ ผมไปช่วยทำบอร์ดจัดบอร์ดให้ ตอนที่ผมกำลังไปซื้อน้ำ ผมก็เห็นน้องโดนเด็กห้องข้างๆมาบอกชอบ ผมก็แอบยืนดูนะน้องจะบอกอะไรไป แล้วก็ตอบเขาไปว่า มีคนทีชอบอยู่แล้ว ผมก็อึ้งไปนิดหน่อย แล้วก็อยากรู้มากว่าคนที่น้องชอบคือใคร ตอนนั้นผมก็เลยพยายามถามเธอทุกวันเลย ว่าชอบใคร ให้พี่ช่วยมั้ย เค้าก็ไม่ยอมบอกผมเลย จนกระทั่งวันที่5 ที่บ้านตอนนั้น แม่ไปงานเลี้ยงกับเพื่อน พ่อผมยังทำงานกลับบ้านดึก ตอนนั้นก็มีผมกับน้องอยู่2คน ผมเล่นเกมอยู่บนห้อง สักพักน้องก็เดินเข้าห้องมา แล้วก็ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าประตูหน้าห้อง ผมก็เลยถามว่า เป็นอะไร เค้าก็บอกว่า หนูจะบอกพี่ก็ได้ว่าหนุชอบใคร ถ้าพี่รู้แล้วพี่จะทำยังไง ผมก็เลยตอบไปว่า ก็ต้องช่วยอยู่แล้ว แล้วเค้าก็เลยเดินมาหาผมแล้วก็เอาหน้ามาใกล้ๆแล้วก็บอก ก็อยู่ตรงหน้าหนูนี่ไง ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร น้องก็เอาริมฝีปากของน้องมาแตะกับปากของผม(คือตอนนั้นอารมณ์มันเริ่มขึ้นแล้วแหละ) ตอนนั้นไม่รู้อะไรทำให้ผมเคลิ้มจนต้องปล่อยตัวเองให้น้องจูบผมอยู่อย่างงั้น แต่พอคิดไปคิดมา ผมก็เลยดึงน้องออกและบอกว่า เราทำกันไม่ได้ เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันนะ เค้าก็ร้องไห้แล้วก็บอกว่า มันผิดตรงไหน ถ้าเรารักกัน มันเป็นเรื่องของเรา2คนนี่ จะแคร์คนอื่นทำไม ในเมื่อหนูชอบพี่ ผมก็ได้แต่เงียบ เพราะพูดอะไรออกไปไม่ได้เลย ผมก็ได้แต่ขอโทษน้องไปว่ามันทำไม่ได้หรอก ถึงพี่จะรักน้อง มันก็ทำกันแบบนี้ไม่ได้อยู่ดี ตอนนั้นพอผมเห็นน้องทำหน้าแบบหมดหวัง คืออยู่ๆมันก็ปวดใจผมมากๆ ผมก็เลยคิดว่า ถ้าเรารักกันจริงมันก็อาจจะไม่ผิด แต่สังคมคนอื่นๆเขาจะมองกันยังไง ครอบครัวก็เหมือนกัน และจากนั้นอารมณ์มันฝุ้งฟ่างมากผมก็น้ำตาไหลนะ เพราะแบบเรารักกันในฐานะช. ญ. ไม่ได้ แต่ถ้าให้บอกว่าผมรักน้องมั้ย ก็รักมากนะ จากนั้นผมกับน้องก็กอดกันร้องไห้ด้วยกันไป แต่เราก็ไม่ได้มีอะไรกันมากสุดก็แค่จูบกัน ตอนนี้ผมก็คบกับน้องอยู่ เลยอยากถามว่าทุกคนคิดว่ามันผิดมั้ย ถ้าจะรักกับลูกพี่ลูกน้องตัวเอง คือมันพยายามไม่รักแล้ว แต่มันก็ทำไม่ได้เลย เรื่องครอบครัวผมว่าจะบอกพวกท่านในเร็วนี้ๆ แต่อยากได้ความเห็นจากทุกคนก่อนคับว่ามันผิดหรือป่าว