เครียดเรื่องไปโรงเรียนมาค่ะ ตอนนี้ตัวเราอยู่ใน.4ห้อง อีพี ต้อนม.เราเรียนใกล้บ้านและมีเพื่อนค่อยสนับสนุนตลอด พอตอนม.ปลายทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดเริ่มจากอยู่บ้านเช่าคนเดียว เพื่อนไม่มีและไม่สนับสนุน การบ้านเยอะทำให้ต้องกินยาแก้เครียด ปรึกษาใครไม่ได้เลย เพื่อนๆเป็นพวกเด็กเรียนมากๆต่างจากเราที่ไม่ใช่เด็กเรียนแต่ก็พอไปได้ มันอึดอัดจนอยากจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง อยากย้ายไปอยู่โรงเรียนเก่ามากคิดถึงเพื่อนๆและพ่อแม่ แต่เสียดายค่าเทอม อีกอย่าง พ่อกับแม่คาดหวังกับเราสูงมาก เราไม่ใช่คนรวยอะไรเลยนะ พ่อกับแม่ใช้เงินก้อนสุดท้ายเพื่อให้เราเข้าห้องนี้ แต่มันอึดอัดมาก อยู่ที่โรงเรียนมันจะอึดอัดมาก ทำให้กลัวสิ่งแวดล้อมต่างๆ พอกลับมากจากโรงเรียนต้องมาเครียดเรื่องการบ้าน คือตังเราพอได้อังกฤษนะแต่บ้างครั้งมันก็ยากเกิ้นไป แชทไปหาเพื่อนไม่มีใครตอบ เหมือนเขาแข่งกันเรียน เราไม่เขาใจเรื่องที่ครูเขาสอนเลยเพื่อนก็ไม่มีให้ถาม แล้วครูทุกคนจะชอบให้เราตอบคำถามเราตอบไม่ได้เพื่อนขำ มันหดหู่มาก ไม่มีทางออก ไม่มีที่ระบาย ครูไม่สนว่าเด็กจะรู้เรื่องภาษาอังกฤษไหมเขาแต่รู้ว่าคุณมาอยู่ห้องนี้ต้องเก่งอังกฤษ ซึ่งเรารับไม่ไหว ไม่รู้ว่าตะเราให้ใครฟัง ร้องไห้ทุกคืน บางครั้งน้ำตาก็ไหลมาเอง ไม่มีที่ระบาย เราจึงเลือกเขียนในนี้เพื่อนเป็นการระบาย