ตอนนี้เราอายุ20แล้วค่ะ เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว เราไม่ใช่คนเหลวไหล เราเรียนได้เกรดดีมาโดยตลอด ตอนนี้เราขึ้นปี2แล้ว แต่คุณพ่อท่านก็ยังไม่ปล่อยเราให้ไปไหนด้วยตัวเองได้ เราอยู่หอในค่ะ ไม่มีเมทนะคะ เวลาที่เราจะออกไปเที่ยวกลางคืนถ้าเราไปขอ ท่านก็จะพูดตัดพ้อเรา ทำให้เราเลือกไม่ไปในที่สุด หลายคนคงบอกว่าแอบไปมันก็ไม่ยาก แต่ท่านมีแอพในมือถือไว้คอยติดตามเราค่ะว่าเราไปที่ไหนยังไงบ้าง ถ้าอย่างเราจะออกไปซื้อของที่ห้างแถวมอ ออกมาได้สักพักท่านจะโทรมาตามแล้วค่ะว่าไปทำไม ให้รีบกลับ เราก็อยากออกไปเที่ยวบ้างไรบ้าง ออกไปกับเพื่อนๆบ้าง เราโดนแอพนี้ติดตามมาตลอด5ปีตั้งแต่เราอยู่ ม.4 ช่วงมัธยมเราไม่ได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนเลย ยิ่งถ้าเพื่อนไปนอนเขาหรือไปทะเลแบบนี้ยิ่งห้ามเลยค่ะ เราได้อยู่แต่ในบ้าน ทั้งพ่อและแม่ก็ทำงานทุกวัน ไม่มีเวลาพาเราออกไปเที่ยวที่ไหน ขนาดไปทริปกับโรงเรียนเราก็ต้องทะเลาะกับท่านทุกครั้งที่จะต้องไป ล่าสุดพ่อบอกจะเอากล้องวงจรปิดมาติดในห้องเราแล้วค่ะ เรางงมาก เราอึดอัด เราเข้าใจว่าท่านเป็นห่วงนะคะ แต่เรารู้สึกว่าเรามีกรงขังอยู่กับตัวตลอดเวลาเลยค่ะ เวลาเราออกไปที่ไหนเราจะไม่มีความสบายใจเลย ตอนเราปี1 เราเคยจะไปดูหนังกับเพื่อนค่ะไปสองคน แต่พอเราไปถึงพ่อก็โทรมาด่าแล้วบอกให้เรากลับหอตอนนั้นเลย ซึ่งเพื่อนเราก็งงค่ะ ก็หัวเสียตามกันไป เราก็เกรงใจเพื่อนอะแต่เราก็ต้องกลับ แล้วเราก็ไม่ชอบเวลาเพื่อนมาว่าให้พ่อแม่เราแบบ พ่อนี่หวงไปป่ะ อะไรนักหนา พ่อแม่กูยังไม่ขนาดนี้เลยนะ คือเราไม่ชอบเลยค่ะ เราจะทำยังไงดีเหรอคะ เราอึดอัดมากๆ ขอคำปรึกษานะคะอย่าด่าเราแรงนะT__T